चक्रवर्ती राजगोपालाचारी

चक्रवर्ती राजगोपालाचारी (सी. राजगोपालाचारी; १० डिसेंबर १78 --78 - २ December डिसेंबर १ 2 2२), अनौपचारिकपणे राजाजी किंवा सी.आर. म्हणून ओळखले जाणारे एक भारतीय राजकारणी, स्वातंत्र्य कार्यकर्ते, वकील, लेखक, इतिहासकार आणि राजकारणी होते. [१] १९५० मध्ये लवकरच प्रजासत्ताक म्हणून राजगोपालाचारी हे भारताचे शेवटचे गव्हर्नर जनरल होते. शिवाय, ते पहिले भारतीय जन्मलेले गव्हर्नर-जनरल होते, कारण त्यांच्याआधी ब्रिटिश नागरिकांचे हे पद होते. त्यांनी भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे नेते, मद्रास प्रांताचे प्रिमियर, पश्चिम बंगालचे राज्यपाल, भारतीय संघटनेचे गृहराज्यमंत्री आणि मद्रास राज्याचे मुख्यमंत्री म्हणूनही काम पाहिले. राजगोपालाचारी यांनी स्वतंत्र पक्षाची स्थापना केली आणि भारताचा सर्वोच्च नागरी पुरस्कार, भारतरत्नाचे पहिले प्राप्तकर्ता होता. त्यांनी अण्वस्त्रांच्या वापरास कडाडून विरोध दर्शविला आणि जागतिक शांतता व शस्त्रे निःशस्त्रीकरणाचे पुरस्कर्ते होते. आपल्या हयातीत त्यांनी 'कृष्णगिरीचा आंबा' हे टोपणनाव देखील घेतले.

चक्रवर्ती राजगोपालाचारी
जन्म	१० डिसेंबर इ.स. १८७८ थोरापल्ली, ब्रिटिश भारत
मृत्यू	२५ डिसेंबर इ.स. १९७२ मद्रास, भारत
राष्ट्रीयत्व	भारतीय
नागरिकत्व	भारतीय
प्रशिक्षणसंस्था	प्रेसिडंसी कॉलेज, मद्रास
पेशा	वकील
राजकीय पक्ष	भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेस
धर्म	हिंदू
जोडीदार	आलामेल्लु
पुरस्कार	भारतरत्‍न इ.स. १९५४

राजगोपालाचारी यांचा जन्म मद्रास प्रांतातील सेलम जिल्ह्यातील (सध्याच्या तामिळनाडूचा कृष्णगिरी जिल्हा) थोरपल्ली या गावी झाला आणि त्यांचे शिक्षण बंगळूरच्या सेंट्रल कॉलेज आणि मद्रासच्या प्रांतीय कॉलेजमध्ये झाले. १९०० मध्ये त्यांनी कायदेशीर प्रथा सुरू केली की कालांतराने समृद्धी होते. राजकारणात प्रवेश केल्यावर ते सदस्य व नंतर सालेम नगरपालिकेचे अध्यक्ष झाले. ते भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसमध्ये सामील झाले आणि राउलट कायद्याविरोधातील आंदोलनात, असहकार चळवळ, वैकोम सत्याग्रह आणि नागरी अवज्ञा आंदोलनात सामील झाले. १९३० मध्ये, दांडी मार्चला उत्तर देताना वेदरान्याम मीठाच्या सत्याग्रहाचे नेतृत्व करताना राजगोपालाचारी यांना कारावास धोक्यात आला. १९३७ मध्ये, राजागोपालाचारी हे मद्रास प्रेसिडेंसीचे प्रीमियर म्हणून निवडले गेले आणि १९४० पर्यंत त्यांनी ब्रिटनने जर्मनीविरूद्ध केलेल्या युद्धाच्या घोषणेमुळे राजीनामा दिला. नंतर त्यांनी ब्रिटनच्या युद्ध प्रयत्नांवर सहकार्याची वकिली केली आणि भारत छोडो आंदोलनाला विरोध दर्शविला. त्यांनी मोहम्मद अली जिना आणि मुस्लिम लीग या दोघांशीही बोलण्याची आवड दर्शविली आणि पुढे सी. सी. फॉर्म्युला म्हणून ओळखले जाणारे प्रस्ताव मांडले. १९४६ मध्ये राजगोपालाचारी यांना अंतरिम सरकारमधील उद्योग, पुरवठा, शिक्षण आणि अर्थमंत्री म्हणून नियुक्त केले गेले आणि त्यानंतर १९४७ ते १९४८ पर्यंत पश्चिम बंगालचे राज्यपाल म्हणून, १९४८ ते १९५० पर्यंत भारताचे गव्हर्नर जनरल म्हणून, १९५१ पासून केंद्रीय गृहमंत्री म्हणून ते कार्यरत होते. १९५२ ते १९५४ पर्यंत मद्रास राज्याचे मुख्यमंत्री म्हणून. १९५९ मध्ये त्यांनी इंडियन नॅशनल काँग्रेसचा राजीनामा दिला आणि १९६२, १९६७ आणि १९७१ च्या निवडणुकीत काँग्रेसविरूद्ध लढलेल्या स्वतंत्र पक्षाची स्थापना केली. १९६७ च्या निवडणुकीत भरलेल्या सी. एन. अण्णादुराई यांच्या नेतृत्वात मद्रास राज्यात संयुक्त काँग्रेस-विरोधी मोर्चा उभारण्यात राजगोपालाचारी यांचा मोलाचा वाटा होता. २५ डिसेंबर १९७२ रोजी वयाच्या ९४ व्या वर्षी त्यांचे निधन झाले.

राजगोपालाचारी हे एक कुशल लेखक होते. त्यांनी भारतीय इंग्रजी साहित्यात कायमस्वरूपी योगदान दिले आणि कर्नाटकी संगीतावर रचलेल्या 'कुरई ओन्रुम इल्लै' या गाण्याची रचना देखील त्यांना जाते. त्यांनी भारतात शांतता आणि मंदिर प्रवेशाच्या चळवळींचा पुढाकार घेतला आणि दलित उत्कर्षाचा पुरस्कार केला. हिंदीचा अनिवार्य अभ्यास आणि मद्रास राज्यात प्राथमिक शिक्षण विवादास्पद मद्रास योजना सुरू केल्याबद्दल त्यांच्यावर टीका झाली आहे. महात्मा गांधी आणि जवाहरलाल नेहरू या सर्वांच्या पसंतीस उतरलेल्या समीक्षकांनी त्यांच्या राजकारणातील महत्त्वाच्या गोष्टींचे श्रेय अनेकदा दिले आहे. गांधींनी "माझ्या विवेकाचे रक्षणकर्ता" म्हणून राजगोपालाचारी यांचे वर्णन केले होते.