"मोहम्मद" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

'''मोहम्मदमुहम्मद पैगंबर''' (Mohammed Pagambar) <ref name="name">यापैकी मोहम्मदमुहम्मद (किंवा मुहम्मदमहंमद/मोहम्मद) हे नाव असून पैगंबर, नबी, रसूल या शब्दांचा अर्थ प्रेषित असा होतो.</ref> (९ ‍रबीउल अव्वल हिजरी पुर्वपूर्व ५३ - १२ रबीउल अव्वल हिजरी ११) हे [[इस्लाम धर्म|इस्लाम]] धर्माचे संस्थापक होत. पारंपरिक इस्लामच्या धारणेनुसार ते अल्लाहचे अंतिम प्रेषित होते.<ref>कुराण ३३:१४ मुहम्मदमहंमद तुम्हारे पुरुषों में से किसी के बाप नहीं हैं, बल्की वे अल्लाह के रसूल और नबियोंके समापक हैं.</ref> इस्लामच्या धारणेनुसार अल्लाहने त्यांच्यामार्फत [[कुराण]] हा धर्मग्रंथ लोकांपर्यंत पोहोचवला, त्यामुळे त्यांना नबी, रसूल इत्यादि नावांनीही संबोधित केले जाते.<ref name="name"/> जगातील एका महत्त्वपुर्णमोठ्या धर्माचे संस्थापक म्हणून इतिहासात त्यांना महत्त्वाचे स्थान आहे.

[[चित्र:Cave Hira.jpg|thumb|upright|'हिरा' ही गुहा जिथे मोहम्मदांनामहंमदांना जिब्राईल या देवदुतानेदेवदूताने प्रथम संदेश दिला.]]

मोहम्मदमहंमद यांना गहन मनन चिंतनाची ओढ होती व ते अनेकदा 'हिरा' नावाच्या गुहेत जावूनजाऊन दिवसेंदिवस तिथे वास्तव्य करत. वयाच्या ४०व्या वर्षी, [[रमजान]] महिन्यातील <ref>कुराण २:१८५ रमजान हा तो महिना आहे ज्या महिन्यात मार्गदर्शन व विवेक यांच्या सुस्पष्ट प्रमाणासह कुराण मानवजातीच्या मार्गदर्शनासाठी अवतीर्ण करण्यात आले.</ref> एकाएके दिवशी याच गुहेत 'जिब्राईल' नामक देवदुतानेदेवदूने त्यांना अल्लाहनेत्यांना”अल्लाहने त्यांना प्रेषित म्हणून निवडले आहे’ असा संदेश दिला. देवदूत त्यांना म्हणाला- "वाच". मोहम्मदांनीमहंमदांनी देवदुतालादेवदूताला आपल्याला वाचता येत नसल्याचे सांगितले. देवदुतानेदेवदूताने दुसऱ्यांदादुसर्‍यांदा त्यांना वाचावयास सांगितले असता त्यांनी परत तेच उत्तर दिले. तिसर्यांदातिसर्‍यांदा देवदूत म्हणाला:

<blockquote>वाच आपल्या ईश्वराच्या नावाने ज्याने गोठलेल्या रक्तापासून माणूस निर्माण केला. वाच की तुझा ईश्वर मोठा उदार आहे. त्याने लेखणीद्वारा शिक्षण दिले, मनुष्याला ते ज्ञान दिले जे त्यास अवगत नव्हते.<ref>कुराण ९६:१-५</ref></blockquote>

ह्या ओळी कुराणातील सर्वप्रथम अवतरीतअवतरित झालेल्या ओळी मानल्या जातात. मोहम्मदंनामहंमदना कुराण स्फुरण्याच्या या घटनेस 'वह्य' असे म्हटले जाते व अशा अनेक 'वह्य'मध्ये कुराणाची निर्मिती झाली. काही पाश्चात्यपाश्चात्त्य इतिहासकारांच्या मते मोहम्मदांनामहंमदना [[अपस्मार|अपस्माराचा]] आजार होता व त्या झटक्यांमध्ये त्यांना ईश्वरी संदेश प्राप्त होत असे.<ref>{{स्रोत पुस्तक |शीर्षक=History of World Civilizations |आडनाव=Swain |पहिलेनाव=James Edward |भाषा=English |प्रकाशक=McGraw-Hill Book Company, New York |वर्ष=1938 |पृष्ठ=226}}</ref>

