"अदिती पंत" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

आर्थिक अडचणींमुळे त्यांचे परदेशातील प्रगत शिक्षण घेणे सोपे नव्हते, म्हणून जेव्हा तिला अमेरिकन शासकीय हवाई विद्यापीठाकडून अनुदान मिळाले तेव्हा त्यांनी त्यांचे शिक्षण पुर्ण केले. तिचा प्रस्ताव लहान माशांच्या नेटवर्कमधील प्रकाशसंश्लेषणावर अवलंबून होता कारण "द ओपन सी" या पुस्तकात त्यांना या सागरी संरचनेत प्रथम सादर केले गेले. पीएचडीचे काम संपताच त्यांनी दोन किंवा तीन प्रयोगशाळांवर काम केले होते जिथे त्यांना काम करायचे होते, त्याच दरम्यान त्यांनी सीएसआयआरचे ज्येष्ठ संशोधक प्रोफेसर एनके पानिककर यांची भेट घेतली,जे लेखक संचालक होते. नॅशनल इन्स्टिट्यूट ऑफ ओशनोग्राफी, (एनआयओ) गोवा १९७३ ते १९७६ च्या दरम्यान एनआयओमध्ये ते आमच्या परिस्थितीच्या किनारपट्टीच्या तटबंदीच्या तपासणीस बंधनकारक होते आणि त्यांनी वेरावळ ते कन्याकुमारी आणि मन्नारच्या आखातीपर्यंत संपूर्ण पश्चिमेकडे सुरक्षित केले. एनआयओकडे अंटार्क्टिक महासागरात १० वर्षाचा कार्यक्रम होता जसे की विषयांवर अभ्यास करण्यासाठी; नैसर्गिक जीवनशैली, भौतिकशास्त्र आणि इतर विविध विज्ञान. १९९० पर्यंत, ती एनआयओबाहेर गेली आणि तेथून १ वर्षांनी पुण्यातील राष्ट्रीय रासायनिक प्रयोगशाळेत गेली होती आणि त्यानंतरच्या १ वर्षांत अन्न साखळीत गुंतलेल्या मीठ-सहनशील आणि मीठ-प्रेमळ जीवांच्या एन्झामोलॉजीची तपासणी केली. त्या पुणे विद्यापीठातील वनस्पतिशास्त्र विभाग २००३ ते २००७ या कालावधीत प्राध्यापक इमरिटस देखील राहिल्या.

१९८३मध्ये अदिती पंत यांनी भारताच्या अंटार्क्टिक मोहिमेत भाग घेतला. त्याबद्दल भारत सरकाने [[अंटार्क्टिका पुरस्कार]] देऊन त्यांचा सन्मान केला. <ref>{{संकेतस्थळ स्रोत|दुवा=http://http/%3a%2f%2fwww.bytesofindia.com%2fDetails%2f%3fNewsId%3d5327236417358851158|title=पहिलं पाऊल टाकणाऱ्या तेजस्विनी|संकेतस्थळ=http|ॲक्सेसदिनांक=2019-04-18}}</ref><ref>{{संकेतस्थळ स्रोत|दुवा=http://gyanpro.com/blog/aditi-pant-the-first-indian-women-to-reach-antartica-region/|title=ADITI PANT: The First Indian Women to Reach Antartica Region {{!}} GyanPro Science Blog|संकेतस्थळ=gyanpro.com|ॲक्सेसदिनांक=2019-04-18}}</ref>