"नृत्य" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

२९ एप्रिल हा जागतिक नृत्य दिन म्हणून साजरा केला जातो. नृत्य हा [[भारतीय संस्कृती]]चा अविभाज्य भाग आहे.नृत्य ही आनंदाची नैसर्गिक अभिव्यक्ती आहे.आनंद व्यक्त करणे,दिवसभराच्या श्रमानंतर संध्याकाळी एकत्र येऊन नृत्य गायनाने विरंगुळा आणि मनोरंजन करणे यातूनच लोकनृत्याचा जन्म झाला. या नृत्याला पुढे काही नियम लागू झाले.ज्यांनी स्वतः भोवती शास्त्राचं वलय आणि तंत्राची चौकट निर्माण केली त्या नृत्य शैलीला शास्त्रीय नृत्य शैली म्हणून मान्यता मिळाली.

भारतीय अभिजात कलांमध्ये नृत्य कलेला फार मोठी परंपरा लाभली आहे.भारतीय नृत्य शास्त्राचा प्राचीन ग्रंथ भरत मुनींनी लिहिलेले नाट्यशास्त्र आहे. परंतु [[वेद|वेदांतही]] याचा उल्लेख आढळतो.सर्व नृत्य प्रकारांचे मूळ स्थान हे भरतमुनींच्या नाट्यशास्त्र ग्रंथात असले तरी प्रत्येक ठिकाणच्या संस्कृती,परंपरा,लोककला,सामाजिकता यांच्या संयोगाने शास्त्रीय नृत्य परंपरेचे वेगवेगळे प्रवाह निर्माण झाले.

यातील [[कुचिपुडी]], [[ओडिसी]]कथक, [[मणिपुरी नृत्य|मणीपुरी]], [[भरतनाट्यम्]] आणि [[कथकली]] या प्रमुख शास्त्रीय नृत्य पद्धती आहेत.
तर [[कुचिपुडी]], [[ओडिसी]],[[मोहिनीअट्टम]] या शास्त्रीयभगिनी नृत्य पद्धतीशैली आहेत.

===== भरतनाट्यम =====

# ही सर्वात प्राचीन नृत्य शैली असून तिचा उगम तामिळनाडू येथील तंजावूर प्रांतात झाला.