मणिपूर
मणिपूर (मणिपुरी लिपीत: মণিপুর) हे भारत देशेच्या ईशान्य भागातील एक राज्य आहे. मणिपूरच्या उत्तरेस नागालॅंड, दक्षिणेस मिझोरम, पश्चिमेस आसाम ही राज्ये तर पूर्वेस म्यानमार हा देश आहे. इंफाळ ही मणिपूरची राजधानी व देशातील सर्वात मोठे शहर आहे. मणिपूर राज्याचे क्षेत्रफळ २२,३२७ चौ.किमी. एवढे आहे; लोकसंख्या २७,२१,७५६ एवढी आहे. मणिपुरी ही येथील प्रमुख भाषा आहे. मणिपूरची साक्षरता ७९.८५ टक्के आहे. तांदूळ, मोहरी व ऊस येथील प्रमुख पिके आहेत.
| मणिपूर মণিপুর | |
 | |
| देश |  भारत
|
| स्थापना | २१ जानेवारी १९७२ |
| राजधानी | इम्फाळ24°49′N 93°57′E / 24.82°N 93.95°E |
| सर्वात मोठे शहर | इंफाळ |
| जिल्हे | ९ |
| लोकसभा मतदारसंघ | २ |
| क्षेत्रफळ | २२,३२७ चौ. किमी (८,६२१ चौ. मैल) (२३ वा) |
| लोकसंख्या (२०११) - घनता |
२७,२१,७५६ (२२वा) - १२० /चौ. किमी (३१० /चौ. मैल) |
| प्रमाणवेळ | भारतीय प्रमाण वेळ (यूटीसी+०५:३०) |
| प्रशासन - राज्यपाल - मुख्यमंत्री - विधीमंडळ (जागा) - उच्च न्यायालय |
अश्वनी कुमार ओक्राम इबोबी सिंग विधानसभा (६०) मणिपूर उच्च न्यायालय |
| राज्यभाषा | मणिपुरी |
| आय.एस.ओ. कोड | IN-MN |
| संकेतस्थळ: manipur.gov.in | |
ब्रिटिश भारतीय साम्राज्याच्या काळात मणिपूरचे राज्य एक संस्थान होते. [१] १९१७ ते १९३९ च्या काळात मणिपूरमधील काही लोकांनी लोकशाहीसाठी संस्थानिकांवर दबाव आणला. १९३० च्या दशकाच्या उत्तरार्धात, मणिपूर राज्याने ब्रिटिश प्रशासनाशी बोलणी केली की, [[ब्रह्मदेशा]चा भाग होण्याऐवजी भारतीय संघराज्यायचाच भाग होण्याची अधिक इच्छा आहे. १९३९ मध्ये दुसरे महायुद्ध सुरू झाल्यामुळे या वाटाघाटी कमी करण्यात आल्या. ११ ऑगस्ट १९४७ रोजी महाराजा बुधचंद्र यांनी भारतात सामील होण्याच्या एका साधनावर स्वाक्षरी केली. [२][३] नंतर, २१ सप्टेंबर १९४९ रोजी त्यांनी विलीनीकरण करारावर स्वाक्षरी केली आणि ते राज्य भारतात विलीन केल्यामुळे ते भारताचे एक राज्य बनले. [४][५] हे विलीनीकरण नंतर मणिपूरमधील गटांद्वारे विवादित झाले कारण एकमत न करता आणि कठोरतेने पूर्ण केले गेले. [६] भविष्यासाठी हा वाद आणि भिन्न भिन्न दृष्टिकोन यामुळे भारतापासून स्वातंत्र्य मिळविण्याकरिता राज्यात ५० वर्षांच्या बंडखोरीचे तसेच राज्यातील वांशिक गटांमधील वारंवार होणाऱ्या हिंसाचाराचे प्रकार घडले आहेत. २००९ ते २०१८ पर्यंत, संघर्ष १००० पेक्षा जास्त लोकांच्या हिंसक मृत्यूंसाठी जबाबदार होता. [७] From 2009 through 2018, the conflict was responsible for the violent deaths of over 1000 people.[८].
मणिपुरी लोक [९] मणिपूर राज्यातील लोकसंख्येत सुमारे ५३% आहेत, त्यानंतर विविध नागा जमाती २४% आणि विविध कुकी-झो जमाती १६% आहेत. [१०]. राज्याची मुख्य भाषा मणिपुरी आहे. आदिवासींची लोकसंख्या राज्यातील लोकसंख्येच्या जवळजवळ ४१% आहे. (२०११ च्या जनगणनेनुसार)[१०] and are distinguished by dialects and cultures that are often village-based. Manipur's ethnic groups practice a variety of religions.[११]. २०११ च्या जनगणनेनुसार, हिंदू धर्म हा राज्यातील प्रमुख धर्म आहे, त्यानंतर ख्रिस्ती धर्म जवळपास आहे. इतर धर्मांमध्ये इस्लाम, सनामाही धर्म, बौद्ध धर्म,यहूदी धर्म(ज्यू धर्म) , इत्यादींचा समावेश आहे.[११][१२]
मणिपूरमध्ये प्रामुख्याने कृषी अर्थव्यवस्था आहे, ज्यात महत्त्वपूर्ण जलविद्युत उत्पादन क्षमता आहे. ईम्फाळ विमानतळाद्वारे हे दररोजच्या विमानाने इतर भागात जोडलेले आहे, जे ईशान्य भारतातील दुसऱ्या क्रमांकाचे सर्वात मोठ्या विमानतळांपैकी एक आहे.[१३] मणिपूरमध्ये बऱ्याच खेळांचे मूळ स्थान आहे आणि मणिपुरी नृत्य हेसुद्धा मूळ आहे,[१४] आणि युरोपियन लोकांना पोलो परीचित करण्याचे दिले जाते.[१५]
वैकल्पिक नावे
संपादनऐतिहासिक ग्रंथांमध्ये मणिपूरचा उल्लेख कांगेलीपाक (ꯀꯪꯂꯩꯄꯛ) किंवा मीतेलीइपाक म्हणून केला जातो.[१६] सनमाही लाइकान यांनी लिहिले की अठराव्या शतकात मेईडू पम्हेबाच्या कारकिर्दीत मणिपूरचे नवीन नाव स्वीकारले.
