व्यवहारतोल

आंतरराष्ट्रीय अर्थशास्त्रात, व्यवहारतोल (ज्याला आंतरराष्ट्रीय पेमेंट्सचा समतोल आणि संक्षेपात बीओपी किंवा बीओपी असेही संबोधले जाते) हे एका विशिष्ट कालावधीत (उदा. एक चतुर्थांश किंवा एक वर्ष) देशात वाहणाऱ्या सर्व पैशांमधील फरक आहे. आणि उर्वरित जगाकडे पैशाचा प्रवाह. दुसऱ्या शब्दांत, हा काही कालावधीत देशांमधील आर्थिक व्यवहार आहे. वस्तू आणि सेवांच्या व्यापारातून उद्भवलेल्या पावत्या आणि देयकांची तुलना करण्यासाठी हे आर्थिक व्यवहार व्यक्ती, फर्म आणि सरकारी संस्था करतात.

व्यवहारतोलात तीन घटकांचा समावेश होतो: चालू खाते, भांडवली खाते आणि आर्थिक खाते . चालू खाते देशाचे निव्वळ उत्पन्न प्रतिबिंबित करते, तर भांडवली खाते राष्ट्रीय मालमत्तेच्या मालकीतील निव्वळ बदल प्रतिबिंबित करते.

इतिहास

19 व्या शतकाच्या सुरुवातीपर्यंत, आंतरराष्ट्रीय व्यापार मोठ्या प्रमाणावर नियंत्रित केला जात होता आणि राष्ट्रीय उत्पादनाच्या तुलनेत तुलनेने लहान भाग होता. मध्ययुगात, स्थानिक उद्योग आणि प्रस्थापित व्यापाऱ्यांच्या सुरक्षिततेच्या हितासाठी युरोपीय व्यापार सामान्यत: नगरपालिका स्तरावर नियंत्रित केला जात असे. </link> . (वार्षिक मेळावे कधीकधी मानक नियमांना अपवाद देतात.)

मर्केंटिलिझम

6 व्या शतकाच्या सुरुवातीस, व्यापारीवाद हा युरोपियन शासकांवर प्रभाव पाडणारा प्रबळ आर्थिक सिद्धांत बनला. देशांच्या आर्थिक उत्पादनाचा उपयोग करण्याच्या उद्देशाने स्थानिक व्यापार नियमांची जागा राष्ट्रीय नियमांनी घेतली. व्यापार अधिशेष (जसे की टॅरिफ ) प्रोत्साहन देण्यासाठी उपाय सामान्यतः अनुकूल होते.

व्यापारी युगाची प्रचलित सनातनी ही (आता बदनाम) धारणा होती की त्या वेळी परकीय चलन जमा केल्यामुळे किंवा मौल्यवान धातूंनी देशांना श्रीमंत बनवले आणि त्यामुळे देशांनी त्यांच्या स्वतःच्या वस्तूंच्या निर्यातीला प्राधान्य दिले. हा दृष्टिकोन इंग्लंडच्या ट्रेझर बाय फॉरेन ट्रेडमध्ये (१६६४) थॉमस मुन यांनी प्रचलित आहे.

व्यापारी युगात आर्थिक वाढ कमी पातळीवर राहिली; १८२० पर्यंतच्या संपूर्ण ८०० वर्षांमध्ये सरासरी जागतिक दरडोई उत्पन्नात लक्षणीय वाढ झाल्याचे मानले जात नाही आणि १७०० ते १८२० दरम्यान दरवर्षी सरासरी ०.१ % पेक्षा कमी वाढ झाल्याचा अंदाज आहे राष्ट्रांमधील आर्थिक एकात्मतेच्या अत्यंत कमी पातळीसह आणि आंतरराष्ट्रीय व्यापारासह सामान्यतः वैयक्तिक राष्ट्रांच्या जीडीपीचे कमी प्रमाण, बीओपी संकटे फारच दुर्मिळ होती.     

आर्थिक धोरण आणि देयक शिल्लक व्यवहारतोल

राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय आर्थिक धोरणे तयार करण्यासाठी पेमेंट बॅलन्स आणि आंतरराष्ट्रीय हेडकाउंट डेटा महत्त्वपूर्ण आहे. देशाच्या धोरणकर्त्यांना उपाय शोधण्यासाठी देयकांचा समतोल आणि थेट विदेशी गुंतवणूक (FDI) महत्त्वाची आहे. राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय धोरणांचा परिणाम पेमेंट्सच्या शिल्लक डेटावर दिसून येतो. उदाहरणार्थ, एखादा देश परदेशी गुंतवणूक आकर्षित करण्यासाठी धोरण राबवू शकतो. याउलट, निर्यातीला चालना देण्यासाठी दुसरा देश आपले चलन तुलनेने कमी ठेवू शकतो. जरी एखाद्या देशाची देयके शिल्लक त्याच्या चालू खाते आणि भांडवली खात्यात शिल्लक आणतील, तरी देशांच्या खात्यांमध्ये असमतोल असेल. जागतिक बँकेच्या आकडेवारीनुसार, युनायटेड स्टेट्समधील चालू खात्यातील तूट २०१९ मध्ये $४९८ अब्ज आहे (जागतिक बँक)

समजा, एखाद्या देशाची पेमेंट बॅलन्स तूट कायम आहे. अशावेळी देशाचा परकीय चलनाचा साठा संपुष्टात आल्याने त्याचा आत्मविश्वास कमी होऊ शकतो. त्याच वेळी, ते देशाला परदेशातील हंगामी, चक्रीय किंवा अप्रत्याशित चढउतारांसाठी अत्यंत असुरक्षित बनवते. त्यामुळे घराघरात जास्त महागाई होऊ शकते. म्हणून, चलनाची स्थिरता अर्थव्यवस्थेच्या शाश्वत विकासासाठी मजबूत हमी देते. देश वार्षिक पेमेंट बॅलन्सद्वारे देशांतर्गत आणि आंतरराष्ट्रीय स्तरावर सध्याच्या आर्थिक परिस्थितीचे विश्लेषण करू शकतात आणि आंतरराष्ट्रीय आणि बहुपक्षीय संबंधांच्या राजकीय प्रभावासह प्रभावी चलनविषयक धोरण तयार करू शकतात (झोलोटास आणि इथिमियो १९६५)

आर्थिक धोरणाची उद्दिष्टे, तत्त्वतः, पेमेंट्सच्या शिल्लक धोरणांसाठी मानक म्हणून काम करू शकतात. त्याच वेळी, विनिमय दर धोरण हे उत्पन्न धोरण मानले जाते. F. De Roos (१९८२) यांनी असा युक्तिवाद केला आहे की स्थिर विनिमय दरांच्या बाबतीत केवळ देयकांच्या शिल्लक समतोल हा दीर्घकालीन निकष मानला जाऊ शकतो. लवचिक विनिमय दरांच्या बाबतीत, निकष देशांतर्गत आर्थिक स्थिरतेच्या प्रमाणात आढळू शकतो.

संदर्भ