"मनु" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

''[[यजुर्वेद|यजुर्वेदां]]<nowiki/>च्या शतपथ ब्राम्हणामध्ये'' ही कथा तपशीलवार आली आहे. सार्यासाऱ्या सृष्टीतील स्थावर-[[जंगम]] पदार्थ मोठ्या प्रचंड पाण्याच्या प्रवाहात उलटे-सुलटे वाहत जाऊ लागले. वैवस्वत मनूने विचार केला, की यांतील काही प्राणी, वनस्पती वगैरे आपण सुरक्षित ठिकाणी नेऊन ठेवले, तर वाचू शकतील. त्याने एका मत्स्याच्या शिंगाला नाव तयार करून बांधली. ती नाव [[हिमालय|हिमालया]]<nowiki/>च्या एका [[शिखर|शिखरा]]<nowiki/>पर्यंत नेऊन त्या शिखरास बांधली. प्रलयाचा लोंढा उतरल्यानंतर मनूने आपली कन्या इला हिच्या ठिकाणी १० पूत्र निर्माण केले व मनुष्यवंश सुरू केला, असे महाभारतात (अनुशासन १४७.२७) म्हटले आहे. हा मस्त्य मनूनेच लहानाचा मोठा करून [[समुद्र|समुद्रा]]<nowiki/>त सोडला होता. तोच या प्रलयाच्या वेळी सृष्टीला तारण्याकरिता मनूच्या उपयोगी पडला.