"आज्ञापत्र" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

 

* ''आज्ञापत्र'' [[बखर|बखरच्या]] पारंपारिक स्वरूपात लिहिलेले होते. जिथे लेखक आपल्या स्वतःच्या कामांचे श्रेय घेत नाही परंतु राजा त्याला लिहायला किंवा कृती करण्याचा आदेश देत असल्यासारखे ते प्रस्तुत करतो.

* वतन आणि ''व्हिटिजविषयी'' [[रामचंद्र नीळकंठ बावडेकर|रामचंद्र पंत अमात्य]] यांनी १६८९ ते १७०७''. या'' काळात स्वातंत्र्य युद्धाच्या काळात [[शिवाजी महाराज|शिवाजीची]] काही मार्गदर्शक तत्त्वे दुर्लक्ष करावी लागली कारण परिस्थिती पूर्णपणे बदलली होती. [[मुघल साम्राज्य|मुघलांनी]] अशीच जमीन भेटी यापूर्वी [[मराठा]] ''सेनापतींना'' आकर्षित करण्यासाठी त्याला ''व्हॅटन्स'' आणि ''व्हर्टीज'' ऑफर ''करावे'' लागले. समजा रामचंद्र पंत स्वत: ला अशा वटनांचा ''लोभ आहेत'', तर त्यांना बहुतेक एक सैल व्यक्तिरेखा म्हणून मानले जाऊ शकते परंतु त्यांच्या लेखनाला सकारात्मक आव्हान दिले जाऊ शकत नाही.

* शेवटी, [[रामचंद्र नीळकंठ बावडेकर|रामचंद्र पंत अमात्य]] हा एकमेव जिवंत व्यक्ती होता जो [[रामचंद्र नीळकंठ बावडेकर|चारी]] सार्वभौम छत्रपतींच्या ( छत्रपती [[शिवाजी महाराज|शिवाजी]], छत्रपती [[संभाजी भोसले|संभाजी]], छत्रपती[[राजाराम भोसले|राजाराम]] आणि छत्रपती [[शिवाजी द्वितीय|शिवाजी II]] ) चा समकालीन होता आणि ज्याला योग्य अनुभव अनुभवलेला होता त्यांनी ''आज्ञापत्रा''मध्ये व्यक्त केले होते. त्याच्याशिवाय इतर कोणीही नौदल आणि भांडवलशाही युरोपियन व्यापाऱ्यांविषयी इतके सावधपणे लिहू शकले नाही कारण इतर कोणाचाही किनारपट्टीसंबंधांशी थेट संबंध नव्हता.