"श्राद्ध" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक
Content deleted Content added
छो →व्याख्या |
|||
ओळ ७६:
==तर्पण==
पितरांना वंशजांकडून जशी पिंडदानाची व ब्राह्मणभोजनाची अपेक्षा असते, त्याचप्रमाणे त्यांना उदकाचीही अपेक्षा असते. पितरांना उद्देशून दिलेले हे उदक म्हणजे पितृतर्पण होय.<ref>भारतीय संस्कृती कोश खंड पाचवा </ref>
==श्राद्धासाठी भारतातील काही खास तीर्थ क्षेत्रे==
* गया (बिहार): हे फल्गु नदीच्या किनारी आहे. येथे श्राद्ध केल्यास परत कधीही करावे लागत नाही. या तीर्थाचे वर्णन [[रामायण|रामायणातही]] आहे.
* प्रयाग (उत्तर प्रदेश) : ज्या व्यक्तीचे श्राद्ध येथे होते ती जन्म-मरणांच्या फेऱ्यांतून मुक्त होते.
* ब्रह्मकपाल ([[उत्तराखंड]]) : हे स्थान [[बद्रीनाथ]]च्या जवळ आहे. येथे श्राद्ध केल्यावर परत कोणतेही श्राद्ध करावयाची गरज नसते.
* मेघंकर ([[महाराष्ट्र]]) : या तीर्थाला भगवान जनार्दनाचे स्वरूप मानले गेले आहे. ज्या व्यक्तीचे श्राद्ध येथे होते त्याचे सर्व पाप नष्ट होते, असे सांगितले जाते.
* लक्ष्मणबाण ([[कर्नाटक]]) : पौराणिक समजुतीनुसार सीताहरणाच्या प्रसंगानंतर [[राम]]-[[लक्ष्मण]] मौल्यवान पर्वतावर थांबले होते. तेथेच हे स्थान आहे. तिथले कुंड लक्ष्मणाने बाण मारून निर्माण केले होते. येथे [[राम|श्रीरामाने]] आपल्या पित्याचे-[[दशरथ]]ाचे श्राद्ध केले होते.
* लोहागढ (राजस्थान) : या स्थानाचे रक्षण स्वयं ब्रह्मदेव करतात, असे सांगितले जाते. येथे ज्या व्यक्तीचे श्राद्ध होते ती हमखास स्वर्गास जाते. पांडवांची शस्त्रे येथे गळून पडली होती, म्हणून या स्थानाला लोहार्गल नाव पटले. लोहागढ हा लोहार्गलचा अपभ्रंश.
* सिद्धनाथ ([[मध्य प्रदेश]]): हे स्थान [[उज्जैन]]मध्ये [[क्षिप्रा नदी]]च्या किनारी आहे. येथे दर महिन्याच्या कृष्ण [[चतुर्दशी]]ला आणि [[पितृपक्ष|पितृपक्षात]] दरदिवशी श्राद्ध करतात. असे म्हणतात की येथे श्राद्ध करणे फक्त सिद्ध योग्यांच्याच नशिबी असते.
यांशिवाय नाशिक, काशी आदी तीर्थक्षेत्रांतही नद्यांच्या काठी श्राद्धे केली जातात.
==संदर्भ==
| |||