मुकेश धीरूभाई अंबानी यांचा जन्म १९ एप्रिल १९५७ रोजी यमनच्या एडन येथे झाला. धीरूभाई अंबानी आणि कोकीलाबेन अंबानी हे त्यांचे आई वडील. त्यांचे तीन भाऊबंद आहेत एक धाकटा भाऊ, अनिल अंबानी आणि दोन बहिणी निना भद्रश्याम कोठारी आणि दिप्ती दत्तराज साळगावकर. १९५८ मध्ये वडिलांनी भारतात परत जाण्याचा निर्णय घेतल्यानंतर मुकेश यांनी यमनमध्ये थोड्या काळासाठी वास्तव्य केले.<ref>{{स्रोत पुस्तक|url=http://dx.doi.org/10.4135/9781473989832|title=Kokilaben Dhirubhai Ambani Vidyamandir, Jamnagar|last=Sharma|first=Rajeev|date=2014|publisher=Indian Institute of Management, Ahmedabad|isbn=9781473989832|location=1 Oliver's Yard, 55 City Road, London EC1Y 1SP United Kingdom}}</ref> त्यानंतर ते कुटुंबासह यमनहून भारतात स्थायिक झाले. अंबानी कुटुंब विनयशील होते. मुकेश यांना सांप्रदायिक समाजात जगणे, सार्वजनिक वाहतूक वापरणे आणि कधीही भत्ता मिळालेला नसल्यामुळे अंबानींसाठी भारतात सुरुवातीचे जीवन थोडे कठीण सुरू झाले. धीरूभाई यांनी कोलाबा येथे 'सी विंड' नावाच्या १४ मजल्याच्या अपार्टमेंट ब्लॉकची खरेदी केली, जिथे मुकेश आणि अनिल वेगवेगळ्या मजल्यांवर त्यांच्या कुटुंबांसोबत राहत असे. महेंदरभाई यांनी मुकेश आणि त्यांच्या भावंडांची लहानपणी नीट काळजी घेतली, त्यांचे संगोपन केले. मुकेश फुटबॉल आणि [[हॉकी]] सारखे सर्व प्रकारचे खेळ खेळत होते. ते गावांना भेटी देत त्यांना त्यात आनंद मिळत असे. मुकेश यांनी मुंबईच्या वेगवेगळ्या भागांचा शोध लावला त्यांची नावे आता बदलली आहेत. हे सर्व महेंदरंभाई यांचा देखरेखीखाली आहे. धीरूभाई मुकेशच्या ग्रेडबद्दल फारच काळजी घेत. मुकेश यांनी आपल्या भावाबरोबर पेडर रोड, [[मुंबई]] येथील हिल ग्रेंज हायस्कूलमध्ये भाग घेतला. आनंद जैन हा त्यांचा जवळचा सहकारी होता. त्यांना केमिकल टेक्नॉलॉजी (यूडीसीटी), माटुंगा येथील केमिकल इंजिनिअरिंगमध्ये बीई पदवी मिळाली. मुकेशने नंतर स्टॅनफोर्ड विद्यापीठातील एमबीएसाठी नामांकन घेतले परंतु १९८० मध्ये रिलायन्स बनवण्यास मदत करण्यासाठी मागे घेतले,जी त्यावेळी अद्याप लहान परंतु वेगवान वाढणारी संस्था होती. धिरुभाईंचा असा विश्वास होता की वास्तविक आयुष्यातील कौशल्यांचा अनुभव वर्गामध्ये बसून येत नाही. त्यांनी आपल्या कंपनीतील धातू निर्मिती प्रकल्पाच्या संचालनासाठी मुकेश यांना स्टॅनफोर्ड येथून भारतात परत आणले. मुकेशच्या महाविद्यालयीन वर्षांत विलियम एफ. शार्प आणि मॅन मोहन शर्मा या प्रोफेसरांवर त्याचा प्रभाव पडला.
