चर्चा:वामनवृक्षकला

इतिहास [संपादन] मुख्य लेख: बोन्साई इतिहास लवकर आवृत्त्या [संपादन]

एक penjing च्या सर्वात जुनी स्पष्टीकरण 706 डेटिंग, क्राउन प्रिन्स Zhanghuai च्या तांग राजवंश कबर येथे क्वियनिंग समाधानासाठी भित्तीचित्र मध्ये आढळते. [4] [5] बोन्साईची जपानी कला पेनजेिंगच्या चीनी प्रथेतून उद्भवली. [6] 6 व्या शतकापासून जपानमधील इंपिरियल दूतावासातील कर्मचारी आणि बौद्ध विद्यार्थ्यांनी भेट दिली आणि मुख्य भूप्रदेश चीनमधून परत आले. त्यांनी कंटेनर लागवड यासह अनेक चिनी विचार आणि वस्तू परत आणले. [7] काळाच्या ओघात या कंटेनर लागवड जपानी लिखाण आणि प्रतिनिधी कला दिसू लागल्या.

मध्ययुगीन काळात, ओळखण्याजोगा बोन्साई हेप्थ स्क्रॉल पेंटींग्समध्ये जसे की इप्पेन शॉनिन एडन (12 99) होते. [8] 11 9 5 सालच्या स्क्वेअर सैगत्यो मोनोगेटरी इमाकी जपानमधील बौनेसारखे भांडखोर वृक्ष चित्रण करण्यासाठी सर्वात आधी ओळखले गेले. आधुनिक ट्रेडींगच्या लाकडी आकृत्यांवर बटच्या झाडासह लाकडी ट्रे आणि डिश-सारखी भांडीदेखील 130 9 कसौगा-गोनेंन-जेन्की स्क्रोलमध्ये दिसतात. इ.स. 1351 मध्ये, बोकी एकाोबाच्या स्क्रोलवर लहान ध्रुवांवर झाडे दाखविल्या होत्या. [9] बर्याच इतर पुस्तके आणि पेंटिंगमध्ये या प्रकारचे वृक्षांचे चित्रणही समाविष्ट होते.

जपानच्या जैन बौद्ध धर्माच्या आणि भांडखोर वृक्षांमधील घनिष्ठ नातेसंबंध बोंसाईंच्या प्रतिष्ठेचे व सौंदर्यशास्त्रीय स्वरुपाचे होते. या काळातील चिनी चान (जपानी भाषेत "झन" उच्चारित) बौद्ध भिक्षुकांनी जपानमधील मठांमध्ये शिकवले लघुग्रहांच्या विविध कलांच्या राजकारणाची ओळख करून देणे आणि शिकण्याच्या पुरुषांना कौतुकास्पद पुरस्कर्ते म्हणून ओळखल्या जाणा-या एका साधकांच्या कारकिर्दीतील एक. [10] [11] चिनी फॅशनच्या नंतरच्या काळापर्यंत लँडस्केपचा आराखडा होता. जपानी कलाकारांनी अखेरीस बोन्साईसाठी एक साधी शैली अंगीकारली, लघुपट आणि इतर सजावट काढून टाकून आणि लहान, साधा भांडी वापरुन झाडावरील फोकस वाढत गेला. [12]

हची-ना-की [संपादन]

सुशोभित आणि तुलनेने खोल ("वाडगा" शैलीतील कंटेनर) सह चीनी पेनजिंग नमुना 14 व्या शतकामध्ये, बौने भांडयाच्या झाडाची मुदत "बाण झाडी" (鉢 の 木 हची नो की) होती. [13] यावरून असे दिसून आले की उथळ पॉट या शेवटच्या मुदतीमुळे बोनसाईने दर्शविल्याप्रमाणे जास्त खोल पॉटचा वापर केला असता. हची न कि (द पॉडेड ट्रीज) हे देखील नाटकातील नामी खेळाचे शीर्षक आहे जमी मोटोक्यो (1363-1444) 1383 एक गरीब सामुराई बद्दल जो त्याच्या शेवटच्या तीन potted झाडं एक प्रवास भिक्षुक उबदार करण्यासाठी जाळ म्हणून जाळ म्हणून. भिक्षु एक छुपी अधिकारी आहे जो नंतर त्याच्या कृत्यांबद्दल सामुराईचे बक्षीस देतो. नंतरच्या शतकात, अनेक कलावंतांनी लाकडाचे ठोकळे दर्शवलेले हे लोकप्रिय नाटक दर्शवले. त्याच नाव एक फॅब्रिक रचना आली. या आणि इतर लोकप्रिय माध्यमांद्वारे बोन्साई एक व्यापक जपानी लोकसंख्येला ओळखले जाऊ लागले.

