दादोबा पांडुरंग तर्खडकर

त्यांना मराठी व्याकरणाचे पाणिनी म्हणतात.

दादोबा पांडुरंग तर्खडकर (तथा दादोबा पांडुरंग) (९ मे, १८१४ - १७ ऑक्टोबर, १८८२) हे मराठी व्याकरणकार, लेखक आणि समाजसुधारक होते. तसेच ते मानवधर्मसभा-1844, परमहंस सभा-1849 (ज्ञानप्रसारक sabha-१८४८) प्रार्थना समाज-1867(आत्माराम पांडुरंग तर्खडकर) ह्या समाजसुधारणेसाठी प्रयत्‍न करणाऱ्या संस्थांचे संस्थापक सदस्य होते. दादोबा पांडुरंग तर्खडकर हे प्रार्थना समाजाचे अर्धयु होते त्यांच्या प्रयत्नातूनच प्रार्थना समाजाची स्थापना झाली. इंग्रज सरकारने रावबहादूर पदवी दिली १८५७ साली, भिल्लांच्या बंडाचा बिमोड केला, अहमदनगरला डेप्युटी कलेक्टर म्हणून नियुक्ती १८५२

रावबहादूर पदवी प्राप्त झालेले समाज सुधारक,

1848 मध्ये ज्ञान प्रसारक सभेची स्थापना आणि त्याचे प्रथम अध्यक्ष,, जावरा संस्थेच्या नवाबाचे शिक्षक.

कौटुंबिक माहिती

दादोबा पांडुरंग तर्खडकर ह्यांचे घराणे ठाणे जिल्ह्यातील वसई तालुक्यातील तरखड ह्या गावातील असून त्यांचे आजोबा मुंबईत स्थायिक झाले होते. दादोबांचा जन्म मुंबईत शेतवळी अर्थात खेतवाडी येथे झाला. त्यांच्या इतर भावंडांपैकी भास्कर पांडुरंग तर्खडकर आणि आत्माराम पांडुरंग तर्खडकर हेही आपापल्या क्षेत्रात कार्यरत होते.

शिक्षण

दादोबांचे प्राथमिक शिक्षण काही काळ पंतोजींच्या शाळांत झाले. ह्या काळातच त्यांनी आपल्या मित्रांच्या साहाय्याने पोर्तुगीज, इंग्रजी, फार्शी आणि संस्कृत ह्या भाषांचे प्राथमिक ज्ञान संपादित केले. १८२५ मध्ये त्यांना मुंबईच्या हैंदशाळा आणि शाळापुस्तकमंडळीच्या (म्हणजेच दि बॉम्बे नेटिव्ह स्कूल अँड स्कूल बुक सोसायटीच्या) शाळेत घालण्यात आले. पुढे ह्या शाळेचे नाव एल्फिन्स्टन इन्स्टिट्यूट झाले. बोर्ड ऑफ एज्ुकेशनने 1840 मध्ये सुरत येथे सुरू केलेल्या पहिल्या शाळेत दादोबाची "असिस्टंट टीचर" म्हणून 150 रूपये वेतनावर नेमणूक झाली

मराठी व्याकरण

१८३३मध्ये शाळेत असताना आपणही मराठीचे व्याकरण लिहावे अशी दादोबांना इच्छा झाली. त्यांनी तसे एक व्याकरण प्रश्नोत्तर-स्वरूपात लिहूनही काढले. परंतु त्यांना स्वतःलाच ते न आवडल्याने लिंडली मर्फी ह्याच्या इंग्लिश व्याकरणाच्या धर्तीवर त्यांनी आपले व्याकरण नव्याने लिहून काढले. ह्या व्याकरणाची पहिली आवृत्ती १८३६ साली गणपत कृष्णाजीच्या छापखान्यात छापून महाराष्ट्र भाषेचे व्याकरण ह्या नावाने स्वतः दादोबांनीच प्रकाशित केली.

१८५० साली शिक्षणविभागाकरता ह्या व्याकरणाची दुसरी आवृत्ती दादोबांनी तयार केली. ही आवृत्ती शाळाखात्याकरता असल्याने मेजर थॉमस कॅन्डी, कृष्णशास्त्री चिपळूणकर ह्यांसारख्या शिक्षणविभागातील समकालीन विद्वानांकडून त्या आवृत्तीचे कसून परीक्षण करण्यात आले. ही आवृत्ती अमेरिकन मिशन प्रेसच्या छापखान्यात छापून प्रकाशित करण्यात आली.

१८६५ साली दादोबांनी आपल्या व्याकरणाची संक्षिप्त आवृत्ती मराठी लघु व्याकरण ह्या नावाने प्रकाशित केली. यामुळेच त्यांना लोकहितवादी यांनी मराठी भाषेचे पाणिनी असे संबोधले. हे पुस्तक पुढे बराच काळ शालेय शिक्षणात प्रचलित होते. १८८२पर्यंत ह्या लघु व्याकरणाच्या १२ आवृत्त्या प्रकाशित झाल्या. १९४४पर्यंत ह्या ग्रंथांच्या सुमारे १ लाख प्रती विकल्या गेल्या.

