"मराठी रंगभूमी" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

मराठीतील स्वतंत्र नाटकांना सुरुवात झाली ती सामाजिक नाटकापासून. [[गोविंद नारायण माडगांवकर|गोविंद.ना. माडगावकर]] यांनी आपले ‘व्यवहारोपयोगी नाटक’ [[इ.स. १८५९|इ.स.१८५९]] साली प्रसिद्ध केले. पण '[[तृतीय रत्न|तृतीय रत्‍न]]' या [[इ.स. १८५५]] साली लिहिलेल्या नाटकामुळे पहिले लिखित मराठी नाटक असून, [[जोतिराव फुले|जोतिराव फुले]] हे पहिले मराठी नाटककार आहेत.आपली परिवर्तनवादी [[चळवळ]] सशक्त आणि परिणामकारक करण्यासाठी ‘नाटक’ या हत्याराचा वापर करण्याचा त्यांचा हेतू होता.

या नाटकाला रूढ कथानक नाही. त्यात एक शोषकाचा, एक शोषिताचा असे दोन पक्ष आहेत. अशिक्षित कुणबी, त्याची बायको, भिक्षुक [[जोशी]], त्याचा भाऊ, त्याची पत्‍नी, एक [[ख्रिस्ती]] धर्मोपदेशक, एक [[मुसलमान]] आणि [[विदूषक]] अशी एकूण आठ [[पात्र (निःसंदिग्धीकरण)|पात्रे]] आहेत. या सर्वच पात्रांना स्वतःचे असे चेहरे नाहीत. नाटकाची संकल्पना प्रातिनिधिक पातळीवर आहे. समाजातील एक विशिष्ट वर्ग जन्माने उच्च असल्याच्या एकमेव [[भांडवल|भांडवलावर]] [[समाजशास्त्र|समाजातील]] दुसर्‍या एका [[अंधश्रद्धा|अंधश्रद्ध]], अडाणी, गरीब वर्गाला कसा लुबाडत असतो, नागवित असतो याचेच प्रातिनिधिक चित्रण या नाटकात आहे.

'संदर्भ:-''म. फुले समग्र वाङमय,1991[[इ.स. १९९१|१९९१]],पाचवी आवृत्ती)'''