या कालावधीत बोन्साईची लागवड फारशी उच्च पातळीवर पोहोचली. 17 व्या शतकातील बोनसाई सध्या अस्तित्वात आहे टोकियो इम्पीरियल पॅलेस संग्रहामध्ये जपानमधील राष्ट्रीय खजिनापैकी एक म्हणून ओळखला जाणारा सर्वात जुनी जिवंत बोन्साई वृक्ष आहे. [14] सँडई-शोगुन-ना मात्सू म्हणून ओळखले जाणारे पाच-सुई झुरणे (पनस पेंटाइला वेर नेगीशी) यांना टोगुगावा आयमित्सु यांनी काळजी घेण्याची शिफारस केली आहे. [14] [15] वृक्ष किमान 500 वर्षे जुने असा समजला जातो आणि 1610 साली ताजे बोणेई म्हणून प्रशिक्षित होता. [14]

अठराव्या शतकाच्या अखेरीस, जपानमधील बोन्साईची लागवड व्यापक होत चालली होती आणि सामान्य जनतेचे हित साधण्यास सुरुवात झाली. टेनेमी युगातील (1781-88) मध्ये, क्योटो येथे दरवर्षी पारंपारिक बौने भांड्याखाली पाइण्टचे प्रदर्शन होते. पाच प्रांतांमध्ये आणि शेजारील भागातील प्रणयश्रेणी प्रत्येकाने प्रत्येकी एक-दोन रोपे लावतील म्हणून क्रमवारीत आलेल्या अभ्यासिकांना सादर करतील. [16]

प्राचीन काळातील [संपादन]

सरदार बियाणे गार्डन मॅन्युअल मध्ये पर्णसंसर्ग दर्शवित आहे 1800 नंतर जपानमध्ये बोन्साईने काही विशेषज्ञांच्या गूढ प्रथांपासून दूर जाणे पसंत केले व ते लोकप्रिय स्वरूपाचे कला आणि छंद बनले. इटामी मध्ये, हायोगो (ओसाका जवळ), 1 9 व्या शतकाच्या सुरुवातीला चिनी कलांच्या जपानी विद्वानांनी लघु वृक्षांच्या कलाकृतींमधील हालचालींची चर्चा केली. या समूहाद्वारे वापरण्यात येणा-या अनेक अटी व संकल्पना, काई-शि-एन गाडेन, जीईझियायन हुआझुआन (सरसधान्याचे गार्डन) चे जपानी आवृत्ती). [17] [18] [1 9 [20] पूर्वी "बन्जिन ेकी", "बंजिन हची," किंवा इतर शब्दांना "बोंसाई" (चीनी संज्ञा पेन्जईचे जपानी उच्चारण) असे नाव देण्यात आले होते. या शब्दाचा अर्थ उथळ कंटेनर असा आहे, एक गहरा वाटी शैली नाही. "बोन्साई" या शब्दाचा अर्थ जवळजवळ एक शतकांपासून जपानच्या बौनासारखे पेडचे वर्णन करण्यात आले आहे.

बोन्साईची लोकप्रियता, विद्वानांच्या मर्यादित क्षेत्राबाहेर आणि खानदानी लोकांपर्यंत वाढू लागली. 13 ऑक्टोबर 1868 रोजी मेजी सम्राट टोकियोमध्ये आपली नवीन राजधानी करण्यासाठी गेले. बोन्साई मेजी पॅलेसच्या आत आणि बाहेरील दोन्ही ठिकाणी प्रदर्शित झाले आणि इंपिरियल पॅलेसच्या भव्य सेटिंगमध्ये ठेवलेल्या भव्य जागेला भरण्यासाठी "विशाल बोनसाई" असणे आवश्यक होते. [21] [22] [23] मेजी सम्राटाने बोन्सायमध्ये स्वारस्य निर्माण केले ज्याने त्याच्या शासनाच्या व्यावसायिक कर्मचा-यांना महत्त्व वाढविले आणि आवाहन केले. [24] [25]

नवीन पुस्तके, मासिके आणि सार्वजनिक प्रदर्शनाने बोनसाई जपानी जनतेसाठी अधिक प्रवेशयोग्य बनविली. एक कलात्मक बोनसाई कॉन्सूर 18 9 2 मध्ये टोक्यो येथे आयोजित करण्यात आले होते, त्यापाठोपाठ एक तीन खंड स्मारक चित्र पुस्तक प्रकाशन होते. बोन्साईला स्वतंत्र कला म्हणून पाहण्याची ही घटना एक नवीन प्रवृत्ती आहे. [26] 1 9 03 मध्ये, टोकियो संघटना जुराकुकीने जपानी स्टाईल रेस्टॉरंट्समध्ये बोन्साई आणि आयकेबानाचे प्रदर्शन आयोजित केले. तीन वर्षांनंतर बोन्साईहो (1 9 06 ते 1 9 13) या विषयावरची पहिली मासिक पत्रिका बनली. [27] त्यानंतर 1 9 07 मध्ये टोयो एग्जी आणि हना यांनी हे पाऊल उचलले. [28] बोन्साई मासिकाचे सुरुवातीचे अंक 1 9 21 मध्ये नोरिओ कोबायाशी (188 9-1 9 72) यांनी प्रकाशित केले होते आणि या प्रभावी नियतकालिकांची 518 सलग कारणे चालू राहतील. बोनसाईंच्या आकाराचे सौंदर्यशास्त्र, तंत्र आणि साधने वाढत्या अत्याधुनिक बनल्या कारण बोन्साईची लोकप्रियता जपानमध्ये वाढली. 1 9 10 मध्ये, सॅन्यु-एन बोन्साई-डॅन (सॅन्यु नर्सरीमधील बोन्साईचा इतिहास) मध्ये जुन्या तंतू, दोरी आणि बर्लॅप तंत्रांऐवजी वायरसह आकार घेण्यास सुरुवात झाली. झिंक-गॅल्वनाइज्ड स्टील वायर सुरुवातीला त्याचा वापर केला गेला. महाग कॉपर वायर केवळ निवडक झाडांसाठीच वापरला गेले होते ज्यांची वास्तविक क्षमता होती. [2 9] [30] 1 9 20 आणि 1 9 30 च्या दशकात, टूस्मिथ मसाकुनी 1 (1880-19 50) बोंसाई शैली विकसित करण्याच्या गरजेसाठी बनविलेले पहिले पोलाद डिझाईन व निर्मिती करण्यास मदत केली. [31] यात अंतर्गोल कापणाराचा समावेश आहे, शाखेच्या कटरने जेणेकरून एखाद्या शाखेला काढून टाकल्यानंतर ट्रंकवरील उथळ ओन्डेमेंटेशन सोडले जाऊ शकते. योग्य प्रकारे उपचार केले जाणे, सामान्यतः रोपांची छाटणी कमी करणे किंवा नष्ट करणे या मुळमध्ये वृक्षांच्या टिशू आणि झाडाची झाडे मोठ्या प्रमाणात भरली जातील.

