"हेलन केलर" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक
Content deleted Content added
छोNo edit summary |
|||
ओळ ४०:
| संचालकमंडळ =
| धर्म = ख्रिस्ती
| जोडीदार = [[जॉन मेसी]]
| अपत्ये =
| वडील = [[आर्थर केलर]]
| आई = [[केट ॲडम्स]]
| नातेवाईक =
| पुरस्कार = [[प्रेसिडेंशियल मेडल ऑफ फ्रिडम]]
ओळ ५५:
==सुरुवातीचे दिवस ==
हेलन केलर हिचा जन्म २७ जून, इ.स.
हेलन ही जन्मजात मूक बधीर नव्हती. लोहितांग ज्वर (स्कार्लेट फिवर) किंवा मस्तिष्कावरण ज्वरामुळे (मेनिंजायटीस) नंतर ती अंध आणि बधीर झाली.
==प्राथमिक शिक्षण ==
मे, [[इ.स. १८८८]] मध्ये केलर यांनी अंधांसांठीच्या पर्किन्झ संस्थेत प्रवेश घेतला. [[इ.स. १८९४]] मध्ये हेलेन केलर आणि [[अॅन सलिव्हन]] यांनी [[न्यूयॉर्क]]मधल्या बधिरांसाठीच्या राइट हुमेसन शाळेत प्रवेश घेतला आणि सारा फुलर यांच्याकडून शिक्षण घेतले. [[इ.स. १८९६]] मध्ये त्या [[मॅसेच्युसेट्स]]ला परतल्या. केलर यांनी महिलांसाठीच्या केंब्रिज शाळेत प्रवेश घेतला आणि १९०० मध्ये त्या रॅडक्लिफ कॉलेजला गेल्या व तेथे त्या ब्रिग्स हॉल, साऊथ हाऊसमध्ये राहिल्या. त्यांचे प्रशंसक, [[मार्क ट्वेन]] यांनी त्यांची ओळख हेन्री हटलस्टन यांच्याशी करून दिली, त्यांनी व त्यांच्या पत्नी एबी यांनी केलर यांच्या शिक्षणाचे पैसे भरले.
==लेखन ==
केलर यांनी १२ प्रकाशित पुस्तके आणि लेख लिहिले आहेत.
# द फ्रॉस्ट किंग: वयाच्या ११ वर्षी त्यांनी [[द फ्रॉस्ट किंग (पुस्तक)]] (इ.स. १९८१ ) हे पुस्तक लिहिले. असे आरोप होते की ही कथा साहित्यिक चोरी होती, द फ्रॉस्ट फेअरीज या मार्गरेट कॅनबी यांच्या पुस्तकातून घेतली होती. पुढे संशोधन केल्यानंतर कळाले की केलर यांना अर्धचेतनस्मृती झाली होती, म्हणजेच की त्यांना कॅनबी यांची कथा ऐकवली गेली होती आणि ती त्यांच्या अंतर्मनामध्ये राहिली होती.
# द स्टोरी ऑफ माय लाइफ: वयाच्या २२ वर्षी त्यांनी स्वतःची आत्मकथा [[द स्टोरी ऑफ माय लाइफ (पुस्तक)]] (इ.स. १९०३), सुलीवान आणि त्यांचे पती जॉन मेसी यांच्या साहाय्याने लिहिली. ही आत्मकथा त्यांच्या वयाच्या २१ वर्षे पर्यंतच्या महाविद्यालयाचा काळातील आहे आणि त्यांच्या स्वतःच्या शब्दात लिहिली आहे.▼
# द वर्ल्ड आय लिव इन: केलर यांनी [[द वर्ल्ड आय लिव इन (पुस्तक)]] ([[इ.स. १९०८]]) या पुस्तकातून जगाबद्दल काय वाटते हे सांगितलं. आऊट ऑफ द डार्क, ही समाजवादावरील निबंधांची मालिका [[इ.स. १९१३]] मध्ये प्रकाशित केली.▼
==अकिता कुत्रा==▼
▲वयाच्या २२ वर्षी त्यांनी स्वतःची आत्मकथा [[द स्टोरी ऑफ माय लाइफ]] (इ.स. १९०३), सुलीवान आणि त्यांचे पती जॉन मेसी यांच्या साहाय्याने लिहिली. ही आत्मकथा त्यांच्या वयाच्या २१ वर्षे पर्यंतच्या महाविद्यालयाचा काळातील आहे आणि त्यांच्या स्वतःच्या शब्दात लिहिली आहे.
