"ऑक्सिजन" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

[[जॉन डाल्टन]] यांच्या मूळ आण्विक परिकल्पनाने असे मानले की सर्व घटक मोनोटेमिक आहेत आणि त्यातील परमाणुंमध्ये सामान्यत: सर्वात वेगळ्या परमाणु प्रमाणांचे एकमेकांशी संबंध असेल.उदाहरणार्थ, डलटनने असे मानले की पाणीचे सूत्र एचओ होते, हा निष्कर्ष पुढे आला की १६च्या आधुनिक मूल्याऐवजी ऑक्सिजनचा [[हाइड्रोजन]]<nowiki/>चा ८ पट होता.<ref>{{संकेतस्थळ स्रोत|दुवा=http://www.physics.upenn.edu/courses/gladney/mathphys/subsubsection1_1_3_2.html|शीर्षक=|last=|पहिले नाव=|दिनांक=|संकेतस्थळ=|archive-url=|archive-date=|dead-url=|अॅक्सेसदिनांक=}}</ref> १८०५ मध्ये, जोसेफ लुई गे-लुसाक आणि अलेक्झांडर वॉन हंबोल्ट यांनी असे दर्शविले की, हायड्रोजनचे दोन खंड आणि ऑक्सिजनचे एक खंड तयार होते. १८११पर्यंत अमेदेओ एवोगद्रो आता अव्होगॅद्रोच्या कायद्यावर आणि त्या वायूतील डायमैमिक मूलभूत रेणूंच्या आधारावर पाण्याच्या रचनांच्या अचूक व्याख्याने आले होते.

१९व्या शतकाच्या उत्तरार्धात [[शास्त्रज्ञ|शास्त्रज्ञां]]<nowiki/>ना हे जाणवले की [[वायू|वायु]]<nowiki/>ला [[द्रव]]<nowiki/>पदार्थ आणि त्याचे घटक संकुचित आणि थंड करून वेगळे केले जाऊ शकतात. कॅस्केड पद्धतीचा वापर करून, स्विस केमिस्ट आणि भौतिकशास्त्री राउल पियरे पिक्केटने कार्बन डाय ऑक्साईडचे द्रव तयार करण्यासाठी द्रव सल्फर डाईऑक्साइड वाष्पीकृत केला.