मोहम्मदांनीमहंमद इस्मालचायांनी इस्लामचा हा संदेश सर्वप्रथम आपले नातेवाईक व मित्रमंडळींपर्यंत पोहचवला. यांपैकी त्यांची पत्नीपत्‍नी खदिजा, चुलतभाऊ अली, मित्र [[अबू बक्र]], आणि दास जैद यांनी लगेच इस्लाम धर्म स्विकारलास्वीकारला. मोहम्मदमहंमद हळूहळू आपल्या धर्माचा प्रसार करत राहिले व नंतरच्या तीन वर्षात एकुणएकूण ४० व्यक्तींनी इस्लामचाइस्लाम स्विकारधर्म केलाअंगीकारला.

मोहम्मदमहंमद मक्केमध्ये आपल्या विचारांचा प्रचार करत राहिले, परंतु त्यामुळे त्यांचे अनेक विरोधकही निर्माण झाले. त्यांनी लोकांना मूर्तिपूजा सोडून एकच ईश्वर मानण्याचा संदेश दिला. काही लोकांनी त्यांची आज्ञा पाळली. त्यांना मुसलमान (अर्थात आज्ञाधारक) म्हटले गेले. ज्यांनी त्यांच्या आज्ञा पाळण्यास नकार दिला, त्यांना 'काफिर' (अर्थात नकार देणारे) असे म्हटले गेले. अशाप्रकारे मुसलमान व काफिर यांच्यात संघर्ष सुरू झाला. मोहम्मदमहंमद यांच्या कुटुंबावर सामाजिक बहिष्कार घालण्यात आला. परंतु याही काळात त्यांचे प्रचारप्रसाराचे कार्य सुरूच होते. याच काळात हमजा व उमर <ref>हा नंतर अबू बक्रनंतर खलिफा झाला</ref> हे मक्केमधील दोन बहादूर इस्लाममध्ये आल्याने मोहम्मदांच्यामहंमदांच्या गटाचे बळ वाढले. मक्केतील काही प्रतिष्ठीतप्रतिष्ठित लोकांच्या मध्यस्थीने मोहम्मदमहंमद यांच्या कुटुंबावरील सामाजिक बहिष्कारही उठवण्यात आलआला. परंतु या काळातील दगदगीने लहानपणी त्यांचे पालनपोषण करणारे त्यांचे काका अबू तालिब यांचा मृत्यू झाला. याच वर्षी त्यांच्या पत्नीपत्‍नी खदिजा यांचेही निधन झाले.

मक्केतील त्यांच्याबद्दल वाढत्या विरोधाच्या दबावाने मोहम्मदांनीमहंमद यांनी मक्केबाहेरील आसपासच्या प्रदेशाकडे आपल्या प्रचारप्रसाराचा रोख वळवला. या प्रदेशात त्यांना संमिश्र प्रतिसाद मिळाला. एकीकडे ताईफ़ या प्रदेशात त्यांच्यावर दगडफेक करण्यात आली तर दुसरीकडे मदिनेत त्यांचे अनेक पाईक निर्माण झाले.

वयाच्या ५३व्या वर्षी मोहम्मदमहंमद यांनी मक्का सोडून [[मदिना|मदिनेस]] गेलेजाण्याचा बेत केला.. मक्केमध्ये त्यांच्याविरोधी अनेक कारस्थाने शिजत होती. त्यांचा खून करण्याचा कट शिजत होता, पण मोहम्मदांनामहंमदांना या घटनेचीयाची कुणकुण लागल्याने घराबाहेरील शत्रूला गुंगारा देवून ते रातोरात मदिनेकडे रवाना झाले. शत्रूपासून लपण्यासाठी ते तीन दिवस 'ग़ारे सौर' या गुहेत आपला मित्र अबू बक्र याच्यासह दडून राहिले व नंतर शत्रू सैल झाल्यानंतर मदिनेस रवाना झाले. मदिनेमध्ये त्यांचे मोठ्या उत्साहात स्वागत करण्यात आले.