द्वितीय विश्वयुद्धापूर्वी बोनसइमधील आंतरराष्ट्रीय हितसंबंध वृक्षांच्या वाढीव व्यापार आणि लोकप्रिय परदेशी भाषेतील पुस्तकांचे प्रदर्शन यांमुळे वाढले. 1 9 14 पर्यंत, टोकियोच्या हिबिआ पार्कमध्ये पहिला राष्ट्रीय वार्षिक बोन्साई शो (1 9 33 पर्यंत दरवर्षी पुनरावृत्ती) आयोजित करण्यात आला होता. [32] [33] 1 9 27 मध्ये टोकियोतील असही वृत्तपत्रात, झाडांचा आणखी एक मोठा वार्षिक सार्वजनिक प्रदर्शन सुरू झाला. [34] 1 9 34 मध्ये सुरू झालेला, टोकियोच्या उएना पार्कमध्ये प्रतिष्ठित कोकुफू-दहा वार्षिक प्रदर्शन आयोजित केले होते. [35] इंग्रजी विषयावरील पहिला मोठय़ा पुस्तक जपानच्या राजधानीत प्रकाशित झाला: बौनाई (बॉम्साई) शिनोबू नोजकी (18 9 5 ते 1 9 68). [36]

1 9 40 पर्यंत, सुमारे 300 बोन्साई डीलर्सनी टोकियोमध्ये काम केले. काही 150 जातीचे वृक्ष लागवड होते आणि दरवर्षी हजारो नमुने युरोप आणि अमेरिकेत पाठविण्यात आल्या. अमेरिकेतील पहिल्या बोन्साई नर्सरी आणि क्लब्ज पहिल्या आणि दुस-या-पिढीतील स्थलांतरितांनी सुरु केली. 1 9 40 च्या सुमारास बोनसाई आंतरराष्ट्रीय बाजारपेठेत आणि उत्साही लोकांपर्यंत पोहचण्यामध्ये अडथळा आणत असला तरी आंतरराष्ट्रीय व्याज आणि सहभागाचा एक आर्ट फॉर्म बनला होता.

आधुनिक बोन्साई [संपादन] दुसरे महायुद्ध अनुसरण, अनेक ट्रेंड पश्चिम आणि जागतिक प्रेक्षकांसाठी वाढत्या प्रवेश करण्यायोग्य बोंसाई च्या जपानी परंपरा केली. एक प्रमुख प्रवृत्ती म्हणजे बोनसाई प्रदर्शनांची संख्या, व्याप्ती आणि महत्व. उदाहरणार्थ, चार वर्षांच्या रद्दीनंतर कोकिफू-दहा बोन्साईचे प्रदर्शन पुन्हा 1 9 47 मध्ये पुन्हा दिसले आणि वार्षिक कामकाज बनले. हे प्रदर्शन आजही चालू आहेत, आणि फेब्रुवारीमध्ये केवळ आठ दिवसच आमंत्रणानुसार आहेत. [35] ऑक्टोबर 1 9 64 मध्ये, टोकियो ऑलिंपिक स्पर्धेचे निमित्त करण्यासाठी निप्पॉन बोनसाई असोसिएशनचे पुनर्रचना खास कोकुफू बोन्साई असोसिएशनने हिबया पार्कमध्ये एक उत्तम प्रदर्शन आयोजित केले होते.

एक्स्पो '70 चा भाग म्हणून बोनसाई आणि सुसेकीचे मोठे प्रदर्शन आयोजित करण्यात आले होते आणि त्यास आंतरराष्ट्रीय समुदायाचा उत्साहवर्धक चर्चा झाली होती. 1 9 75 मध्ये शोहण बोन्साई (13-25 सें.मी. (5 ते 10 इंच उंच)) चा पहिला गफू-टेन आयोजित करण्यात आला होता. तर पहिला साखुफू-दहा (क्रिएटिव्ह बोन्साई एक्झिबिट) हा एकमेव कार्यक्रम होता ज्यामध्ये व्यावसायिक बोन्साई उत्पादक मालकांच्या नावाखाली पारंपरिक नावात पारंपारिक वृक्ष प्रदर्शित करतात.

