"कांचन सोनटक्के" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

कांचन सोनटक्के यांनी नाट्यकलेचा ‘अमृतनाट्य भारती’चा दोन वर्षांचा अभ्यासक्रम पूर्ण केला आणि तेथील गुरुवर्यांशी ([[कमलाकर सोनटक्के]] यांच्याशी) त्या विवाहबद्ध झाल्या.

’विशेष‘ मुलांमधील जाणिवा अधिकाधिक विकसित करण्यासाठी कांचनताईंनी ’थिएटर आर्टस‘चा उपयोग करून घेतला आहे. पुणे जिल्ह्यातील ग्रामीण प्रशिक्षण केंद्रात त्यांनी वाद्यसंगीत, गायन, नृत्य, नाट्य, हस्तकला आणि मल्लखांबासारख्या कलाप्रकारांचे शिक्षण सुरू केले. ग्रामीण आणि आदिवासी क्षेत्रातील मुलांमधील कलाकौशल्य वाढविण्यासाठी त्या तळमळीने कार्यरत राहून त्यांनी संपूर्ण देशात कला प्रशिक्षण शिबिरे घेतली. त्यासाठीया प्रशिक्षणमुलांनी देणाऱ्यासादर कलावंतांचेकेलेल्या पथकनाटकांना तयारनाट्यगृहे केलेगर्दीने ओसंडून वाहत असल्याचा अनुभव अनेकदा आला आहे.आपल्या कार्यालाया मदतशिबिरांसाठी व्हावीकांचन म्हणूनसोनटक्की कांचनताईंनीयांनी ’नाट्यशाला‘प्रशिक्षण नावाचीदेणार्‍या संस्थाकलावंतांचे स्थापनपथक केलीतयार केले. केवळ मुलेच नव्हे, तर शिक्षकांनाही त्यांनी प्रशिक्षण दिले. या प्रशिक्षणामुळे मुलांची कलाजाणीव वाढते, त्यांचा आत्मविश्‍वास वाढतो, शैक्षणिक गुणवत्ता सुधारते, असे पालक आणि शिक्षकांचे निरीक्षण आहे. इतकेच नव्हे तर ’विशेष‘ मुलांचा सामाजिक वर्तन व्यवहारही सुधारत असल्याचे निदर्शनास आले आहे. सुमारे आठ हजार शिक्षकांनी आजवर हे प्रशिक्षण घेतले आहे. पाच हजार मुलेही त्यांत सामील झाली आहेत. हा उपक्रम अव्याहत सुरू आहे.