साकोक लॅमलेनच्या म्हणण्यानुसार या भागाच्या इतिहासात वेगवेगळी नावे होती. हयाचक काळात ते मायया कोइरेन पोयरेइ नामथक सारोनपंग किंवा टिल्ली कोकटॉन्ग अहंबा म्हणून ओळखले जात; खुनुंग्चक(त्रेतायुग) काळात ते मीरा पोंगथोकलाम होते. लंग्बाचक(द्वापरयुग) काळात ते टिल्ली कोकटॉन्ग लाइकोइरेन बनले आणि शेवटी कोन्नाचक(कलियुग) काळात मुवापाली म्हणून ओळखले जाऊ लागले. [१७]
प्रत्येक शेजारील संस्कृतीत मणिपूर आणि तेथील लोकांची वेगळी नावे होती. शान किंवा अम्फोए पोंगने 'कॅसे', ब्रह्मदेशाच्या लोकांनी 'काठे' आणि आसामी लोकांनी 'मेक्ली' या नावांनी परिसराला संबोधले. १७६२ मध्ये झालेल्या ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनी आणि मेईडू चिंगथंगखोंबा (भाग्यचंद्र) यांच्यात झालेल्या पहिल्या करारामध्ये हे राज्य मेक्ले म्हणून नोंदले गेले. भाग्यचंद्र व त्याच्या उत्तराधिकारी यांनी “मणिपुरेश्वर” म्हणजेच “मणिपूरचा स्वामी” अशी कोरीव नाणी दिली व इंग्रजांनी मेक्ली हे नाव टाकले. पुढे, धरणी संहिता (१) या ग्रंथातील कथांनी मणिपूरच्या नावाच्या उत्पत्तीच्या संस्कृत कथा लोकप्रिय झाल्या.[१८]
"मणिपुर / कंगेलीपाक"चा अर्थ म्हणजे कंगेली हा शब्द मणिपुरी या शब्दाला नुकताच दिलेले नाव असलेल्या राज्याशी संबंधित असलेल्या वस्तूंसाठी वापरला जातो.
| Examples using the term "Kanglei" | Translation |
|---|---|
| Kanglei | of Kangleipak/Manipur |
| Kangleicha | People of Kangleipak/Manipur |
| Kanglei foods | Foods of Kangleipak/Manipur |
| Kanglei style | Style of Kangleipak/Manipur |
बाह्य दुवे
संपादन |
विकिमीडिया कॉमन्सवर खालील विषयाशी संबंधित संचिका आहेत: |
- ^ Naorem Sanajaoba (Editor), Manipur, Past and Present: The Heritage and Ordeals of a Civilization, Volume 4, Chapter 2: NT Singh, आयएसबीएन 978-8170998532
- ^ Why Pre-Merger Political Status for Manipur: Under the Framework of the Instrument of Accession, 1947, Research and Media Cell, CIRCA, 2018, p. 26, GGKEY:8XLWSW77KUZ
- ^ Singh, Socio-religious and Political Movements in Modern Manipur 2011, Chapter 6, p. 139
- ^ U. B. Singh, India Fiscal Federalism in Indian Union (2003), p. 135
- ^ K.R. Dikshit; Jutta K Dikshit (2013). North-East India: Land, People and Economy. Springer Science. p. 56. ISBN 978-94-007-7055-3.
- ^ Kalpana Kannabiran; Ranbir Singh (2008). Challenging The Rules(s) of Law. SAGE Publications. p. 264. ISBN 978-81-321-0027-0.
- ^ चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;hrwmनावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;satp9413नावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ Khomdan Singh Lisam, Encyclopaedia Of Manipur, आयएसबीएन 978-8178358642, pp. 322–347
- ^ a b http://www.censusindia.gov.in/2011census/PCA/ST.html
- ^ a b चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;census2011नावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ "Hueiyen Lanpao | Official Website Manipur Daily". 18 सप्टेंबर 2016 रोजी मूळ पानापासून संग्रहित. 29 मे 2016 रोजी पाहिले.
- ^ चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;manipuraaiनावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ Reginald Massey (2004). India's Dances: Their History, Technique, and Repertoire. Abhinav. pp. 177–184. ISBN 978-81-7017-434-9. 4 मार्च 2017 रोजी मूळ पानापासून संग्रहित. 4 ऑक्टोबर 2016 रोजी पाहिले.
- ^ चुका उधृत करा:
<ref>चुकीचा कोड;nam.ac.ukनावाने दिलेल्या संदर्भांमध्ये काहीही माहिती नाही - ^ Naorem Sanajaoba (1988). Manipur, Past and Present: The Heritage and Ordeals of a Civilization. Mittal Publications. pp. 31–32 with footnotes. ISBN 978-81-7099-853-2.
- ^ Ningthoujongjam Khelchandra, History of Ancient Manipuri Literature, Manipuri Sahitya Parishad, 1969
- ^ Gangmumei Kabui, History of Manipur, National Publishing House, Delhi, 1991.