"आडनाव" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

चौगुला म्हणजे पाटलाचा मदतनीस. धान्याची कोठारे व इतर सर्व कामे करणारा ग्राम अधिकारी. गावचा कारभार चावडीवरून चालायचा. चारचौघे जमण्याचे ठिकाण म्हणजे चावडी. सरकारी चाकरीमुळे पाटील किंवा बलुतेदार अशा सर्वांनाच इनाम मिळाले. इनामात दोन प्रकार होते. एक सनदी (राजाने दिलेले) आणि दुसरे म्हणजे गावनिसबत(गावच्या जमिनीतून दिलेले). मुस्लिम राजवटीत यालाच जहागिर शब्द आला.या जहागीर शिवाय शेकडो पिढ्या पासून वारसा ने आलेली जमीन म्हणजेच कुळाने आलेली जमीन जो कसत त्यालाच कुळवाडी म्हणत आणि या कुळवाडी मध्ये ९६ कूळ अस्तिवात होती तीच आजची ९६ कुळी कुळवाडी लोक आहेत. या ९६ कुळांना ९६ वेग वेगळी आडनावे असावीत आणि यातील ज्या कुळाचे जे बलुतेदार आलुते दार होते तेच कुळाची आलुटेदरी बलुतेदारी कायम स्वरुपी शाबूत राहावी म्हणून ब्रिटिश काळात या ऐक ऐका कुळाच्या सर्व आलेतेदार बलुतेदार लोकांना त्यांच्या त्यांच्या म्हणजे ज्या कुळाचे जे आलुटेदर कीव बलुतेदार होते त्यांना तशी नावे दिली गेली.आज प्रत्येक जातीत प्रत्येक आडनाव आहे म्हणजे ज्याला आपली जात माहीत आहे त्याने समजावे तो त्या कुलासाठी त्याची सेवा प्रदान करत होता .कारण अर्थव्यवस्था शेतीवर म्हणजेच पर्यायाने कुळवाडी लोकांच्या कुळाच्या आधारावर चालत होती.पुढे मुस्लीममुस्लिम राजवट आणि ब्रिटिश काळात कुळवड्याच्या या जमिनी देशमुख,देशपांडे,पाटील,कुलकर्णी आणि सावकार यांनी आपल्या नावावर लाटल्या आणि गावच्या मोठ्या जमिनीचा स्वतःच मालक बनले आणि कुळांना जमिनी फक्त कसण्यासाठी दिल्या त्यामुळे कुळवाडी स्वतःच्या जमिनीचाच नामधारी मालक बनले.पुढे स्वातंत्र्यानंतर कूळ कायदा आला आणि बेकायदा मुळ कुळाच्या भरपूर जमिनी फस्त केलेल्या देशमुख,पाटील,कुलकर्णी,इनामदार या सावकारी प्रवृत्तीच्या लोककडून जमीन पूर्वी जे मुळ मालक होते म्हणजे फक्त जमीन कसत होते त्यांना जमिनी परत देण्यात आल्या. साहजिकच सुरुवातीला मराठा जातीकडे असणारी पाटीलकी पुढे ज्या गावात ज्या समाजाची संख्या जास्त त्यांच्याकडे गेली. त्याच्या अधिकारामुळे पाटील नावाला वलय आल्याने नगर परिसरानंतर अनेकजण स्वतःहून आडनावासह पुढे पाटील लावतात. पाटील नाव कुणी का लावेना पण रांझ्याच्या पाटलासारखा नको तर कर्मवीरांसारखा असावा हीच जनतेची अपेक्षा.