दुक्ख (पाली) किंवा दुःख (संस्कृत) ही महत्त्वाची बौद्ध संकल्पना आहे. दुःखाचा सामान्य अर्थ वा कारणे "वेदना", "असमाधान", "असंतोषपणा" किंवा "ताण" होतो.[][][][] हे मौलिक असंतोष (मूलभूत असमाधानकारकता) आणि सांसारिक जीवनाच्या वेदनेला (दर्दनाकता) संदर्भित करते. दुःख हे चार आर्य सत्यातील पहिले आर्यसत्य आहे. हा शब्द मोक्षाच्या (आध्यात्मिक मुक्ती) चर्चेत उपनिषदेसारख्या हिंदू धर्मातील ग्रंथांत आढळतो.[]

विविध भाषेत नाव
दुःख
इंग्रजी suffering, pain, unsatisfactoriness, etc.
पाली दुक्ख
संस्कृत दुःख
बंगाली দুঃখ
बर्मी साचा:My
(साचा:IPA-my)
चीनी
(pinyin)
जपानी
(rōmaji: ku)
ख्मेर ទុក្ខ
(Tuk)
कोरियन
(ko)
सिंहला දුක්ඛ සත්යය
तिबेटी སྡུག་བསྔལ།
(Wylie: sdug bsngal;
THL: dukngal
)
थाई ทุกข์
व्हियेतनामी khổ / Bất toại

बौद्ध धर्म

संदर्भ

संपादन
  1. ^ Malcolm Huxter (2016). Healing the Heart and Mind with Mindfulness: Ancient Path, Present Moment. Routledge. p. 10. ISBN 978-1-317-50540-2., Quote: " dukkha (unsatisfactoriness or suffering) (....) In the Introduction I wrote that dukkha is probably best understood as unsatisfactoriness."
  2. ^ Peter Harvey (2015). Steven M. Emmanuel (ed.). A Companion to Buddhist Philosophy. John Wiley & Sons. pp. 26–31. ISBN 978-1-119-14466-3.
  3. ^ Carol Anderson (2013). Pain and Its Ending: The Four Noble Truths in the Theravada Buddhist Canon. Routledge. pp. 1, 22 with note 4. ISBN 978-1-136-81332-0., Quote: "(...) the three characteristics of samsara/sankhara (the realm of rebirth): anicca (impermance), dukkha (pain) and anatta (no-self)."
  4. ^ https://www.accesstoinsight.org/tipitaka/sn/sn22/sn22.086.than.html
  5. ^ Paul Deussen (1980). Sixty Upaniṣads of the Veda, Vol. 1. Motilal Banarsidass (Reprinted). pp. 482–485, 497. ISBN 978-81-208-1468-4.