"चक्रवर्ती राजगोपालाचारी" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

}}

 

राजगोपालाचारी यांचा जन्म मद्रास प्रेसीडेंसीच्या (सध्याच्या तामिळनाडूचा कृष्णागिरी जिल्हा) सालेम जिल्ह्यातील थोरपल्ली या गावी झाला आणि त्याचे शिक्षण बेंगळुरूच्या सेंट्रल कॉलेज आणि मद्रासच्या प्रेसिडेन्सी कॉलेजमध्ये झाले. [[इ.स.१९००|१९००]] मध्ये त्यांनी कायदेशीर प्रथा सुरू केली की कालांतराने समृद्धी होते. [[राजकारण|राजकारणात]] प्रवेश केल्यावर ते सदस्य व नंतर सालेम नगरपालिकेचे अध्यक्ष झाले. ते इंडियन नॅशनल काँग्रेसमध्ये सामील झाले आणि राउलट कायद्याविरोधातील आंदोलनात, [[असहकार चळवळ]], वैकोम सत्याग्रह आणि नागरी अवज्ञा आंदोलनात सामील झाले. १९३० मध्ये, दांडी मार्चला उत्तर देताना वेदरान्याम मीठाच्या सत्याग्रहाचे नेतृत्व करताना राजगोपालाचारी यांना कारावास धोक्यात आला. १९३७ मध्ये, राजागोपालाचारी हे मद्रास प्रेसिडेंसीचे प्रीमियर म्हणून निवडले गेले आणि १९४० पर्यंत त्यांनी ब्रिटनने जर्मनीविरूद्ध केलेल्या युद्धाच्या घोषणेमुळे राजीनामा दिला. नंतर त्यांनी ब्रिटनच्या युद्ध प्रयत्नांवर सहकार्याची वकिली केली आणि भारत छोडो आंदोलनाला विरोध दर्शविला. त्यांनी मुहम्मद अली जिन्ना आणि मुस्लिम लीग या दोघांशीही बोलण्याची आवड दर्शविली आणि पुढे सी सी फॉर्म्युला म्हणून ओळखले जाणारे प्रस्ताव मांडले. १९४६ मध्ये, राजगोपालाचारी यांना अंतरिम सरकारमधील उद्योग, पुरवठा, शिक्षण आणि अर्थमंत्री म्हणून नियुक्त केले गेले आणि त्यानंतर १९४७ ते १९४८ पर्यंत पश्चिम बंगालचे राज्यपाल म्हणून, १९४८ ते १९५० पर्यंत भारताचे गव्हर्नर जनरल म्हणून, १९५१ पासून केंद्रीय गृहमंत्री म्हणून ते कार्यरत होते. १९५२ ते १९५४ पर्यंत मद्रास राज्याचे मुख्यमंत्री म्हणून. १९५९ मध्ये त्यांनी इंडियन नॅशनल काँग्रेसचा राजीनामा दिला आणि १९६२, १९६७ आणि १९७१ च्या निवडणूकीत काँग्रेसविरूद्ध लढलेल्या स्वतंत्र पक्षाची स्थापना केली. १९६७ च्या निवडणूकीत भरलेल्या सी. एन. अण्णादुराई यांच्या नेतृत्वात मद्रास राज्यात संयुक्त काँग्रेस-विरोधी मोर्चा उभारण्यात राजगोपालाचारी यांचा मोलाचा वाटा होता. २५ डिसेंबर १९७२ रोजी वयाच्या ९४ व्या वर्षी त्यांचे निधन झाले.