सेवा (अर्थशास्त्र)

सेवा ही "(अमूर्त) क्रिया किंवा वापर आहे ज्यासाठी ग्राहक, फर्म किंवा सरकार पैसे देण्यास तयार आहे." नाई, डॉक्टर, वकील, मेकॅनिक, बँका, विमा कंपन्या इत्यादींनी केलेल्या कामांची उदाहरणे. सार्वजनिक सेवा म्हणजे ज्यासाठी समाज (राष्ट्र राज्य, वित्तीय संघ किंवा प्रदेश) संपूर्णपणे पैसे देतो. संसाधने, कौशल्य, कल्पकता आणि अनुभव वापरून सेवा प्रदाते सेवा ग्राहकांना लाभ देतात. सेवा हे अमूर्त स्वरूप आहे. सेवांची व्याख्या कृती किंवा कार्यप्रदर्शन म्हणून केली जाऊ शकते ज्याद्वारे सेवा प्रदाता ग्राहकाला मूल्य प्रदान करतो.

एका संकुचित अर्थाने, सेवा ग्राहक सेवेच्या गुणवत्तेचा संदर्भ देते: ग्राहकाला प्रदान केलेली सहाय्य आणि समर्थनाची मोजलेली योग्यता. हा विशिष्ट वापर किरकोळ विक्रीमध्ये वारंवार होतो.

अमूर्तता

सेवा व्याख्येनुसार अमूर्त आहेत. ते उत्पादित, वाहतूक किंवा साठवलेले नाहीत.

एखादी व्यक्ती भविष्यातील वापरासाठी सेवा संचयित करू शकत नाही. ते एकाच वेळी उत्पादित आणि सेवन केले जातात.

नाशवंतपणा

सेवा दोन बाबतीत नाशवंत आहेत:

• सेवा-संबंधित संसाधने, प्रक्रिया आणि प्रणाली विशिष्ट कालावधीत सेवा वितरणासाठी नियुक्त केल्या जातात. या कालावधीत सेवा ग्राहकाने विनंती केली नाही आणि सेवेचा वापर केला नाही तर, संबंधित संसाधने न वापरलेली जाऊ शकतात. सेवा प्रदात्याच्या दृष्टीकोनातून, जर त्या संसाधनांसाठी इतर कोणताही वापर उपलब्ध नसेल तर ही गमावलेली व्यवसाय संधी आहे. उदाहरणे: एक केशभूषाकार दुसऱ्या क्लायंटला सेवा देतो. विमानात रिकामी जागा सुटल्यानंतर भरता येत नाही. जेव्हा सेवा पूर्णपणे ग्राहकांना प्रदान केली जाते, तेव्हा ही विशिष्ट सेवा अपरिवर्तनीयपणे नाहीशी होते. उदाहरण: प्रवाशाला गंतव्यस्थानावर नेण्यात आले आहे.सेवा प्रदात्याने सेवा वापरण्याच्या अचूक वेळी सेवा वितरीत करणे आवश्यक आहे.

सेवा प्रदात्यापासून स्वतंत्र असलेल्या भौतिक वस्तूमध्ये प्रकट होत नाही. सेवा ग्राहक देखील सेवा वितरणापासून अविभाज्य आहे. उदाहरणे: सेवा उपभोक्त्याने हेअरड्रेसरच्या खुर्चीवर किंवा विमानातील सीटवर बसणे आवश्यक आहे. त्या अनुषंगाने, हेअरड्रेसर किंवा पायलट हे सेवा देण्यासाठी अनुक्रमे दुकानात किंवा विमानात असणे आवश्यक आहे.

• विसंगती (परिवर्तनशीलता): प्रत्येक सेवा अद्वितीय आहे. ग्राहकाने समान सेवेची विनंती केली असली तरीही, पुढील वितरणासाठी वेळ, स्थान, परिस्थिती, परिस्थिती, वर्तमान कॉन्फिगरेशन आणि/किंवा नियुक्त केलेली संसाधने भिन्न असल्याने त्याची पुनरावृत्ती कधीही होऊ शकत नाही. बऱ्याच सेवा विषम मानल्या जातात आणि सामान्यत: प्रत्येक सेवा-ग्राहकासाठी किंवा प्रत्येक सेवा-संदर्भासाठी सुधारित केल्या जातात.[3] उदाहरण: सेवा उपभोक्त्याला घरापासून कामापर्यंत पोहोचवणारी टॅक्सी सेवा ही टॅक्सी सेवेपेक्षा वेगळी असते जी त्याच सेवा ग्राहकाला कामावरून घरापर्यंत पोहोचवते - वेळेचा आणखी एक मुद्दा, दुसरी दिशा, शक्यतो दुसरा मार्ग, कदाचित दुसरा टॅक्सी चालक आणि टँक्सी. याला आणखी एक आणि अधिक सामान्य संज्ञा म्हणजे विषमता.