जेव्हा केलरने जुलैमध्ये इ.स. १९३७ साली [[जपान]]मध्ये [[अकीता परगणा|अकीता परगण्याला]] भेट दिली, तेव्हा तिने हाचीको या [[इ.स. १९३५]] साली वारलेल्या प्रसिद्ध अकीता कुत्र्याबद्दल चौकशी केली, तिने एका जपानी मनुष्याला सांगितले की तिलाही तसे कुत्रे हवे आहे; तिला महिन्याभरातच कामिकाझे-गो नावाचा एक कुत्रे देण्यात आले, पण ते विषाणूजन्य रोगाने मेले. जुलै, [[इ.स. १९३८]] मध्ये जपानी सरकारने कामिकाझे-गोचा थोरला भाऊ केंझन-गो नावाचा अजुन एक कुत्रा त्यांना भेट म्हणून दिला होता. हेलर यांनी नेलेल्या या कुत्र्यांमुळे अमेरिकेत अकिता कुत्र्यांबद्दल जागरुकता निर्माण झाली.▼
▲केलर यांनी [[द वर्ल्ड आय लिव इन]] (इ.स. १९०८) या पुस्तकातून जगाबद्दल काय वाटते हे सांगितलं. आऊट ऑफ द डार्क, ही समाजवादावरील निबंधांची मालिका इ.स. १९१३ मध्ये प्रकाशित केली.
▲==अकिता कुत्रा==
▲जेव्हा केलरने जुलैमध्ये इ.स. १९३७ साली [[जपान]]मध्ये [[अकीता परगणा|अकीता परगण्याला]] भेट दिली, तेव्हा तिने हाचीको या इ.स. १९३५ साली वारलेल्या प्रसिद्ध अकीता कुत्र्याबद्दल चौकशी केली, तिने एका जपानी मनुष्याला सांगितले की तिलाही तसे कुत्रे हवे आहे; तिला महिन्याभरातच कामिकाझे-गो नावाचा एक कुत्रे देण्यात आले, पण ते विषाणूजन्य रोगाने मेले. जुलै, इ.स. १९३८ मध्ये जपानी सरकारने कामिकाझे-गोचा थोरला भाऊ केंझन-गो नावाचा अजुन एक कुत्रा त्यांना भेट म्हणून दिला होता. हेलर यांनी नेलेल्या या कुत्र्यांमुळे अमेरिकेत अकिता कुत्र्यांबद्दल जागरुकता निर्माण झाली
==सहकारी ==
ॲन सुलिवान ह्यांचे सहकार्य हेलन केलर यांच्या जीवनात लाभले. हेलनचे शिक्षण झाल्यानंतरही त्या तिच्या बरोबर काही काळ राहिल्या. ॲन यांचा विवाह [[जॉन मेसी]] ह्यांच्याशी इ.स. १९०५ साली झाला.त्यांची तब्येत [[इ.स. १९१४]] नंतर उतरत गेली.
पॉली थाँप्सन यांना हेलनच्या घराची काळजी घेण्यासाठी नेमले होते. मूकबधीर लोकांबरोबर संवाद साधण्याचा अनुभव नसलेल्या अशा त्या एक साधारण तरुणी होत्या. <ref>http://www.graceproducts.com/keller/life.html</ref> त्या नंतर हेलन ॲन आणि जॉन ह्या दोन्ही सहकाऱ्यांबरोबर फॉरेस्ट हिल्स, क्विन्स येथे राहण्यास गेल्या व त्यांनी तिथून "अमेरिकन फाउंडेशन फॉर द ब्लाइंड" सुरु केले. <ref>http://en.wikipedia.org/wiki/Royal_National_Institute_of_Blind_People</ref>
ॲन सुलिवान ह्यांचा मृत्यू १९३६ साली झाला, त्या वेळी त्या
==नंतरचे आयुष्य ==
|