"किशनजी" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

आणीबाणी संपल्यानंतर १९७७ मध्ये सीतारामय्याने जगीत्याल (जिल्हा करीमनगर, राज्य [[आंध्र प्रदेश]]) या गावात भांडवलशाहीच्या विरोधात ‘जैत्रा यात्रा’ म्हणजेच एक जनसभा आयोजित केली होती. यासभेसाठी कोटेश्वररावने फार मेहनत घेतली. या सभेला साधारण ७५ हजार लोक हजर होते. याघटनेतुन कोटेश्वरराव नक्षलवादी चळवळतील प्रमुख घटक झाला. यानंतर सीतारामय्याने रयतकुली संगमची जबाबदारी कोटेश्वरवर सोपवली. या माध्यमातून कोटेश्वररावने संपूर्ण तेलंगणात ( आंध्रप्रदेशमधील भाग) संघटना उभारण्याचे काम केले. १९७९ मध्ये निझामाबाद पोलिसांनी त्याला अटक केली व कारावासाची शिक्षा झाली. एक वर्ष वरंगलच्या केंद्रीय कारागृहात काढल्यानंतर त्याची सुटका झाली. यानंतर मात्र कोटेश्वर 'किशनजी' असे नाव धारण करुनकरून पीपल्स वॉर ग्रुपच्या कामात सक्रिय झाला. नंतर वेगवेगळय़ा राज्यात प्रदीप, प्रल्हाद, मुरली, रामजी, विमल रेड्डी या नावाने किशनजी वावरत राहिला. सीतारामय्याने किशनजीला प्रांत आंध्र प्रदेशाची संघटनात्मक जबाबदारी दिली. तीन वर्षे राज्यात सतत संघटनेचा विस्तार केल्यानंतर किशनजीला [[छत्तीसगड]], [[महाराष्ट्र]] व ओडिशा या तीन राज्यांची संघटनात्मक जबाबदारी देण्यात आली. दंडकारण्य भागात चळवळीला किशनजीने अतिशय मजबुत स्वरुप प्राप्त करुनकरून दिले. देशभरात वेगवेगळय़ा नक्षलवादी गटांचे एकत्रीकरण करण्यात , तसेच पीपल्स वॉर ग्रुप व माओवादी कम्युनिस्ट सेंटर (एमसीसी) यांचे एकत्रीकरण करुनकरून भाकप (माओवादी) (Communist Party of India (Maoist)) हा पक्ष स्थापण्यात किशनजीने महत्त्वाची भुमिका बजावली. साधारण २० वर्षे छत्तीसगड, महाराष्ट्र भागात काम केल्यानंतर किशनजी [[पश्चिम बंगाल]] मध्ये गेला व त्यानंतर किशनजी ने पुर्व भारतात संघटनेचा प्रसार केला दरम्यानच्या काळात नक्षलवादी चळवळतीलच सहकारिणीशी विवाह केला.