सेवा गुणवत्ता

सेवा प्रदात्याचा विस्तार करण्यासाठी मोठ्या प्रमाणात निर्मिती आणि सेवांचे वितरण यात प्रभुत्व असणे आवश्यक आहे. हे सेवेच्या गुणवत्तेची समस्या म्हणून पाहिले जाऊ शकते. सेवा प्रदान करण्याच्या प्रक्रियेतील इनपुट आणि आउटपुट दोन्ही अत्यंत परिवर्तनशील आहेत, जसे की या प्रक्रियांमधील संबंध आहेत, यामुळे सेवा गुणवत्ता सातत्य राखणे कठीण होते. बऱ्याच सेवांमध्ये अचूकपणे निर्धारित प्रक्रियेऐवजी परिवर्तनशील मानवी क्रियाकलापांचा समावेश असतो; अपवादांमध्ये उपयुक्तता समाविष्ट आहेत. सेवेच्या तरतुदीमध्ये मानवी घटक हा बहुधा महत्त्वाचा यशाचा घटक असतो. हंगाम, दिवसाची वेळ, व्यवसाय चक्र इत्यादीनुसार मागणी बदलू शकते. कायमस्वरूपी व्यावसायिक संबंध निर्माण करण्यासाठी सातत्य आवश्यक आहे.

डिलिव्हरी

सेवेच्या वितरणामध्ये सामान्यत: सहा घटकांचा समावेश होतो:

• सेवा प्रदाता (कामगार आणि व्यवस्थापक)
• सेवा प्रदान करण्यासाठी वापरलेली उपकरणे (उदा. वाहने, रोख नोंदणी, तांत्रिक प्रणाली, संगणक प्रणाली)
• भौतिक सुविधा (उदा. इमारती, पार्किंग, वेटिंग रूम)
• सेवा ग्राहक
• सेवा वितरण स्थानावरील इतर ग्राहक
• ग्राहक संपर्क

सेवा चकमकीची व्याख्या सेवा वितरण प्रक्रियेत गुंतलेली सर्व क्रिया म्हणून केली जाते. काही सेवा व्यवस्थापक "सत्याचा क्षण" हा शब्द सेवा चकमकीमध्ये सूचित करण्यासाठी वापरतात जेथे परस्परसंवाद सर्वात तीव्र असतात.

अनेक व्यवसाय सिद्धांतकार सेवा तरतुदीला कार्यप्रदर्शन किंवा कृती म्हणून पाहतात (कधीकधी विनोदीपणे नाटकशास्त्र म्हणून संबोधले जाते, कदाचित नाट्यशास्त्राच्या संदर्भात). सेवा वितरणाचे स्थान स्टेज म्हणून संबोधले जाते आणि सेवा प्रक्रिया सुलभ करणाऱ्या वस्तूंना प्रॉप्स म्हणतात. स्क्रिप्ट हा क्लायंटसह गुंतलेल्या लोकांच्या वर्तनाचा क्रम असतो. काही सेवा नाटकांची पटकथा घट्ट असते, तर काही अधिक जाहिरातींची असतात. भूमिका एकरूपता येते जेव्हा प्रत्येक अभिनेत्याने इतर अभिनेत्यांच्या भूमिकांशी सुसंगत स्क्रिप्टचे अनुसरण केले.

काही सेवा उद्योगांमध्ये, विशेषतः आरोग्य सेवा, विवाद निराकरण आणि सामाजिक सेवांमध्ये, एक लोकप्रिय संकल्पना केसलोडची कल्पना आहे, जी एकूण रुग्ण, क्लायंट, वादक किंवा दावेदारांची संख्या दर्शवते ज्यासाठी एखादा कर्मचारी जबाबदार आहे. कर्मचाऱ्यांनी प्रत्येक वैयक्तिक केसच्या गरजा इतर सर्व चालू केसेसच्या गरजा तसेच त्यांच्या स्वतःच्या गरजा यांच्या विरुद्ध समतोल साधला पाहिजे.

