आर्थिक स्वातंत्र्याचा निर्देशांक

आर्थिक स्वातंत्र्याचा निर्देशांकाच्या माध्यमातून देशातील नागरिकांच्या आर्थिक स्वातंत्र्याचे मोजमाप केले जाते. हे निर्देशांक हेरिटेज फाउंडेशन आणि वॉल स्ट्रीट जर्नल यांच्या सहकार्याने तयार केला जातो. या निर्देशांकात विविध घटकांचा समावेश असतो, ज्यामुळे एखाद्या देशातील आर्थिक स्वातंत्र्याचे स्वरूप समजण्यास मदत होते. निर्देशांकाचे निर्माते असे प्रतिपादन करतात की त्यांनी ॲडम स्मिथच्या 'द वेल्थ ऑफ नेशन्स' मधील दृष्टिकोनाचा आधार घेतला आहे, ज्यात म्हणले आहे की "ज्या मूलभूत संस्था त्यांच्या स्वतःच्या आर्थिक हितसंबंधांसाठी व्यक्तींच्या स्वातंत्र्याचे रक्षण करतात, त्या संस्थांचा परिणाम मोठ्या समाजासाठी अधिक समृद्धीकडे नेत जातो."

आर्थिक स्वातंत्र्याच्या निर्देशांकाचे प्रमुख घटक विविध पैलूंनी तयार करण्यात आलेले आहेत. यात व्यक्तिगत स्वातंत्र्य, व्यवसाय स्वातंत्र्य, व्यापार स्वातंत्र्य, मालमत्ता हक्क, आर्थिक धोरण, न्यायिक प्रणाली, नियामक ढांचा, मजुरी आणि रोजगार स्वातंत्र्य, निविष्ठा स्वातंत्र्य, आणि भ्रष्टाचार नियंत्रण यांचा समावेश होतो. हे घटक नागरिकांना आर्थिक निर्णय घेण्याचे स्वातंत्र्य देतात, व्यवसाय आणि व्यापार सुलभ करतात, मालमत्ता अधिकारांचे संरक्षण करतात, वित्तीय स्थिरता सुनिश्चित करतात, न्यायपालिका आणि शासनातील पारदर्शकता वाढवतात, आणि भ्रष्टाचार कमी करण्यासाठी उपाययोजना करतात.

उद्देश

---

हेरिटेज फाउंडेशनच्या आर्थिक स्वातंत्र्याच्या निर्देशांकात असे म्हणले आहे की, "आर्थिक स्वातंत्र्य हा प्रत्येक माणसाचा स्वतःच्या श्रम आणि मालमत्तेवर नियंत्रण ठेवण्याचा मूलभूत अधिकार आहे. आर्थिकदृष्ट्या मुक्त समाजात, व्यक्ती काम करण्यास, उत्पादन करण्यास, उपभोग करण्यास आणि गुंतवणूक करण्यास स्वतंत्र असतात. आर्थिकदृष्ट्या मुक्त समाजात, सरकार श्रम, भांडवल आणि वस्तूंना मुक्तपणे हलवण्याची परवानगी देतात आणि स्वातंत्र्याचे संरक्षण आणि राखण्यासाठी आवश्यक मर्यादेच्या पलीकडे बळजबरी किंवा बंधने टाळतात." दरवर्षी निर्देशांक प्रकाशित करून, फाउंडेशन आर्थिक स्वातंत्र्य कुठे आहे आणि कुठे नाही, हे अधोरेखित करण्याचा प्रयत्न करते.

हेरिटेज फाऊंडेशनने अहवाल दिला आहे की निर्देशांकातील शीर्ष २०% लोकांचे दरडोई उत्पन्न दुसऱ्या क्विंटाइलच्या दुप्पट आहे आणि खालच्या २०% लोकांपेक्षा पाच पट आहे.

