"मराठी व्याकरण" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

मराठी भाषेचे व्याकरण हे आधुनिक इंडो आर्य भाषांशी साधर्म्य दाखवते. हिंदी, गुजराती, पंजाबी या त्या भाषा आहेत. केवळ आधुनिक मराठी व्याकरणाचे पहिले पुस्तक विल्यम केरी यांनी इंग्रजी भाषिक गटासाठी इ.स. १८०५ मध्ये प्रकाशित केले.

मराठी वाक्य हे प्रामुख्याने कर्ता, कर्म व क्रियापद यांचे बनलेले आहे. नाम हे पुल्लिंग, स्रीलिंग, नपुंसकलिंग यासाठी वापरले जाते, संख्या या एकवचन आणि अनेकवचनात दर्शविल्या जातात तर विभक्ती या कर्ता, कर्म, करण, संप्रदान, अपादान, स्थान, साधन आणि संबोधन यासाठी योजल्या जातात, (प्रथमा ते संबोधन). संस्कृतोद्भव मराठी ही एकमेव इंडो आर्यन भाषा आहे ज्यामध्ये संस्कृत भाषेतील सप्तमी विभक्ती वापरली जाते. याच जोडीने मराठी भाषेने संस्कृत भाषेतील नपुंसकलिंगाचा वापर कायम ठेवला आहे ज्यामुळे अन्य इंडो आर्यभाषांपासून मराठीचे वेगळेपण सिद्ध होते. मराठी क्रियापदे ही वर्तमान, भूत आणि भविष्यकाळ दर्शवितात. क्रियापदे त्यांच्या कर्त्याशी संलग्न होऊन कर्तरी प्रयोग आणि कर्माशी संलग्न होऊन कर्मणि प्रयोग यांची रचना करतात.<ref>[http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/1539812.cms Maharashtra times article]</ref> मराठी वाक्य हे प्रामुख्याने कर्ता, कर्म व क्रियापद यांचे बनलेले आहे.<ref>[http://www.lmp.ucla.edu/Profile.aspx?LangID=93&menu=004 UCLA Language Materials Project- Marathi]</ref>

 

== संस्कृतचा प्रभाव ==