1 9 80 मध्ये विश्व बोन्साई आणि सुईस्की एक्झिबिशनच्या वेळी ओसाका येथे फर्स्ट वर्ल्ड बोन्साई कन्व्हेन्शन आयोजित करण्यात आले होते. [37] नऊ वर्षांनंतर, पहिले जागतिक बोनसाई संमेलन ओमिया येथे झाले आणि जागतिक बोनसाई फ्रेंडशिप फेडरेशनचे उद्घाटन झाले. या अधिवेशने डझनभर देशांतील शेकडो सहभागींना आकर्षित करतात आणि प्रत्येक चार वर्षांपासून जगभरातील वेगवेगळ्या ठिकाणी ते आयोजित केले जातात: 1993, ऑरलांडो, फ्लोरिडा; 1 99 7, सोल, कोरिया; 2001, म्युनिक, जर्मनी; 2005, वॉशिंग्टन, डी.सी. ;; 200 9, सान जुआन, प्यूर्तो रिको. [37] [38] सध्या, जपानने बोंसाई नमुने जगातील सर्वात मोठ्या संख्येसह आणि सर्वोच्च प्रमाणित नमुना गुणवत्ता असलेले नियमित प्रदर्शन होस्ट केले आहे.

आणखी एक प्रमुख प्रवृत्ती म्हणजे बोनसाई व संबंधित कलाविषयक पुस्तके वाढणे, आता जपानच्या बाहेर प्रेक्षकांसाठी इंग्रजी आणि इतर भाषांमध्ये प्रथमच प्रकाशित होत आहे. 1 9 52 मध्ये जपानच्या बोन्साई समुदायाच्या एका नेत्याचा मुलगा युजी योजीमुरा यांनी बोन्साई प्रदर्शनासाठी जर्मन राजनयिक आणि लेखक अल्फ्रेड कोहने यांच्याशी सहयोग केला. Koehn युद्धापूर्वी उत्साही होता आणि त्याच्या 1 9 37 पुस्तकाचे जपानी ट्रे परिदृश्य इंग्रजी पेकिंगमध्ये प्रकाशित झाले होते. योशिमुरा यांच्या 1 9 7 9 च्या 'द आर्ट ऑफ बोन्साई' या इंग्रजी पुस्तकाचे लेखक जिओवना एम. हाल्फोर्ड यांनी इंग्रजी भाषेत "पारंपारिक जपानी बोन्साई बाइबल फॉर पाश्चात्य" असे म्हटले आहे. [3 9] 1 9 63 साली कौवामोतो आणि कुरिहाराच्या पुस्तकात बोन्साई-सैकेई या इंग्रजी भाषिक प्रेक्षकांना सायकैकीशी संबंधित कला सादर करण्यात आली. हे पुस्तक परंपरेने बोनसाईमध्ये वापरल्या जाणा-या लहान वनस्पतींच्या साहित्याद्वारे ट्रे लँडस्केप वर्णन करते, ज्यात मोठया व जुन्या रोपांच्या वापराचा पर्याय उपलब्ध आहे, ज्यापैकी काही युद्धमुक्तीतून बचावले होते.

तिसऱ्या प्रक्षेपण तज्ञ बोन्साई प्रशिक्षणाची वाढती उपलब्धता होती, प्रथम जपानमध्येच आणि त्यानंतर अधिक प्रमाणात. 1 9 67 साली पाश्चात्य समाजाचा पहिला गट अमिवासी नर्सरीमध्ये शिकला होता. यू.एस.ला परतणे, या लोकांनी अमेरिकन बॉन्साई सोसायटीची स्थापना केली. आशियातील बाहेरच्या इतर गटांनी व व्यक्तीने नंतर विविध जपानी नर्सरीमध्ये शिक्षण घेतले आणि त्याचा अभ्यास केला. या अभ्यागतांना त्यांच्या स्थानिक क्लबमध्ये नवीनतम तंत्र आणि शैली आणले गेले, जे नंतर पुढील प्रसारीत झाले. सर्व सहा खंडांमध्ये बोन्साई कौशल्याचा हातभार लावणारे जपानी शिक्षकही मोठ्या प्रमाणात प्रवास करत होते [40]

बोन्साईच्या जागतिक सहभागाचे समर्थन करणारे अंतिम ट्रेंड विशेष बोन्साई वनस्पतींचे स्टॉक, मातीचे घटक, साधने, भांडी, आणि इतर ऍक्सेसरीसाठी वस्तूंची उपलब्धता वाढवित आहे. जपानमधील बोन्साई नर्सरी जगभरात नमुने बोनसाईची जाहिरात करतात बर्याच देशांमध्ये स्थानिक रोपवाटिका देखील आहेत ज्यात वनस्पतींचे स्टॉकही उपलब्ध आहे. Akadama माती म्हणून जपानी बोन्साई माती घटक, जगभरातील उपलब्ध आहेत, आणि पुरवठादार अनेक ठिकाणी समान स्थानिक साहित्य प्रदान. विशेष बोन्साई साधने जपानी आणि चिनी स्त्रोतांकडून मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध आहेत. जगभरातील कुटस् अनेक देशांतील छंदछायेने आणि तज्ञांना सामग्री प्रदान करतात. [41]

