त्यामुळे हे प्रत्यक्ष व्यक्तिचित्रव्यक्ति[[चित्र]] असूनही ते वास्तव जगातले न वाटता अदभुतरम्य कल्पनाविश्वातलेच वाटते. त्यातील प्रतीकात्मकतेमुळे ते एका विशिष्ट स्त्रीचे [[चित्र]], एवढ्यापुरतेच मर्यादित न राहता त्याला व्यापक अशा स्त्रीत्त्वाचे परिणाम लाभते. हातांचे कौशल्यपूर्ण रेखाटन व डोळ्यांतील चैतन्यमय भाव यांमुळेही चित्राला अस्सल जिवंतपणा लाभला आहे. तंत्रदृष्ट्या चित्राचे ठळक वैशिष्ट्य म्हणजे लिओनार्दोने त्यात केलेला ‘ स्फुमातो ’ तंत्राचा (धुसर बाह्यरेषा व सौम्यसर रंग) वापर होय. परिणामी [[चित्र|चित्रात]] साचेबंदपणा व काठीण्य टाळले गेले आहे. चित्रावरील छायाधूसर अवगुंठनामुळे व छायाप्रकाशाच्या सूचक वापरामुळे चित्रास यथादर्शनात्मक खोली लाभली आहे.
मोनालिसाचा आदर्श पुढे ठेवून अनेक व्यक्तिचित्रे नंतरच्या काळात रंगविली गेली. त्याच्या तंतोतंत प्रतिकृती, नग्नाकृती, तसेच व्यंग्यचित्रेही रंगवली गेली. प्रबोधनकालीन कलासौंदर्याचे निकष धुडकावून लावण्यासाठी, प्रसिद्ध दादावादी चित्रकार मार्सेल द्यूशाँ याने मोनालिसाला दाढीमिशा लावून या चित्राचे विरुपण केले व ते L. H. O. O. Q (१९१९) या नावाने प्रदर्शित केले.