इंग्रजी कायद्यानुसार, सेवा प्रदात्याला फसवणूक करून अप्रामाणिक ग्राहकाला सेवा देण्यास प्रवृत्त केले असल्यास, चोरी कायदा 1978 अंतर्गत हा गुन्हा आहे.

लव्हलॉकने 2 x 3 मॅट्रिक्समध्ये सेवांचे वर्गीकरण करण्यासाठी डिलिव्हरी साइट्सची संख्या (मग एकल किंवा एकाधिक) आणि वितरणाची पद्धत वापरली. मग तात्पर्य असा आहे की जेव्हा ग्राहकाला सेवेत यावे लागते आणि एकच किंवा विशिष्ट आउटलेट वापरणे आवश्यक असते तेव्हा सेवा प्राप्त करण्याची सोय सर्वात कमी असते. सेवा बिंदूंची संख्या वाढल्याने सुविधा (एका बिंदूपर्यंत) वाढते.

सेवा-वस्तू माल सातत्य

चांगली आणि सेवा यातील फरक विवादित राहतो. अठराव्या शतकाच्या उत्तरार्धात आणि एकोणिसाव्या शतकाच्या सुरुवातीच्या काळातील दृष्टीकोन संपत्तीच्या निर्मितीवर आणि ताब्यात ठेवण्यावर केंद्रित होता. शास्त्रीय अर्थशास्त्रज्ञांनी असा युक्तिवाद केला की वस्तू या मूल्याच्या वस्तू आहेत ज्यावर मालकी हक्क स्थापित आणि देवाणघेवाण होऊ शकते. मालकी म्हणजे एखाद्या वस्तूचा मूर्त ताबा जो उत्पादक किंवा पूर्वीच्या मालकाकडून खरेदी, वस्तुविनिमय किंवा भेटवस्तूद्वारे मिळवला गेला होता आणि सध्याच्या मालकाची मालमत्ता म्हणून कायदेशीररित्या ओळखण्यायोग्य होता.

अॅडम स्मिथचे प्रसिद्ध पुस्तक, द वेल्थ ऑफ नेशन्स, 1776 मध्ये प्रकाशित झाले, ज्याला त्यांनी "उत्पादक" आणि "अनुत्पादक" श्रम असे संबोधले त्यामध्ये फरक केला. त्यांनी सांगितले की, पूर्वीच्या वस्तूंनी उत्पादन केले जे उत्पादनानंतर साठवले जाऊ शकते आणि नंतर पैसे किंवा इतर मूल्याच्या वस्तूंसाठी देवाणघेवाण केली जाऊ शकते. नंतरच्या, कितीही उपयुक्त किंवा आवश्यक, अशा सेवा तयार केल्या ज्या उत्पादनाच्या वेळी नष्ट झाल्या आणि त्यामुळे संपत्तीमध्ये योगदान दिले नाही. या थीमवर आधारित, फ्रेंच अर्थशास्त्रज्ञ जीन-बॅप्टिस्ट से यांनी असा युक्तिवाद केला की सेवांमध्ये उत्पादन आणि उपभोग अविभाज्य आहेत, त्यांचे वर्णन करण्यासाठी "अभौतिक उत्पादने" हा शब्द तयार केला.

बहुतेक आधुनिक व्यवसाय सिद्धांतकार एका टर्मिनल पॉईंटवर शुद्ध सेवा आणि दुसऱ्या बाजूला शुद्ध वस्तू चांगल्या असण्याचे वर्णन करतात.[4] बहुतेक उत्पादने या दोन टोकांच्या दरम्यान येतात. उदाहरणार्थ, रेस्टॉरंट भौतिक वस्तू (अन्न) प्रदान करते, परंतु वातावरण, टेबल सेट करणे आणि साफ करणे इत्यादी स्वरूपात सेवा देखील प्रदान करते. आणि जरी काही उपयोगिता प्रत्यक्षात भौतिक वस्तू वितरीत करतात — जसे की पाणी वितरीत करणाऱ्या पाण्याची उपयुक्तता — युटिलिटीज सहसा सेवा म्हणून मानल्या जातात.