बोन्साई आता जगभरातील प्रेक्षकांपर्यंत पोहोचले आहेत. नव्वद देशांमधील आणि प्रदेशांमधून 22 पेक्षा अधिक भाषा बोन्सई आणि संबंधित कलांत कमीत कमी 22 भाषा आहेत. [42] [43] तेरा भाषांमध्ये काही डझन मासिके प्रिंटमध्ये आहेत. क्लब न्यूझलेटर्सचे अनेक स्कोअर ऑनलाइन उपलब्ध आहेत, आणि त्यापैकी किमान चर्चा मंच आणि ब्लॉग आहेत. [44] सुमारे पंधराशे क्लब आणि जगभरातील संघांमध्ये किमान एक लाख हजार उत्साही आहेत, तसेच पाच लाखांहून अधिक असीम छंदछाये आहेत. [45] प्रत्येक स्थानावरील वनस्पतीची सामग्री बोंसाईमध्ये प्रशिक्षित केली जात आहे आणि स्थानिक, प्रादेशिक, राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय अधिवेशनांमध्ये आणि उत्साही आणि सामान्य जनतेसाठी प्रदर्शनात प्रदर्शित केली जात आहे. शेती आणि काळजी [संपादन] मुख्य लेख: बोन्साईची लागवड आणि काळजी बोन्साईची लागवड आणि काळजी ही तंत्र आणि साधनांची गरज आहे जे लहान कंटेनर मध्ये वृक्षांची वाढ आणि दीर्घावधी देखभाल करण्यास मदत करतात.

साहित्य स्रोत [संपादन] सर्व बोनसाई स्त्रोत सामग्रीचा एक नमुना घेऊन प्रारंभ करते, एक वनस्पती जो उत्पादकांना बोन्साई स्वरूपात प्रशिक्षित करण्याची इच्छा आहे. बोन्साई प्रॅक्टिस हा रोपांच्या लागवडीचा एक असामान्य प्रकार आहे जो कि वाढीसाठी स्त्रोत सामग्री प्राप्त करण्यासाठी क्वचितच वापरला जातो. वाजवी वेळेत बोनसाईचे वैशिष्ट्यपूर्ण वृद्ध स्वरूप प्रदर्शित करण्यासाठी, बोनसाई निर्मातााने काम सुरु केल्यावर स्त्रोत वनस्पती बहुतेक परिपक्व किंवा कमीत कमी अंशतः घेतले जाते. बोन्साई साहित्याचा स्त्रोत:

कटरने किंवा लेअरिंगद्वारे स्रोत वृक्षाकडून प्रचार. नर्सरी स्टॉक थेट रोपवाटिकातून किंवा उद्यान केंद्रातून किंवा अशाच पुनर्विक्रीच्या आस्थापनातून. व्यावसायिक बोन्साई उत्पादक, जे सर्व साधारणपणे बोनसाई सौंदर्याचा गुणधर्म दर्शविणारे प्रौढ नमुने विकतात. त्याच्या मूळ जंगली परिस्थितीत योग्य बोन्साई साहित्य गोळा करणे, यशस्वीरित्या हलवणे आणि ते कंटेनरमध्ये बोंसाई म्हणून पुनर्रचना करणे. या वृक्षांना यमडोरी म्हणतात आणि बहुतेकदा हा सर्वांत महाग आणि सर्व बोनसाईचा बक्षीस असतो. तंत्र [संपादन]

या कनिष्ठ जांभळा दोन्ही जिन (डेडवुड शाखा) आणि shari (ट्रंक डेडवुड) च्या व्यापक वापर करते. बोन्साई प्रथांशाच्या प्रबंधात बोनसाइतकी विविध पद्धतींचा समावेश आहे किंवा, इतर प्रकारच्या शेतीसाठी वापरल्यास, असामान्य मार्गाने वापरला जातो जो बोंसाई डोमेनसाठी विशेषतः योग्य आहे. या तंत्रात खालील समाविष्टीत आहे:

