"रामशास्त्री प्रभुणे" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

एकदा अनगळ सावकाराने एका श्रावण महिन्यात रामशास्त्रींना इतर ब्राह्मण शागिर्दांबरोबर देकार घेण्यासाठी पुण्याला पाठविले. नाइलाजाने ते तेथे गेले आणि [[पेशवे|पेशव्यांसमोर]] उभे राहिले. पण त्या सत्यवचनी मुलाला ती दक्षिणा घेववेना. कुठलीच विद्यायेत नसलेल्या ब्राह्मणाने दक्षिणा स्वीकारणे पाप आहे. ती दक्षिणा मी घेणार नाही, असे सांगून रामशास्त्री तेथून बाहेर पडले. [[पेशवे|पेशव्यांच्या]] दक्षिणेला नकार देणारा हा ब्राह्मण मुलगा [[पेशवे|पेशव्यांच्या]] नजरेत भरला. सातार्‍याला परतल्यावर अनगळ सावकारांनी त्याची खरडपट्टी काढली. या अपमानाचे रामशास्त्रींना अतिशय दुःख झाले, आणि शिक्षणासाठी आपल्याला काशीला पाठवावे असा हट्ट त्यांनी सावकाराकडे धरला. अनगळ सावकारांनी स्वखर्चाने रामला काशीलापाठविलेकाशीला पाठविले. तेथे वयाच्या विसाव्या वर्षी रामशास्त्रींनी अध्ययनाला सुरुवात केली.

इ.स. १७५०मध्ये, म्हणजे वयाच्या अडतिसाव्या वर्षी शिक्षण पूर्ण करून महापंडित रामशास्त्री प्रभुणे अशी प्रतिष्ठा संपादन करून ते पुण्यास आले. लगेचच [[नानासाहेब पेशवे]] यांनी त्यांची पांडित्य परीक्षा घेतली आणि ते [[पेशवपेशवे|पेशव्यांच्या]] शास्त्रीमंडळीत दाखल झाले. रामशास्त्रींच्या स्वभावातील न्यायाधीशाला आवश्यक ते अनेक गुण ओळ्खून नानासाहेबाणीनानासाहेबांनी त्यांना पुणे दरबाराचे न्यायाधीश म्हणून नेमणूक दिली. रामशास्त्रींनी अनेक खटल्यांचे योग्य ते न्यायनिवाडे केले. नानासाहेबांनंतर आलेले [[माधवराव पेशवे]] रामशास्त्रींच्या न्यायदानावर प्रसन्‍न होते. मधवारावांना त्यांना सरन्यायाधीश केले.