ह्वासाँग-१५

Hwasong-15 ( कोरियनमध्ये : 화성-15, हांजामध्ये :火星 15) हे उत्तर कोरियामध्ये विकसित आणि तयार केलेले आंतरखंडीय क्षेपणास्त्र आहे. [2]

उत्तर कोरियाच्या क्षेपणास्त्र प्रक्षेपण चाचणीची उंची - हवासाँग-14 आणि हवासाँग-15

हे उत्तर कोरियाचे पहिले क्षेपणास्त्र आहे, जे सैद्धांतिकदृष्ट्या, संपूर्ण युनायटेड स्टेट्स आणि पलीकडे मारा करण्याची क्षमता आहे. उत्तर कोरियाच्या म्हणण्यानुसार हे क्षेपणास्त्र अण्वस्त्र वाहून नेऊ शकते. [2]

इतिहास

क्षेपणास्त्राचे पहिले प्रक्षेपण 28 नोव्हेंबर 2017 रोजी झाले होते. प्रक्षेपण मागील क्षेपणास्त्र प्रक्षेपण चाचण्यांच्या विपरीत रात्री (अंधारात) केले गेले. हे क्षेपणास्त्र प्योंगयांगच्या उत्तरेला सोडण्यात आले आणि ते जपानच्या पश्चिमेला, जपानच्या प्रादेशिक पाण्यात उतरले [3] . उत्तर कोरियाने साक्ष दिली की चाचणीचा एक भाग म्हणून क्षेपणास्त्र 4,475 किमी उंचीवर पोहोचले, 950 किमी अंतरापर्यंत सोडले गेले आणि 53 मिनिटे हवेत राहिले. जपानी प्रसारमाध्यमांच्या वृत्तानुसार, उड्डाण दरम्यान क्षेपणास्त्राचे तीन भाग झाले. [4]

उत्तर कोरियाचे हे क्षेपणास्त्र सर्वाधिक उंचीवर पोहोचले होते, असा दावा अमेरिकेच्या संरक्षण सचिवांनी केला. [2] हे क्षेपणास्त्र कमी उंचीच्या कक्षेत सोडले जाईल हे लक्षात घेता, ते 13,000 किमी (8,100 मैल) [5] पोहोचू शकते - ही श्रेणी दक्षिण अमेरिका आणि अंटार्क्टिका वगळता संपूर्ण जग व्यापते.

क्षेपणास्त्राच्या अनावरणानंतर, उत्तर कोरियाने क्षेपणास्त्राचे फोटो आणि व्हिडिओ जारी करेपर्यंत अनेक तज्ञांनी अंदाज लावला की ते ह्वासाँग-14 क्षेपणास्त्राचे अपग्रेड आहे [6] आणि त्यांनी हे उघड केले की क्षेपणास्त्राच्या आकारात आणि आकारात लक्षणीय फरक आहे. दोन [7]

क्षेपणास्त्र लाँचर हे 9 चाके असलेले TEL मॉडेल आहे, Wasong-14 ने वापरलेल्या लाँचरपेक्षा मोठे आहे ज्यात 8 चाके आहेत.

प्रक्षेपणानंतर लगेचच, अनेक विश्लेषकांनी गृहीत धरले की ह्वासाँग-14 उडाला आहे; त्यानंतर, तथापि, उत्तर कोरियाच्या सरकारने प्रक्षेपणाचा व्हिडिओ जारी केला जो पूर्णपणे भिन्न क्षेपणास्त्र दर्शवित आहे.[8]

उत्तर कोरियाने दावा केला की क्षेपणास्त्र सुमारे 4,475 किमी उंचीवर पोहोचले आणि एकूण 53 मिनिटे उड्डाण करत 950 किमीचा प्रवास केला. त्याच्या प्रक्षेपण आणि अंतराच्या आधारावर, क्षेपणास्त्राचा पल्ला 13,000 किमी (8,100 मैल) पेक्षा जास्त असेल - वॉशिंग्टन डी.सी. आणि उर्वरित युनायटेड स्टेट्सपर्यंत पोहोचण्यासाठी पुरेसे आहे, तथापि, युनियन ऑफ कन्सर्नड सायंटिस्ट्सच्या मते, कदाचित कमी पेलोड.[3][9] युनायटेड किंगडम, फ्रान्स आणि ऑस्ट्रेलियासह अमेरिकेचे अनेक महत्त्वाचे सहयोगी देश देखील क्षेपणास्त्राच्या सैद्धांतिक श्रेणीमध्ये आहेत, जे दक्षिण अमेरिका, कॅरिबियन आणि अंटार्क्टिका वगळता पृथ्वीवरील बहुतेक भूभाग व्यापतात.[10][11]

वेगवेगळ्या केसिंग मटेरियल आणि स्फोटक यंत्रणा (उदा. धातू-आधारित पारंपारिक स्फोटके सेंद्रिय स्फोटकांच्या संबंधित व्हॉल्यूमपेक्षा अनेक पटींनी जड असतात) विविध घनता केवळ प्रतिमांवर आधारित वॉरहेड पेलोडचा अचूक अंदाज लावणे फार कठीण बनवते, जर अशक्य नाही. उपलब्ध मर्यादित माहितीच्या आधारे, युनियन ऑफ कन्सर्नड सायंटिस्ट्सने असा निष्कर्ष काढला की क्षेपणास्त्राला सामान्य आकाराच्या पेलोडसह सुसज्ज केल्यास एकूण श्रेणी कमी होईल.[12][13]

10-आठवड्यांच्या विश्रांतीनंतर हे पहिले प्रक्षेपण होते.[14]

जपानी संरक्षण मंत्री इत्सुनोरी ओनोदेरा यांनी दिलेल्या निवेदनानुसार, क्षेपणास्त्राचे री-एंट्री व्हेइकल पृथ्वीच्या वातावरणात यशस्वीरित्या पुन्हा प्रवेश करण्यात अयशस्वी ठरले आणि जपानच्या अनन्य आर्थिक क्षेत्रामध्ये पाण्यामध्ये कोसळले. [१५] युनियन ऑफ कन्सर्नड सायंटिस्ट्सच्या नंतरच्या मुल्यांकनांनी, तथापि, ओनोडेरा वर्णन केलेली वस्तू क्षेपणास्त्राची विलग झालेली पहिली पायरी असू शकते का, त्याचे री-एंट्री व्हेइकल नसून असे प्रश्न उपस्थित केले आहेत.[16][17]