"यामिकी" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

[[चित्र:Pulleys.gif|thumb|right|250px|कप्पी (पुली)]] यामिकीच्या अभ्यासाची सुरूवातसुरुवात फार पूर्वीजुन्या काळी झाली. त्याचाअभ्यासाचा प्रारंभ [[अॅरिस्टोटलअ‍ॅरिस्टॉटल]] (इ.स.पू. ३८४-३२२) व [[आर्किमिडीज]] (इ.स.पू. २८७-२१२) यांनी केला. अॅरिस्टोटलनेअ‍ॅरिस्टॉटलने आपल्या लिखाणात [[कप्पी]]चा वापर करून जड वस्तू कमी बल वापरून उचलण्याचे तंत्र आपल्या लिखाणांतून विशद केले. त्या काळातील अभियांत्रिकीचा वापर हा [[स्थापत्यशास्त्र|स्थापत्यशास्त्रापुरता]] मर्यादित असल्याने अॅरिस्टॅाटलच्याअ‍ॅरिस्टॉटलच्या अभ्यासामध्ये तिरप्या पृष्ठभागावरील वस्तूची [[गती]], वस्तू उचलण्यासाठी [[उटाणी]] व कप्पीचा उपयोग या संकल्पनांचा समावेश होता. आर्किमिडीज याने तरंगत राहणार्‍या क्षमतेचा, अर्थात [[प्लावकता|प्लावकतेचा]] अभ्यास केला.

सर्वप्रथम [[गॅलेलियो गॅलिली]] (इ.स. १५८४-१६४२) याने सर्वप्रथम वस्तूवर होणार्‍या [[बल|बलाच्या]] परिणामात वेळेचा समावेश केला. त्याने केलेल्या [[लंबक|लंबकाच्या]] व खाली पडणार्‍या वस्तूंच्या प्रयोगांनी पुढील संशोधनासाठी पाया घातला गेला.

यामिकीच्या अभ्यासात सर्वांत महत्त्वाचे स्थान [[आयझॅक न्यूटन]] (इ.स.१६४२-१७२७) याचे आहे. त्याने [[गतीचे मूलभूत नियम]] व [[गुरुत्वाकर्षण|वैश्विक गुरुत्वाकर्षण त्वरा]] हे सिद्धान्त मांडले. त्याच कालखंडात [[वेरिन्यॉनव्हेरिन्यॉन]] (इ.स. १६५४-१७२२) या फ्रेंच गणितज्ञाने ''वेरीन्यॉनचेव्हेरीन्यॉनचे प्रमेय'' म्हणून आता ओळखला जाणारा सिद्धान्त मांडला.

इ.स. १६८७ साली न्यूटन व वेरिन्यॉनव्हेरिन्यॉन यांनी मिळून [[समांतरभुज चौकोनात असलेल्या बलांचा नियम|समांतरभुज चौकोनात असलेल्या बलांच्या नियमाचा]] शोध लावला. पुढे याच नियमाचा वापर ''द आल्बेर्टआल्बर्ट'' (इ.स. १७१७-१७८३), ऑयलर (इ.स. १७३६-१८१३), लाग्रांज व इतरांनी केला.

[[माक्स प्लांक|प्लांक]] (इ.स. १८५८-१९४३) व [[नील्स बोहरबोर|बोहरबोर]](इ.स. १८८५-१९६२) यांनी [[पुंज यामिकी]]मध्ये आपापली छाप सोडली. इ.स. १९०५ मध्ये [[अल्बर्ट आइनस्टाइन]] यांनी [[सापेक्षतावादाचा सिद्धान्त]] मांडला. या सिद्धान्ताने न्यूटनच्या गतीच्या नियमांना आव्हान दिले, पण आईनस्टाइनच्याआइनस्टाइनचे नियमालानियम ठरावीकविशिष्ट मर्यादापरिस्थितीत असल्यानेलागू सर्वसामान्यपडत परिस्थितीतअसल्याने, त्याचारोजच्या वापरव्यवहारात करतान्यूटनच्या येतनियमांचा वापर नाहीहोतो.