मोहम्मदांच्यामहंमदांच्या मक्का सोडून मदिनेस जाण्याच्या या घटनेस इस्लामच्या इतिहासात महत्त्वाचे स्थान आहे. या घटनेस हिजरत असे संबोधले जाते. याच वर्षापासून इस्लामच्या [[हिजरी कालगणना|हिजरी]] या कालगणनेस सुरूवात झाली.

मदिनेस पोहचल्यानंतर मोहम्मदांचीमहंमद पगंबर व मुस्लिमांची शक्ती वाढू लागली. मक्केतील जाचाला कंटाळून इतरत्र गेलेले मुसलमानही मदिनेस परतूपरतु लागले. मोहम्मदांनीमहंमद यांनीनी मदिनेतील [[ज्यू धर्म|यहुदी]] व इतर गटांसोबत जवळीक साधत आपली राजकीय शक्ती वाढवली. मोहम्मदांच्यामहंमदांच्या या वाढत्या शक्तीला आळा घालण्यासाठी मक्केतील त्यांच्या विरोधकांनी तीन वेळा मदिनेवर हल्ला केला. ह्या तीन लढाया [[बद्रची लढाई]], [[उहूदची लढाई]], आणि [[अहजाबची लढाई]] (खंदकाची लढाई) या नावांनी ओळखल्या जातात. या तीनही लढायांमध्ये मोहम्मदांनीमहंमदांनी विरोधकांचा पराभव केला.

या लढायांतील विजयानंतर मोहम्मदांनीमहंमदांनी आपल्या १४०० सहकाऱ्यांसमवेतसहकार्‍यांसमवेत मक्का येथे [[हज यात्रा|हज यात्रेस]] जाण्याचा संकल्प केला. मक्केतील त्यांच्या विरोधकांनी त्यांना मक्केबाहेरच थांबवण्याची योजना आखली. मोहम्मदांनी हुदैबिया या ठिकाणी तळ टाकून आपल्या दुतासोबतदूताद्वारे संदेश पाठवला की त्यांचा उद्देश लढाईचा नसून हज यात्रेचा आहे. या ठिकाणी हिजरी ६ ([[इ.स. ६२८]]) मध्ये मोहम्मदमहंमद आणि त्यांच्या विरोधकांमध्ये तह झाला. हा तह [[हुदैबियाचा तह]] म्हणून ओळखला जातो. या तहान्वये ठरले की मोहम्मदांनीमहंमदांनी यावेळी परत जावे व पुढच्या वर्षी हजसाठी यावे. मोहम्मदांनीमहंमदांनी हा तह मान्य केला.

मध्यंतरीच्या काळात मदिनेतील मुसलमानांचे तेथील यहुद्यांसोबत संबंध बिघडत गेले. अहजाबच्या लढाईपासूनच त्यांच्या संबंधात कटूताकटुता आली होती. मोहम्मदांनीमहंमदांनी यहुद्यांना मदिनेबाहेर निघून जाण्याचा आदेश दिला. त्यानंतर तेयहुदी खैबर या ठिकाणी जावूनजाऊन वसले, परंतु तिथेही मोहम्मदांनीमहंमदांनी त्यांच्यावर हल्ला करून त्यांचा पराभव केला व तो प्रदेश इस्लामी राज्यास मिळवला.

हुदैबियाच्या तहानंतर दोनच वर्षांनी मक्केतील कुरैश लोकांनी मुसलमानांसोबत केलेला करार मोडला. त्यामुळे हिजरी ८ ([[इ.स. ६२८]]) मध्ये मोहम्मदांनी्महंमद पैगंबरांनी १०,००० सहकाऱ्यांनासहकार्‍यांना घेवूनघेऊन मक्केवर स्वारी केली. या युद्धात मोहम्मदांचामहंमदांचा विजय झाला. या विजयानंतर मक्केतील लोकांचे गटचे गट इस्लामचा स्विकारस्वीकार करू लागले.

