"आयझॅक न्यूटन" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

वयाच्या १२ वर्षांपर्यंत आयझॅक जेमतेम दोन वर्षे शाळेत होते. त्यांना गणिताची आवड उत्पन्न होऊ लागली होती. तेवढ्यात त्यांचे सावत्र वडील स्मिथ वारले. आपल्या नूतन बाळाला घेऊन आयझॅकची आई हाना लिंकनशायरला परत आली. तिने आयझॅकला शाळेतून काढून शेताच्या कामाला लावले. एक दिवस दुपारी आयझॅक दमूनभागून झाडाच्या सावलीत बसले होते. मंद वारा वाहत होता. आयझॅकची तीक्ष्ण बुद्धी त्यांना स्वस्थ बसू देत नव्हती. आयझॅकना वाटले, आपण वार्‍याचा वेग मोजावा. त्यांच्याजवळ वेग मोजायला काही साधन नव्हते. आयझॅकने एकदा वार्‍याच्या दिशेने उडी मारली. जिथे उडी पडली तिथे एक दगड ठेवला. मग जरा वेळाने वार्‍याच्या उलट दिशेने उडी मारली व त्या उडीच्या जागी दगड ठेवला. या दोन दगडांतील अंतर एका दोरीच्या साह्याने आयझॅक मोजत असताना त्यांचे मामा, विल्यम आयस्कॉफ शेतावर आले. विल्यम आयस्कॉफ केंब्रीजमध्ये ट्रिनिटी कॉलेजमध्ये व्यवस्थापक होते. त्यांनी विचारले, "हे तू काय करतोस?" <br />

== न्यूटनचे गती-गतिविषक नियम ==

=== प्रथमपहिला नियम ===

कोणतीही स्थिर अथवा स्थिरसंथ गतीतील(एकसमान) वस्तुवेग असलेली वस्तू बाह्य बल बला शिवायनसल्यास आपल्याच मूळ स्थितीतस्थितीतच राहते.

=== द्वितीयदुसरा नियम ===

कोणत्याही वस्तुच्यावस्तूच्या [[संवेग|संवेगाच्या]] बदलाचा दर हा त्या वस्तूवरील बलाच्या प्रमाणात असतो.

अशी कथा सांगितली जाते की न्यूटनना [[गुरुत्वाकर्षण|गुरुत्वाकर्षणाचा]] सिद्धांतसिद्धान्त सफरचंदाच्या झाडाखाली बसले असताना डोक्यावर सफरचंद पडल्याने सुचला, अशी कथा सांगितली जाते. ज्या विशिष्ट झाडाखाली हाही किस्साघटना झाल्याचे मानले जाते, त्या झाडाचे आज जगभर अनेक वंशज जगभर उपलब्ध आहेत. असेच एक वंशज झाड [[पुणे]] येथील [[आयुका]] या संस्थेत बघायला मिळते.

[[पृथ्वी]]वरून आकाशाच्या दिशेने भिरकावल्या गेलेल्या वस्तूचा वेग वाढवत जाऊन दर सेकंदाला ११.२ किलोमीटर केला असता तर ती वस्तू पृथ्वीपासून दूरच जात राहील आणि ती कधीच परत येणार नाही, असा निष्कर्ष न्यूटनने काढला होता.