दादोबांच्या मृत्यूपर्यंत महाराष्ट्र भाषेच्या व्याकरणाच्या़ ७ आवृत्त्या प्रकाशित झाल्या. १८७९ च्या सातव्या आवृत्तीपर्यंत दादोबा आपल्या व्याकरणात सुधारणा करत राहिले. १८८१ साली दादोबांनी मोठ्या महाराष्ट्र व्याकरणाची पूरणिका हा ग्रंथ प्रकाशित केला. ह्या ग्रंथात आपल्या मोठ्या व्याकरणात समाविष्ट करता न आलेली मराठी भाषेविषयीची निरीक्षणे त्यांनी संकलित केली आहेत.

दादोजींचे मराठी व्याकरणविषयक अग्रेसर कार्य महत्त्वाचे असून त्यायोगे मराठी गद्याला प्रमाणरूप प्राप्त झाले असल्याने ‘मराठी भाषेचे पाणिनी’ हे रास्त बिरुद त्यांना लावले जाते.

आत्मचरित्र

तर्खडकरांचे इ.स. १८४६सालापर्यंतचे आत्मचरित्र हे मराठी आत्मचरित्रात्मक वाङ्मयात महत्त्वाचे आत्मचरित्र मानण्यात येते. हे आत्मचरित्र १९४७मध्ये अ.का. प्रियोळकर यांनी संपादित करून पुनःप्रकाशित केले. अव्वल इंग्रजीतील जवळजवळ एकमेव आत्मचरित्र म्हणून दादोबांच्या आत्मचरित्राचे महत्त्व आहेच, शिवाय त्यांच्या काळातील धार्मिक, सामाजिक, शैक्षणिक आणि राजकीय स्थितीचे त्यात पडलेले प्रतिबिंबही अभ्यासकांच्या दृष्टीने मोलाचे आहे. स्वतः दादोबांचे जीवन अश्या काही चळवळींशी वेगवेगळ्या प्रकारे निगडित झालेले असले, तरी त्यांच्या आत्मचरित्रातून त्या चळवळींबरोबरच दादोबांचे व्यक्तिमत्त्वही स्पष्टपणे प्रत्ययास येते. साधी भाषाशैली आणि प्रांजळ निवेदन ही ह्या आत्मचरित्राची काही उल्लेखनीय वैशिष्ट्ये आहेत.

या आत्मचरित्राचे ’दादोबा पांडुरंग यांचे आत्मवृत्त’ नावाचे मराठी रूपांतर झाले आहे.

दादोबा पांडुरंग यांचे प्रकाशित साहित्य

नाव	साहित्यप्रकार	प्रकाशन	प्रकाशन वर्ष (इ.स.)
आत्मचरित्र	आत्मचरित्र	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८४६
इंग्रजी व्याकरणाची पूर्वपीठिका	वैचारिक	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८६०
तर्खडकर भाषांतर पाठमाला-भाग १ ते ३	शैक्षणिक	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर
धर्मविवेचन	वैचारिक	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८६८
मराठी नकाशांचे पुस्तक	नकाशासंग्रह	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८३६
मराठी लघु व्याकरण	शालोपयोगी व्याकरण	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८६५
महाराष्ट्र भाषेचे व्याकरण, (पहिली आवृत्ती)	व्याकरण	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८३६
महाराष्ट्र भाषेचे व्याकरण (दुसरी आवृत्ती)	व्याकरण	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८५०
मराठी भाषेचे व्याकरण (तिसरी आवृत्ती)	व्याकरण	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८५७
मोठ्या महाराष्ट्र व्याकरणाची पूरणिका	व्याकरण	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८८१
शिशुबोध	वैचारिक	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८८४
अ हिंदू जंटलमन्स रिफ्लेक्शन्स रिस्पेक्टिंग द वर्क्स ऑफ एमॅन्युएल स्वीडनबर्ग	वैचारिक (इंग्रजी)	दादोबा पांडुरंग तर्खडकर	१८७८

दादोबांवरील पुस्तके

• दादोबा पांडुंरंग यांचे चरित्र (अ.का. प्रियोळकर)
• दादोबा पांडुरंग तर्खडकर - व्यक्तित्व आणि कर्तृत्त्व (रजनीश जोशी)

बाह्य दुवे

• [महाराष्ट्र भाषेचे व्याकरण (दुसरी आवृत्ती, १८५०)]
• [महाराष्ट्र भाषेचे व्याकरण (तिसरी आवृत्ती, १८५७)]
• [केकावलीवरील दादोबाकृत यशोदापांडुरंगी टीका (१८६५)]