"सुपारी" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक
Content deleted Content added
छोNo edit summary |
|||
ओळ ६:
==उगम व स्थान==
सुपारीचा वृक्ष किंवा पोफळी हा [[मलेशिया|मलेशियाचा]] रहिवाशी असून त्याचा विस्तार [[ब्रिटीश]] राजवट किंवा त्या काळाच्या अगोदरच्या काळात झाल्याचे मानले जाते. या झाडाचा भारतातील अस्तिवाचा उल्लेख drakesteyan वॉन-हिडच्या (१६७६) पहिल्या खंडापासून आढळतो. सुपारीचे शास्त्रीय नाव आरेका कटेच्यू असे आहे.[[मलबार|मलबारी]] लोक सुपारीला हारेकावा असे म्हणतात आणि या हारेकावावरून सुपारीच्या प्रजातीचे नाव आरेका असे ठेवले गेले असावे. त्याचप्रमाणे [[कर्नाटक|कर्नाटकात]] सुपारीला अडका, अडकी या नावाने ओळखतात. काही संशोधकांच्या मते या कर्नाटकी नावापासून शास्त्रीय नाव उगम पावले असावे.
==आकार व रचना==
पोफळीची झाडे शेलाटी आणि सरळसोट असून त्यांची उंची २० ते ३० फूट इतकी असते.खोडाचा रंग प्राथमिक अवस्थेत हिरवा असतो नंतर तो भुरकट राखाडी असतो.खोडाची रुंदी १ फूट असते. वाळलेल्या पानाच्या खोडावरील खुणा 'पेर' म्हणून ओळखल्या जातात.
==उपयोग==
सुपारी हा [[नागवेल|विड्याचे पानात]] टाकावयाचा एक पदार्थ.
सुपारीत भरपूर प्रमाणात टॅनिन असल्यामुळे कित्येक ठिकाणी त्याचा वापर कापसाचे कपडे रंगविण्यासाठी केला जातो. खासी पर्वतातील एका जमातीत एका ठिकाणापासून दुसरे लांबचे ठिकाण किती लांब आहे हे सांगण्यासाठी तिथवर पोहचायला किती
सुपारीला फुले आणि फळे वर्षभर येत असतात. जानेवारीत आलेली फुले ऑक्टोबरमध्ये परिपक्व फळे देतात; म्हणजे जवळजवळ त्यांना दहा महिन्याचा काळ लागतो. सर्वसाधारणपणे सुपारीची झाडे दहा वर्षापासून फुलायला-फळायला लागतात पण घराशेजारी असलेली झाडे मात्र वयाच्या सातव्या-आठव्या वर्षीच फुलू-फळू लागतात. मात्र बागेत मधेमधे लावलेली नवीन झाडे मात्र वीस वर्षाचा काळ फुलाफळावर येण्यास घेतात. एकदा फळावर आल्यावर सुपारीची झाडे वयाच्या पन्नाशी ते शंभरीपर्यंत उत्पन्न
नाजूक खोड सुंदर हिरवीगार पाने आणि फळे धरल्यावर दिसणारे सुफळ संपूर्ण सौंदर्य यामुळे हे नाजुकसे झाड मुंबईत सुपारीच्या लोभापेक्षा शोभेसाठीच जास्त लावले जाते. बंगल्याभोवतीच्या, इमारतीच्या भोवतीच्या
[[File:Ganesh made with Areca nut.jpg|thumb|सुपारी से बने भगवान गणेश, [[रीवा]], मध्यप्रदेश,भारत]]
|