"औदुंबर (कविता)" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

Content deleted Content added
pa-bethelparkcadent1bdg1a4-191.pit.adelphia.net (चर्चा)
No edit summary
 
No edit summary
ओळ १:
औदुंबर रसग्रहण ॥
 
----
एखाद्या कुशल चित्रकाराने कुंचलीच्या अवघ्या चार\-सहा फटकार्žयांसरशी एखादे सुरेख चित्र निर्माण करावे तद्वत अवघ्या आठ ओळीत बालकवींनी एक सुंदर निसर्गचित्र शब्दांच्या कुंचल्याने या कवितेत रेखाटलेले आहे. हे चित्र रंगविताना कवीने विविध रंग वापरलेले आढळतील. निळासावळा झरा\, शेतमळ्यांची हिरवी गरदी\, पांढरी पायवाट व काळा डोह\-मोजक्या रंगांनी शब्दांच्या चौकटीत बसविलेले हे एक साधे व जिवंत चित्र आहे. बालकवींची रंगदृष्टी येथे आपल्या प्रत्ययास येते.
----
 
औदुंबर रसग्रहण ॥
पहिल्या चार ओळींत टेकड्या\, गाव\, शेतमळे व झरा यांनी व्यापलेले विहंगम दृश्य दिसते.
 
एखाद्या कुशल चित्रकाराने कुंचलीच्या अवघ्या चार\-सहा फटकार्žयांसरशीफटकार्यांžसरशी एखादे सुरेख चित्र निर्माण करावे तद्वत अवघ्या आठ ओळीत बालकवींनी एक सुंदर निसर्गचित्र शब्दांच्या कुंचल्याने या कवितेत रेखाटलेले आहे. हे चित्र रंगविताना कवीने विविध रंग वापरलेले आढळतील. निळासावळा झरा\, शेतमळ्यांची हिरवी गरदी\, पांढरी पायवाट व काळा डोह\-मोजक्या रंगांनी शब्दांच्या चौकटीत बसविलेले हे एक साधे व जिवंत चित्र आहे. बालकवींची रंगदृष्टी येथे आपल्या प्रत्ययास येते.
शेतमळ्यांच्या हिरव्या गरदीतून वाहणार्žया निळ्यासावळ्या झर्žयावरून जी नजर मागे जाते ती चार घरांचे चिमुकले गाव ओलांडून पैल टेकडीपर्यंत पोचते. केवढा विस्तीर्ण पट कवीने पार्श्वभूमीसाठी घेतलेला आहे ! पुढील दोन ओळीत त्या काळ्या डोहाच्या लाटांवर गोड काळिमा पसरून जळात पाय टाकून बसलेला औदुंबर दाखविला आहे.
 
पहिल्या चार ओळींत टेकड्या\, गाव\, शेतमळे व झरा यांनी व्यापलेले विहंगम दृश्य दिसते.
केवळ निसर्गाचे एक सुरम्य चित्र रंगविण्याचा कवीचा हेतू दिसत नाही. पहिल्या चार ओळींतील आनंदी व खेळकर वृत्तीच्या पार्श्वभूमीवर नैराश्याची छटा पसरविणारे\, काळ्या डोहाकडे सरळ चाललेल्या पांढर्žया पायवाटेचे चित्र पाहून वाचकांची वृत्तीही पार बदलते. जगातील सुखदुःखांकडे विरक्त वृत्तीने पाहणार्žया स्थितप्रज्ञासारखा हा औदुंबर वाटतो. विरक्त वृत्तीच्या दत्त या देवतेशी औदुंबराचा निकट संबंध असल्यामुळे या वृक्षाची येथे केलेली निवड औचित्यपूर्ण वाटते.
 
शेतमळ्यांच्या हिरव्या गरदीतून वाहणार्žया निळ्यासावळ्या झर्žयावरून जी नजर मागे जाते ती चार घरांचे चिमुकले गाव ओलांडून पैल टेकडीपर्यंत पोचते. केवढा विस्तीर्ण पट कवीने पार्श्वभूमीसाठी घेतलेला आहे ! पुढील दोन ओळीत त्या काळ्या डोहाच्या लाटांवर गोड काळिमा पसरून जळात पाय टाकून बसलेला औदुंबर दाखविला आहे.
`ऐल तटावर पैल तटावर\, आडवीतिडवी\, झाकळुनी जळ गोड काळिमा\, जळात बसला असला औदुंबर' या गोड शब्दांत सुंदर अनुप्रास साधला आहे. चिमुकले गाव\, निळासावळा झरा\, दाट हिरवी गरदी\, गोड काळिमा\, आडवीतिडवी पायवाट\, अशी अर्थवाही व समर्पक विशेषणे वापरून मूळचे चित्र अधिक स्पष्ट केले आहे. औदुंबराला मनुष्य कल्पून येथे `चेतनगुणोक्ती' हा अलंकार साधला आहे. शब्दमाधुर्य व पदलालित्य यांनी ओथंबलेली ही एक प्रासादिक कविता आहे.
 
केवळ निसर्गाचे एक सुरम्य चित्र रंगविण्याचा कवीचा हेतू दिसत नाही. पहिल्या चार ओळींतील आनंदी व खेळकर वृत्तीच्या पार्श्वभूमीवर नैराश्याची छटा पसरविणारे\, काळ्या डोहाकडे सरळ चाललेल्या पांढर्žया पायवाटेचे चित्र पाहून वाचकांची वृत्तीही पार बदलते. जगातील सुखदुःखांकडे विरक्त वृत्तीने पाहणार्žया स्थितप्रज्ञासारखा हा औदुंबर वाटतो. विरक्त वृत्तीच्या दत्त या देवतेशी औदुंबराचा निकट संबंध असल्यामुळे या वृक्षाची येथे केलेली निवड औचित्यपूर्ण वाटते.
 
`ऐल तटावर पैल तटावर\, आडवीतिडवी\, झाकळुनी जळ गोड काळिमा\, जळात बसला असला औदुंबर' या गोड शब्दांत सुंदर अनुप्रास साधला आहे. चिमुकले गाव\, निळासावळा झरा\, दाट हिरवी गरदी\, गोड काळिमा\, आडवीतिडवी पायवाट\, अशी अर्थवाही व समर्पक विशेषणे वापरून मूळचे चित्र अधिक स्पष्ट केले आहे. औदुंबराला मनुष्य कल्पून येथे `चेतनगुणोक्ती' हा अलंकार साधला आहे. शब्दमाधुर्य व पदलालित्य यांनी ओथंबलेली ही एक प्रासादिक कविता आहे.
 
 
[[Category:बालकवी कविता]]