लीफ ट्रिम करणे, बोन्सईच्या ट्रंक व शाखांमधून पानांचा पसंतीचा काढून टाकणे (नियमितपणे पाने गळणारा वृक्षाचे बहुतांश प्रकार) किंवा सुया (शंकूच्या आकाराचे झाडे आणि काही इतरांकरिता) उमेदवार वृक्षाचे ट्रंक, शाखा आणि मुळे रोपटे. वायरिंगचे डबे आणि चटई बोन्साई डिझायनरला इच्छित सामान्य फॉर्म तयार करण्याची परवानगी देते आणि तपशीलवार शाखा आणि लीफ प्लेसमेंट तयार करतात. चड्डी आणि शाखांना आकार देण्यासाठी यांत्रिक यंत्रे वापरून क्लॅमिटिंग. नवीन वाढणार्या साहित्य (सामान्यत: एक अंकुर, शाखा, किंवा रूट) चा वापर टरच्या किंवा झाडाच्या झाडाच्या खाली तयार जागेत करणे. Defoliation, जे विशिष्ट deciduous प्रजाती साठी झाडाची पाने अल्पकालीन dwarfing प्रदान करू शकता. जैन आणि शाररीचे जुमानती वय आणि परिपक्व होण्यासारखे डेडवूड बोन्साई तंत्र काळजी [संपादन] कंटेनरमध्ये उगवलेली लहान झाडं, जसे बोन्साई, विशेष काळजीची आवश्यकता असते. हाऊप्लंट व कंटेनर बागकाम इतर विषयांप्रमाणे, जंगली मध्ये वृक्ष प्रजाती, सामान्यतः, अनेक मीटर लांब पर्यंत मुळे वाढतात आणि अनेक हजार लीटर जमिनीचा समावेश असलेल्या मूळ संरचना. याउलट एक सामान्य बोनसाई कंटेनर 25 सेंमीमीटरपेक्षा कमी आहे आणि त्याच्या आकारात 2 ते 10 लिटर एवढी मोठी मात्रा आहे. झाडांमधील शाखा आणि पाने (किंवा सुई) वाढ हे सुद्धा मोठ्या प्रमाणावर निसर्गात आहे. जंगलातील वृक्ष विशेषत: परिपक्व झाल्यावर 5 मीटर किंवा उंच होतात, तर सर्वात मोठे बोनसाई 1 मीटर पेक्षा जास्त आणि सर्वात नमुने लक्षणीयरीत्या लहान असतात. हे आकार भिन्नता परिपक्वता, बाष्पीभवन, पोषण, कीटक प्रतिकारशक्ती आणि वृक्ष जीवशास्त्र यातील इतर अनेक घटकांवर परिणाम करतात. एका कंटेनर मध्ये वृक्षांच्या दीर्घकालीन आरोग्याची देखभाल करण्यासाठी काही विशिष्ट काळजी तंत्रांची आवश्यकता आहे:

पाणी देणे नियमित असणे आवश्यक आहे आणि सूत, ओलसर किंवा ओल्या मातीसाठी बोन्साई जातींची आवश्यकता असणे आवश्यक आहे. प्रत्येक झाड च्या जोम आणि वय द्वारे निश्चित अंतराळ येथे Repotting उद्भवू पाहिजे. बोन्साईची देखभाल करण्याच्या विशेष आवश्यकतांसाठी साधने विकसित केली गेली आहेत. प्रत्येक बोन्साई वृक्षाची गरज ओळखण्यासाठी मातीची रचना आणि बीजांड वारंवारता असणे आवश्यक आहे, तरीही बोन्साईची माती जवळपास सर्व घटकांमधील एक सैल, जलद-निचरा मिश्रण आहे. [46] स्थान आणि ओव्हरव्हेंटरिंग जाती-प्रजाती असतात जेंव्हा बोन्साई घराबाहेर जाते तेंव्हा वेगवेगळ्या प्रजातींना वेगळ्या प्रकाशाची आवश्यकता असते. पारंपारिक बोन्साई प्रजातीपैकी काही सामान्यतः कोरडे घरातील हवामानामुळे, ठराविक घरात राहू शकतात. [47] [दिलेल्या उद्धरणानुसार नाही]

सौंदर्यशास्त्र [संपादन]

मिनाइरायरायझेशन: परिभाषा करून, बोनसाई हा एक वृक्ष आहे ज्यामध्ये कंटेनर उगाराचा बराचसा भाग ठेवण्यात येतो आणि अन्यथा ती परिपक्व दिसण्याची शक्यता वाढते. घटकांमध्ये प्रमाण: सर्वात मूल्यवान परिमाण एक पूर्ण वाढीच्या वृक्षाची शक्य तितकी लक्षपूर्वक नकळत करतात. मोठी पाने किंवा सुया असणा-या लहान झाडांचे प्रमाण कमी आहे आणि ते टाळलेले आहेत कारण ते जाड शाखा आहेत. असमतोलता: बोन्साई सौंदर्यशास्त्र शाखा आणि मूळ स्थान नियोजनात कठोर रेडियल किंवा द्विपक्षीय सममिती परावृत्त करते. कलाकारांचा शोध काढू नका: डिझायनरचा स्पर्श दर्शकांना स्पष्ट नसावा. वृक्षाचे आकार घडविण्यामध्ये एक शाखा काढून टाकल्यास, निशान जखमेला जाईल. त्याचप्रमाणे, बोन्साई दाखवताना तारांचे सेवन काढून टाकावे किंवा कमीतकमी लपवून ठेवावे, आणि शाखेत किंवा झाडावर कायमस्वरुपी गुण सोडणे आवश्यक आहे. [4 9] Poignancy: बोन्साईच्या अनेक औपचारिक नियमांमुळे उत्पादकांना वृक्ष बनवायला मदत होते जी वबाबी-शबीला व्यक्त करते, किंवा मोनोचा एक पैलू कुठलीही जागरूक नसतात.

