"अण्णा हजारे" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

किसन हजारेंचा जन्म [[जून १५]], [[इ.स. १९३७]] रोजी [[भारत|भारताच्या]] [[मुंबई इलाखा|मुंबई इलाख्यातील]] [[भिंगार]] मधील खोमणे वाड्यात झाला. हे गाव आता [[महाराष्ट्र]] राज्याच्या [[अहमदनगर जिल्हा|अहमदनगर जिल्ह्यात]] आहे.<ref name="Lokpal Bill: Team Anna, govt fight hard today for consensus">

|स्थळ=नवी दिल्ली}}</ref> हजारेंचे वडील बाबूराव हजारे तेथील [[आयुर्वेद आश्रम औषधशाळा, भिंगार|आयुर्वेद आश्रम औषधशाळेत]] मजूर होते. बाबूरावांचे वडील ब्रिटिश फौजेत सैनिक होते. १९४५मध्ये आपल्या वडिलांच्या मृत्यूनंतर बाबूरावांनी सुरुवातीला भिंगारमध्येच बस्तान बसवले, पण नंतर १९५२ साली ते [[राळेगण सिद्धी]] या आपल्या मूळ गावी परतले. किसनयांनाकिसन यांना सहा लहान भावंडे होती व कुटुंबाची परिस्थिती हलाखीची होती. त्याच्या आत्याने किसनची देखभाल करण्याचे ठरवले व शिक्षणासाठी त्या त्याला [[मुंबई]]ला घेऊन गेल्या. सातवीपर्यंत शिकल्यावर घरात मदत व्हावी म्हणून किसनने शिक्षण सोडून नोकरी शोधण्यास सुरुवात केली. त्यासाठी सुरुवातीस [[दादर]]जवळ फुले विकली व नंतर स्वतःचेच दुकान थाटले व आपल्या दोन भावांना राळेगण सिद्धीहून बोलावले.<ref name="times">

साल २००६ मध्ये राळेगणसिद्धी इथे अण्णांच्या '''१२ व्या उपोषणाला''' सुरुवात झाली, हे उपोषण माजी न्यायमूर्ती पी बी सावंत आयोगाने दिलेल्या अहवालाच्या अंमलबजावणीसाठी होते. त्यात दोषी ठरवलेल्या मंत्र्यावर सरकारने कारवाई करावी या मागणीसाठी होते. पी बी सावंतानी अण्णांसह ३ मंत्र्यांना दोषी ठरवले होते, मात्र सरकारतर्फे या मंत्र्यांविरोधात कोणतीही कारवाई होत नव्हती. [[सुरेश जैन]], [[पद्मसिंह पाटील]] आणि [[नवाब मालिक]] यांना मंत्रीपदेमंत्रिपदे गमवावी लागली होती, मात्र या मंत्र्यांवर न्यायालयीन कारवाई मात्र होत नव्हती. सरकारने अण्णांना कारवाईचे आश्वासन दिले. अण्णांनी उपोषण मागे घेतले.

अण्णाच्या १२ व्या उपोषणाने भ्रष्ट मंत्र्यावर कारवाईचे आश्वासन तर मिळाले, मात्र त्यानंतर अण्णांना जीवे मारण्यासाठी ३० लाखांची सुपारी देण्यात आली. ही सुपारी खासदार [[पद्मसिंह पाटील]] यांनी दिली असा अण्णांचे म्हणणे होते. पद्मसिंह पाटलांवर कारवाई होत नव्हती. अखेरीस सरकारने गुन्हा नोंदवला, पद्मसिंह पाटलांना कैदेत जावे लागले. अण्णांच्या सत्याग्रहाला, उपोषणाला मिळालेले १३ वे यश होते.