"रोहिणी भाटे" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक
Content deleted Content added
सांगकाम्या (चर्चा | योगदान) छो वर्ग |
छो Changing to standardized template. |
||
ओळ ३:
ज्या काळात भारतात पांढरपेशा घरातील मुलींनी स्टेजवर नृत्य करणे ही प्रथा समाजमान्य नव्हती, त्या काळात एका मराठी मुलीने नृत्य करणे ही गोष्ट धारिष्ट्याचीच होती. पण एकदा घेतलेला निर्णय रोहिणी भाटे यांनी मरेपर्त्णत निभावला. त्या बुद्धिमान तर होत्याच शिवाय त्या कविताही करीत. गाण्याचेही त्यांना अंग होते. या सर्वांचा उपयोग त्यांना नृत्यसाधनेसाठी झाला.
रोहिणी भाटे यांनी लखनौ घराण्याचे कथक नर्तक लच्छूमहाराज व जयपूर घराण्याचे नर्तक मोहनराव कल्याणपूरकर यांच्याकडे कथक नृत्याचे शिक्षण घेतले होते.<ref name="मटावृत्तनिधन">{{स्रोत संकेतस्थळ | दुवा = http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/msid-3579020.cms | शीर्षक = ज्येष्ठ कथ्थक नृत्यांगना रोहिणी भाटे यांचे निधन | प्रकाशक = [[महाराष्ट्र टाइम्स]] | दिनांक = १० ऑक्टोबर, इ.स. २०११ | अॅक्सेसदिनांक = २३ ऑक्टोबर, इ.स. २०११ | भाषा = मराठी }}</ref>. त्यांनी इ.स. १९७२च्या सुमारास [[पुणे|पुण्यात]] ''नृत्यभारती'' नावाची कथक नृत्यप्रशिक्षण अकादमी स्थापली. नृत्यकलेतील त्यांच्या योगदानाबद्दल त्यांना [[महाराष्ट्र शासन|महाराष्ट्र शासनाने]] इ.स. १९७७ साली ''महाराष्ट्र राज्य पुरस्काराने'', तर इ.स. १९९० साली ''महाराष्ट्र गौरव पुरस्कार'' देऊन गौरवले गेले.<ref name="मटावृत्तनिधन"/>. नवी दिल्लीच्या ''संगीत नाटक अकादमी''ने इ.स. १९७९ साली त्यांना ''संगीत नाटक अकादमी पुरस्कार'' प्रदान केला. <ref name="संगीतनाटकअकादमी">{{
रोहिणी भाटे यांनी लिहिलेले ''लहेजा'' या नावाचे आत्मचरित्र प्रकाशित झाले आहे. त्यांच्या शिष्यांमध्ये प्राजक्ता अत्रे, ऋजुता सोमण, मराठी चित्रपट अभिनेत्री [[शर्वरी जमेनीस]] यांचा समावेश आहे.
| |||