प्रदर्शन [संपादन]

बोन्साई एक बाह्य बेंचवर प्रदर्शित - नोट स्वयंचलित पाणी पिण्याची उपकरणे

सीझू एल्म बोन्साई लहान मुलांच्या शॉर्टकटसह आणि हँगिंग स्क्रोलसह प्रदर्शित करतात. एक बोन्साई प्रदर्शन एक किंवा अधिक बोनसाई नमुने प्रस्तुत करते ज्यायोगे दर्शक सर्वात फायदेशीर स्थितीतून बोन्साईचे सर्व महत्त्वपूर्ण वैशिष्ट्ये पाहू शकतात. त्या स्थितीत बोन्साईच्या परिभाषित "मोर्चे" वर जोर देण्यात येतो, जी सर्व बोन्साईमध्ये बनविली आहे. हे बोन्साई एका उंचीवर ठेवते ज्यामुळे बोनसाइला बोनसइ दूर अंतरावरुन पाहणारे पूर्ण आकारचे वृक्ष म्हणून कल्पना येते, त्यामुळे बोन्साईने इतके कमी स्थान घेतले नाही की दर्शक त्यावर आकाशात उड्या मारत असल्याचे दिसत नाही आणि इतके जास्त नाही की दर्शक जमिनीवरून खाली असलेल्या झाडांकडे बघत असल्याचे दिसते. प्रसिद्ध बोन्साई लेखक पीटर अॅडम्सने अशी शिफारस केली की बोन्साईला "आर्ट गैलरीमध्ये: योग्य उंचीवर; अलगावमध्ये; लेबल्स आणि अशिष्ट थोडे अॅक्सेसरीज सारख्या सर्व प्रकारच्या निरुपयोगी नसलेल्या पार्श्वभूमीपेक्षा" [50]

बाहेरच्या प्रदर्शनांसाठी, काही सौंदर्याचा नियम आहेत. कित्येक मैदानी प्रदर्शन अर्ध-स्थायी असतात, बोनसाई वृक्ष एकाच वेळी आठवडे किंवा महिने करतात झाडांना हानी टाळण्यासाठी, बाह्य प्रदर्शनामुळे प्रदर्शनातील झाडांकरिता आवश्यक सूर्यप्रकाशाची गरज वाढू नये, त्याला पाणी देणे आवश्यक आहे, आणि अतिवृष्टीचा किंवा पावसाचा अडथळा दूर करावा. [51] या व्यावहारिक बंधनांचा परिणाम म्हणून, आउटडोअर प्रदर्शन हे बर्याचदा अडाणी शैलीमध्ये आहेत, ज्यात साध्या लाकूड किंवा दगड घटक आहेत. एक सामान्य डिझाईन म्हणजे खंडपीठ, काहीवेळा वेगवेगळ्या उंचीवरील विभागांना बोन्साईच्या वेगवेगळ्या आकारात भागविण्यासाठी, ज्यासह बोन्साई एका ओळीत ठेवली जाते जेथे जागा परवानगी देते, बाह्य बोंसाई नमुने खूपच लांब असतात जेणेकरून प्रत्येक वेळी दर्शक लक्ष केंद्रीत करू शकतो. जेव्हा झाडं एकमेकांच्या खूप जवळ असतात तेव्हा वेगवेगळ्या आकाराच्या किंवा शैलीच्या समीप असलेल्या झाडांमधील सौंदर्याचा विरोधाभास दर्शकांना गोंधळात टाकू शकतो, प्रदर्शन प्रदर्शनाद्वारे संबोधित करण्यात समस्या.

प्रदर्शनामुळे बर्याचशा बोन्सलाईंना तात्पुरते प्रदर्शन स्वरूपात प्रदर्शित केले जाऊ शकते, विशेषत: घरामध्ये, जसे की बोनसाई डिझाइनिंग स्पर्धेत पाहिले जाईल. बर्याच झाडांना जवळ एकत्र ठेवता यावे यासाठी प्रदर्शन प्रदर्शन बहुतेक वेळा लहान कुटूंबातील अनुक्रम वापरतात, प्रत्येकी एक असलेले भांडे आणि त्याचे बोन्साइ सामग्री. पुरूषांच्या भिंती किंवा भिंती एका वेळी फक्त एक बोन्साई पाहू शकतात. Alcove च्या मागे दर्शकांच्या डोळ्याचे distracting टाळण्यासाठी एक तटस्थ रंग आणि नमुना आहे. बोन्साई भांडे जवळजवळ नेहमीच औपचारिक स्वरुपावर ठेवलेले असते, आकार आणि रचना बोनसाई व त्याचे भांडे पूरक म्हणून केले जाते. [52]