सन १० हिजरी मध्ये मोहम्मदांनीमहंमदांनी एक लाखाहून अधिक मुसलमान अनुयायांसमवेत हजची यात्रा केली. ही त्यांची शेवटची हज यात्रा ठरली. यावेळी त्यांनी "खुत्ब-ए-हज्जतुल विदा" हे प्रसिद्ध भाषण केले. त्यात त्यांनी सांगितले:

<blockquote>"मी घोषणा करतो की एका परमेश्वराशिवाय इतर कुणीही पुजनीयपूजनीय नाही. तो एकमात्र आहे. त्याचा कुणीही समकक्ष नाही. आणि मी घोषित करतो की मी मोहम्मदमहंमद त्याचा भक्त आणि प्रेषित आहे."</blockquote>

याच भाषणात त्यांनी आपल्या अनुयायांना कुराणच्याकुराणाच्या मार्गावरून चालत राहण्याचा संदेश दिला. अरब किंवा इतर, काळे किंवा गोरे हे कुणीही एकमेकांपेक्षा श्रेष्ठ नसल्याचा संदेश त्यांनी या भाषणातून दिला.<ref>{{स्रोत पुस्तक |शीर्षक=Human rights: issues and perspectives |आडनाव=Kaul |पहिलेनाव=Jawaharlal |भाषा=English |वर्ष= |पृष्ठ=82 |वर्ष=1995}}</ref><ref>{{संकेतस्थळ स्रोत |शीर्षक= The Prophet Muhammad's (PBUH) Last Sermon|दुवा=http://www.islamicity.com/mosque/lastserm.HTM}}</ref>

शेवटच्या [[हज यात्रा|हज यात्रेनंतर]] मोहम्मदमहंमद मदिनेस परत आले व जवळपास तीन महिन्यांनी वयाच्या ६३व्या वर्षी १२ रबीउल अव्वल हिजरी ११, तदनुसार [[जून ११]], [[इ.स. ६३२]] रोजी त्यांचे निधन झाले. ''अल्लाहुम्म बिर्रफिकिल आला'' (अर्थात: "हे अल्लाह, सर्वात श्रेष्ठ मित्राला भेटण्याची फक्त इच्छा आहे"<ref>या संदर्भात रफीक-उल-आला अर्थात सर्वात श्रेष्ठ मित्र याचा अर्थ बरेच टीकाकार अल्लाह असा घेतात</ref>) हे त्यांचे शेवटचे शब्द होते. त्यांच्या मृत्यूनंतर त्यांचा मित्र अबू बक्र हाह्यांना पहिला [[खलिफा]] म्हणून घोषित करण्यात आलाआले.

मोहम्मचांच्यामहंमद यांच्या केवळ २३ वर्षांच्या प्रयत्नांनीप्रयत्‍नांनी अरबस्तानमध्ये मोठा बदल घडवून आणला. लूटमार व अनिश्चिततेचे जीवन जगत असणाऱ्याअसणार्‍या अरब समाजाला त्यांनी एक नवीन मार्ग उपलब्ध करून दिला. मुर्तिपुजेचामूर्तिपूजेचा बोलबाला नष्ट होऊन अरब लोक [[एकेश्वरवाद]] मानू लागले.

पण याहीपेक्षा मोहम्मदांच्यामहंमदांच्या आयुष्याचे व त्यांच्या शिकवणुकीचे दुरगामीदूरगामी परिणाम अधिक महत्त्वपुर्ण ठरतात. त्यांच्या शिकवणुकीने अरब समाजाला एक आत्मविश्वास प्राप्त झाला. या आत्मविश्वासाच्या बळावरच आपापसात लढणारे अरब बाहेरचे जग जिंकायला निघाले. मोहम्मदांच्यामहंमदांच्या मृत्यूनंतर जवळपास १०० वर्षांच्या आतच अरबांचे साम्राज्य पश्चिमेस दक्षिण [[फ्रान्स|फ्रांस]] व [[स्पेन]]पासून संपुर्ण उत्तर [[आफ्रिका]] व्यापत [[सुएझ]]पर्यंत आणि अरबस्तान व पर्शियापासून मध्य आशियात [[मंगोलिया]]पर्यंत पसरले.<ref>{{स्रोत पुस्तक |शीर्षक=Glimpses of World History |आडनाव=Nehru |पहिलेनाव=Jawaharlal |वर्ष=1989 |प्रकाशक=Nehru Memorial Fund |पृष्ठे=141-146}}</ref>

आधुनिक जगातही जगातील सर्वांत मोठ्या धर्मांपैकी एकाचे संस्थापक म्हणून जगाच्या एका मोठ्या भागावर मोहम्मदमहंमद पगंबर यांचा प्रभाव निःसंशय आहे.