"मराठी लिपीतील वर्णमाला" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

'''मराठी वर्णमाला''' किंवा '''मराठी मुळाक्षरे''' खालीलप्रमाणे आहेत; यात 50५० [[वर्ण]]ांचा समावेश होतो.

! [[अ]] [[आ]] [[ॲ]] [[ऑ]] [[इ]] [[ई]] [[उ]] [[ऊ]] ||ऋ-ॠ || ऌ-ॡ || [[ए]] [[ॲ]] [[ऐ]] [[ओ]] [[ऑ]] [[औ]]

===> स्वरादी===

===> व्यंजने===

! [[च़्]] || [[छ़छ़्]] || [[ज़्]] || [[झ़्]] || [[ञ़्]] (दंततालव्य वर्णजने)

===> विशेष संयुक्त व्यंजने===

! [[क्ष्]] <br/>(क्+ष्) ||; [[ज्ञ्]] <br/> (द्+न्+य्) <br/>(संस्कृतमध्ये जज्+ञ्)||श्र् (श्+र्)||त्र् (त्+ञ=ज्ञर्)

मराठी भाषेच्या शास्त्रीय वर्णमालेत मुळातले १६ [[स्वर]] + इंग्रजीच्या संपर्कामुळे आलेले ‘[[ॲ]]’, ‘[[ऑ]]’ हे स्वर मिळून १८ स्वर + दोन [[स्वरादी]] ([[अनुस्वार]] व [[विसर्ग]]) + ४० [[व्यंजन]]े असे एकूण ६० [[वर्ण]] दिले आहेत.<ref>मराठी युवकभारती इयत्ता १२ वी</ref>

* पडजीभमृदू टाळू (velum)

* कठोर टाळू (palatedurum)

* पण पडजिभेच्या मागचा भाग (uvula) हा भाग उर्दू भाषेतले काही वर्ण उच्चारण्यासाठी वापरला जातो. जसे- क़, ख़, ग़, ड़, ढ़, फ़, वगैरे. मराठीतही च, छ, ज, झ, ञ, फ आणि ड ही अक्षरे दोन-दोन प्रकारे उच्चारली जातात, पण बहुधा वेगळी दाखवली जात नाहीत. (विनोबा भावे हे दंततालव्य वर्ण अधोबिंदू/नुक़्ता वापरून दर्शवत.)