राष्ट्रीय संपत्ती (जपान)

राष्ट्रीय संपत्ती (国宝, kokuhō) ही जपानची सर्वात मौल्यवान असणारी वस्तू आहे ज्याचे वास्तविक सांस्कृतिक गुणधर्म निश्चित आणि नियुक्त करण्याचे काम सांस्कृतिक कार्य एजन्सी द्वारे केले जाते. हा एक विशेष विभाग आहे ज्यात शिक्षण, संस्कृती, खेळ, विज्ञान आणि तंत्रज्ञान मंत्रालय यांचा समावेश आहे. मूर्त सांस्कृतिक मालमत्ता ऐतिहासिक किंवा कलात्मक मूल्याची मानली जाते. या मध्ये एकतर "इमारती आणि संरचना" किंवा "ललित कला आणि हस्तकला" असे वर्ग केलेले आहेत. एखादी वस्तू राष्ट्रीय संपत्ती घोषित होण्यासाठी त्यात उत्कृष्ट कामगिरी, जागतिक सांस्कृतिक इतिहासासाठी उच्च मूल्य किंवा शिष्यवृत्तीसाठी अपवादात्मक मूल्य असणे आवश्यक आहे.

जपानच्या राष्ट्रीय संपत्तीचे काही उदाहरणे

सुमारे २०% राष्ट्रीय संपत्तीमध्ये किल्ले, बौद्ध मंदिरे, शिंटो मंदिर किंवा निवासस्थाने यांचा समावेश आहे. इतर ८०% चित्रे आहेत; स्क्रोल; सूत्रे, सुलेखन कार्य; लाकूड, कांस्य, रोगण किंवा दगड यांचे शिल्प; मातीची भांडी आणि रोगण कोरीव काम जसे हस्तकला; धातूची कामे; तलवारी व कपडे; आणि पुरातत्त्व आणि ऐतिहासिक कलाकृती यांपासून बनलेले आहे. यात मोडणाऱ्या वस्तू बऱ्याच मोठ्या कालावधीमधून आहेत. यातील काही वस्तू फार जुन्या म्हणजे मेजी काळातील आहेत तर काही १९ व्या शतकातील दस्तऐवज आहेत. मेजी काळातील भांडी जगातील सर्वात जुन्या भांड्यांपैकी एक आहेत जी जोमोन कालावधीतील असल्याचे दिसून येतात. या यादीत अकासाका पॅलेस (२००९), टोमिओका रेशीम मिल (२०१४) आणि कायची शाळा या तीन आधुनिक गोष्टी राष्ट्रीय संपत्तीच्या यादीत जोडल्या गेल्या आहेत.

जपानमध्ये स्वतःच्या सांस्कृतिक अभिभाराचे संरक्षण, संवर्धन आणि वर्गीकरण करण्यासाठी कायद्याचे विस्तृत नेटवर्क आहे. मूर्त आणि अमूर्त मालमत्ता आणि त्यांच्या संरक्षणाबद्दलचा आदर हा जपानी संरक्षण आणि जीर्णोद्धार पद्धतींचे वैशिष्ट्य आहे. नियुक्त केलेल्या राष्ट्रीय संपत्तीच्या संरक्षणाच्या पद्धतींमध्ये बदल, हस्तांतरण आणि निर्यात यावर निर्बंध तसेच अनुदान आणि कर कमी करण्याच्या स्वरूपात आर्थिक सहाय्य समाविष्ट आहे. सांस्कृतिक कार्य विभाग या संपत्तीच्या मालकांना जीर्णोद्धार, प्रशासन आणि मालमत्तांचे सार्वजनिक प्रदर्शन याबद्दल सल्ला देत असते. या प्रयत्नांची पूर्तता कायद्यांद्वारे केली जाते जी नियुक्त केलेल्या संरचनेच्या बनवलेल्या वातावरणाचे रक्षण करतात आणि कामे पुनर्संचयित करण्यासाठी आवश्यक तंत्रज्ञान उपलब्ध करून देतात.

जपानच्या राजधानीच्या भागात, कन्साई जवळ, १९ व्या शतकापासून असलेल्या बऱ्याच राष्ट्रीय संपत्तीतील गोष्टी आहेत. एकट्या क्योतोमध्ये जवळपास पाच राष्ट्रीय संपत्तीपैकी एक आहे. ललित कला आणि हस्तकलेच्या माध्यमात असलेल्या गोष्टी बहुतेकदा खाजगी मालकीच्या किंवा तोक्यो, क्योतो आणि नारा सारख्या राष्ट्रीय संग्रहालये, सार्वजनिक प्रीफेक्चरल आणि शहर संग्रहालये आणि खाजगी संग्रहालये यांच्या मालकीच्या असतात. धार्मिक वस्तू बऱ्याचदा मंदिरे आणि शिंटो मंदिरात किंवा जवळच्या संग्रहालयात किंवा कोषागारामध्ये ठेवली जातात.

इतिहास

पार्श्वभूमी आणि प्रारंभिक संरक्षणाचे प्रयत्न

ओकाकुरा काकुझ

जपानी सांस्कृतिक वारसा मूळतः बौद्ध मंदिरे, शिंटो मंदिर आणि कुलीन किंवा समुराई कुटुंबांच्या मालकीचे होते. १८६७/६८ मध्ये टोकुगावा शोगुनेटची जागा मेईजी पुनर्संचयनेने घेतली तेव्हा सामंत जपान यांचा काळ संपला. या दरम्यान हायबुत्सू किशाकू (बौद्ध धर्माला रदबादल आणि बुद्धाचा विनाश करणे) या मोहिमेद्वारे शिन्तो आणि बौद्ध धर्म वेगळे करणे चालु झाले. या मध्ये बौद्ध विरोधी हालचाली सुरू झाल्या आणि शिन्तो धर्मात परत जाणे चालु झाले. यामुळे बौद्ध, इमारती आणि कलाकृती नष्ट केल्या गेल्या. १८७१ मध्ये शासनाने उच्चभ्रूंचे प्रतीक मानल्या जाणाऱ्या मंदिरांच्या जमीन जप्त केल्या. सरंजामशाही घराण्यांची मालमत्ता जप्त केली गेली. ऐतिहासिक किल्ले आणि घरे नष्ट केली गेली. आणि अंदाजे १८,००० मंदिरे बंद करण्यात आली. याच काळात जपानी सांस्कृतिक वारशावर औद्योगिकीकरण आणि पाश्चातिकीकरणाचा प्रभाव वाढल्यामुळे विपरित परिणाम झाला. परिणामी, बौद्ध आणि शिंटो संस्था गरीब झाल्या. मंदिरे गरिब झाली आणि मौल्यवान वस्तू निर्यात केल्या गेल्या.

हे सुद्धा पहा

• जपान मधील पर्यटन

संदर्भ

ग्रंथसंग्रह

• क्लुझेल, जीन-सबस्टीन (२००८). आर्किटेक्चर आर्टिनेल डू जपॉन - डी ल हिस्टोर ऑक्स मायथ्स (सचित्र पुस्तक ed.). डिजिन: एडिशन फॅटन. ISBN 978-2-87844-107-9. 

बाह्य दुवे

• तोक्यो राष्ट्रीय संग्रहालय eKokuho Archived 2019-05-01 at the Wayback Machine.