सीग्वापा
सीग्वापा हा डोमिनिकन लोककथेंमधील एक पौराणिक प्राणी आहे. तपकिरी किंवा गडद निळी त्वचा, पाठीमागे तोंड असलेले पाय आणि त्यांचे शरीर झाकणारे गुळगुळीत, तकतकीत केसांचे खूप लांब माळे असलेले मानवी मादी स्वरूप असे त्यांचे वर्णन केले जाते. ते डोमिनिकन रिपब्लिकच्या उंच पर्वतांवर वस्ती करतात.
आढावा
संपादनहे प्राणी निशाचर असतात. तसेच, त्यांच्या पायांच्या स्थितीमुळे, त्यांच्या पावलांचे ठसे पाहून प्राणी कोणत्या दिशेने जात आहेत हे कधीही सांगता येत नाही. काही लोकांचा असा विश्वास आहे की ते मृत्यू आणतात आणि असे म्हणले जाते की एखाद्याने त्यांना डोळ्यात पाहू नये, अन्यथा ते त्यी व्यक्तीला जादूने कायमचे मोहित करतात.[१] सिग्वापाने केलेला एकमेव स्वर म्हणजे एक प्रकारचा किलबिलाट असतो.
सिग्वापा हे जादुई प्राणी मानले जातात. काहींना दिसायला सुंदर, पण इतरांसाठी भयानक असू शकतात. सर्व स्रोत सहमत आहेत की ते वन्य प्राणी आहेत. त्यांची तुलना बऱ्याच प्रकरणांमध्ये जलपरीशी केली जाते. सुंदर तरीही क्रूर आणि निष्पाप नसलेले असे हे प्राणी आहेत. कपटी आणि मार्गस्थ प्रवाशाला पकडण्यासाठी तयार, असे म्हणले जाते की ते इतके सुंदर आहेत की ते पुरुषांना त्यांच्याशी प्रेम करण्यासाठी जंगलात प्रलोभन देऊ शकतात. नंतर सिग्वापा त्यांना मारुण टाकतात. दंतकथांनी असे सुचवले आहे की काही परोपकारी आहेत आणि अतिक्रमण करणाऱ्यांना मारू नयेत अशी त्यांची इच्छा आहे. परंतु या दाव्याला जास्त पुरावे नाहीत. आजही, सिग्वापा पाहिल्याची पुष्टी करणारे रहिवासी सापडतात. काहींनी असेही म्हणले आहे की तिच्या पाठीमागे असलेल्या पायांमुळे तिला शोधणे कठीण आहे. जोपर्यंत तुम्हाला पाय मागे चालण्यासाठी आहेत हे कळत नाही तोपर्यंत तिचा माग काढणे जवळजवळ अशक्य आहे.
लॉरे सांगतात की सिग्वापा पकडण्याचा एकमेव मार्ग म्हणजे पौर्णिमेच्या रात्रीच्या वेळी काळा आणि पांढरा पॉलीडॅक्टिलिक कुत्रा (ज्याला सिन्क्विनो डॉग म्हणतात) द्वारे त्यांचा मागोवा घेणे.[२]
जरी अनेकांचा असा विश्वास आहे की सिग्वापाची मिथक टायनोची उत्पत्ती आहे. परंतु असा युक्तिवाद केला गेला आहे की ते कदाचित अगदी अलीकडील रचले गेले आहे कारण सिग्वापा पौराणिक कथा प्राचीन युरोपीय जलपरीबरोबर साम्य असलेली अनेक वैशिष्ट्ये आहेत. कोणत्याही ज्ञात टायनो कलाकृती किंवा विद्येत कोणत्याही प्राण्याचे संदर्भ मिळत नाहीत.[२] तसेच, आख्यायिका इतर पुराणकथांमधून उद्भवली असावी. जसे की गुआरानी कुरुपि किंवा हिंदू चुडेल, ज्याचे वर्णन रुडयार्ड किपलिंगने माय ओन ट्रू घोस्ट स्टोरीमध्ये सिग्वापासारखेच वैशिष्ट्य असल्याचे वर्णन केले आहे. एकोणिसाव्या शतकात या राष्ट्रांमध्ये सांस्कृतिक देवाणघेवाण झाली नसताना ही कथा डोमिनिकन रिपब्लिकमध्ये कशी पोहोचली हे शोधण्याचा कोणताही मार्ग नसल्यामुळे कदाचित हिंदू गृहितकाचे दूरगामी परिणाम असू शकते असे मानले जाते.
२००९ मध्ये "एल मिटो डेला सिग्वापा" (द मिथ ऑफ द सिग्वापा) नावाचा डोमिनिकन चित्रपट प्रदर्शित झाला.
ज्युलिया अल्वारेझ यांनी २००२ मध्ये "द सिक्रेट ऑफ द फूटप्रिंट्स" नावाचे लहान मुलांचे चित्र पुस्तक तयार केले होते, ज्यामध्ये सिग्वापाचा उल्लेख आहे.
हे सुद्धा पहा
संपादन- सिहुआनाबा