मोजणी

---

१९९५ ते २००८ दरम्यान, आर्थिक स्वातंत्र्य निर्देशांकानुसार जागतिक आर्थिक स्वातंत्र्याचा स्कोअर २.६ अंकांनी वाढला आहे. तथापि, २००८ आणि २०११ दरम्यान, हा स्कोअर ६०.२ वरून ५९.७ पर्यंत कमी झाला, जरी २०११ चा स्कोअर १९९५ मधील पहिल्या आवृत्तीपेक्षा २.२ अंकांनी अधिक होता. ११७ देशांच्या आर्थिक स्वातंत्र्य स्कोअरमध्ये सुधारणा झाली आहे, ज्यात प्रामुख्याने विकसनशील आणि उदयोन्मुख बाजार अर्थव्यवस्था आहेत. २०११ मध्ये, युरोप आणि उत्तर अमेरिकेचा अपवाद वगळता, सर्व प्रदेशांमध्ये स्वातंत्र्याची वाढ नोंदवली गेली, ज्यामध्ये उप-सहारा आफ्रिकेत सर्वात मोठी सुधारणा दिसून आली. २०११ च्या निर्देशांकानुसार, शीर्ष पाच "मुक्त" अर्थव्यवस्थांमध्ये हाँगकाँग, सिंगापूर, ऑस्ट्रेलिया, न्यू झीलंड, आणि स्वित्झर्लंड यांचा समावेश होता, ज्यांनी प्रत्येकाने आर्थिक स्वातंत्र्य ग्रेडिंग स्केलवर ८० पेक्षा जास्त गुण मिळवले.

तसेच २०११ मध्ये, युनायटेड स्टेट्स निर्देशांकात ९ व्या स्थानावर घसरले, डेन्मार्क, कॅनडा आणि प्रथम स्थानावर असलेल्या हाँगकाँगच्या मागे घसरले, जे १९९५ ते २०१९ पर्यंत निर्देशांकाच्या प्रत्येक अंकात प्रथम स्थानावर होते हेरिटेज फाउंडेशनने युनायटेड स्टेट्सच्या क्रमवारीत घसरण होण्याचे प्राथमिक कारण म्हणून सरकारी खर्चात वाढ दर्शविली. २०११ च्या निर्देशांकाच्या आकडेवारीनुसार, सरकारी खर्चाचा उच्च स्तर असलेल्या देशांचा विकास दर सरकारी खर्च नियंत्रणात असलेल्या देशांच्या तुलनेत सरासरी ४.५ अंकांनी कमी होता. २०११ मधील निर्देशांक निकालांच्या त्यांच्या "कार्यकारी हायलाइट्स" मध्ये, हेरिटेज फाउंडेशनने लिहिले की, "जागतिक आर्थिक गोंधळाच्या प्रतिसादात सरकारी खर्चाच्या उच्च पातळीमुळे उच्च आर्थिक वाढ झाली नाही".

कार्यपद्धती

---

हा निर्देशांक १७७ देशांचे चार व्यापक धोरण क्षेत्रांमध्ये मूल्यमापन करतो जे आर्थिक स्वातंत्र्यावर परिणाम करतात, जे कायद्याचे शासन, सरकारी आकार, नियामक कार्यक्षमता आणि खुली बाजारपेठ आहेत. हे मालमत्ता अधिकार, न्यायिक परिणामकारकता, सरकारी अखंडता आणि कर ओझे यासारख्या काही विशिष्ट श्रेणी देखील विचारात घेते. रँकिंगमध्ये ० आणि १०० मधील आर्थिक स्वातंत्र्याचे पैलू स्कोअर केले जातात, ० म्हणजे "आर्थिक स्वातंत्र्य नाही" आणि १०० म्हणजे "संपूर्ण आर्थिक स्वातंत्र्य". बारा पैलू चार वर्गात विभागले आहेत.

आर्थिक स्वातंत्र्याचा निर्देशांक हा देशाच्या आर्थिक स्वातंत्र्याचे आणि विकासाचे मापन करण्याचे प्रभावी साधन आहे. या निर्देशांकाच्या मदतीने सरकारांना त्यांच्या आर्थिक धोरणांमध्ये सुधारणा करण्यास आणि नागरिकांच्या आर्थिक स्थितीत सुधारणा करण्यास मदत होते. त्यामुळे देशातील आर्थिक विकास आणि नागरिकांचे जीवनमान उंचावण्याच्या दिशेने एक महत्त्वपूर्ण पाऊल ठरते.