घरामध्ये, एक औपचारिक बोन्साई प्रदर्शन एक लँडस्केप दर्शविण्यासाठी आयोजित केले जाते, आणि परंपरेने अग्रगण्य दर्शविणारा shitakusa (सहचर वनस्पती) सोबत लाकडी खांबावर एक योग्य भांडे वैशिष्ट्यीकृत बोन्साई वृक्ष, आणि पार्श्वभूमी प्रतिनिधित्व फांसी स्क्रोल समावेश आहे. हे तीन घटक एकमेकांना पूरक आहेत आणि एखादा विशिष्ट हंगाम उघडण्यासाठी निवडले जातात आणि स्विकृती करण्यासाठी त्यांनी असममित म्हणून तयार केले जातात. [53] पारंपारिक जपानी घरामध्ये प्रदर्शित होताना, एक औपचारिक बोन्साईचे प्रदर्शन बहुतेक वेळा घराच्या टोकनमामध्ये किंवा औपचारिक प्रदर्शनात केले जाते. एक इनडोअर डिस्प्ले सहसा खूप अस्थायी असते, एक किंवा दोन दिवस टिकतात, कारण बोनसाइ सर्वसाधारणपणे घरातील परिस्थितीचा असहिष्णु असतो आणि घरामध्ये झपाटून कमी करतात.

बोन्साई शैली [संपादन] मुख्य लेख: बोन्साई शैली

औपचारिक सरळ शैलीतील गाळ सायप्रेस

अनौपचारिक सरळ शैलीतील ज्युनिपर

स्लेट-शैलीतील शंकूच्या आकाराचे मोठे दगड

कॅसकेड शैलीतील शंकूच्या आकाराची पिल्ले

फॉरेस्ट ब्लॅक हिल्स स्प्रूस जपानी परंपरेने बोंसाई वृक्ष डिझाईनचे वर्णन सामान्यतः समजलेले, नामित शैलीच्या संचाचा वापर करते. [56] सर्वात सामान्य शैली मध्ये औपचारिक सरळ, अनौपचारिक सरळ, तिरकस, अर्ध-कॅस्केड, कॅस्केड, तांत्रिक, साहित्यिक आणि गट / वन यांचा समावेश होतो. कमी सामान्य स्वरुपांमध्ये वारा वाहणारे, रडणे, स्प्लिट-ट्रंक आणि ड्रिफ्टवुड शैली समाविष्ट आहेत. [2] [57] या अटी परस्पर अनन्य नसतात, आणि एक बोनसाई नमुना एकापेक्षा जास्त शैलीचे वैशिष्ट्य प्रदर्शित करू शकतात. जेव्हा एक बोन्साई नमुना एकाधिक शैली श्रेणींमध्ये येतो, तेव्हा हा सामान्य किंवा प्रभावी असे वैशिष्ट्यपूर्ण वर्णन करते.

वारंवार वापरल्या जाणार्या शैलीमध्ये बोन्साई वृक्षाचे मुख्य ट्रंकचे दिशादर्शन वर्णन केले जाते. एका झाडासाठी त्याच्या झाडासाठी थेट वापरलेल्या झाडासाठी वेगळ्या पदांचा वापर केला जातो. जमिनीच्या आतल्या ट्रंकच्या प्रवाहाच्या मध्यभागी सरळ सरळ त्या केंद्राच्या बाजूस, एका बाजूला एकदम झुकलेला असतो, आणि ज्या बोन्साच्या खोड्यात प्रवेश केला जातो त्या खाली खाली कलते माती. [58]

औपचारिक सरळ किंवा चोककान (直 幹) शैलीचे झाड एक सरळ, सरळ, निमुळत्या होत असलेली कमाना द्वारे दर्शविले जाते. शाखांची प्रगती दिवसेंदिवस सर्वात वरची आणि सर्वात वरून सर्वात वरची आणि सर्वात वरच्या पर्यंत सर्वात प्रगतीपथावर आहे. [5 9] अनौपचारिक सरळ किंवा मोगोगी (模 様 木) झाडांमध्ये ट्रंक आणि शाखांमध्ये दृश्यमान वक्र समाविष्ट करते परंतु अनौपचारिक सरळचे शीर्ष थेट जमिनीच्या ओळीच्या ट्रंकच्या प्रवेशापेक्षा जास्त स्थित आहे. [60] स्लँट-शैली किंवा शाकन (斜 幹) बोन्साई सरळ सरळ शैलीमध्ये वाढलेल्या बोन्साईसारख्या सरळ चट्टे असतात. तथापि, तिरप्या डोंगरांची रचना एका कोनात जमिनीतून निघते आणि बोनसाईचे शिखर मुळांच्या डाव्या किंवा उजवीकडे स्थित आहे. [61] कासॅडे-शैली किंवा केनगाई (懸崖) नमुने पाण्याच्या वर किंवा पर्वतांच्या बाजूंच्या खाली वाढणार्या झाडांनंतर केले जातात. अर्ध-कॅसकेड-शैलीतील किंवा हन कांगई (半 懸崖) बोन्साईमध्ये सर्वोच्च (झाडाची टीप) बोन्साईच्या झाडाच्या ओठांवर किंवा खालीच वाढू शकतो; (पूर्ण) कॅसकेडची शिखरे भांडीच्या खालच्या खाली येते. [62] बर्याचशा शैलीमध्ये ट्रंक आकार आणि छातीचा समाप्त वर्णन करतात. उदाहरणार्थ, डेडवुड बोंसाई शैलीने प्राण्यांच्या मृत प्राण्यांना किंवा खोडलेल्या झुडपाची झाडे ओळखतात. [63]

शरी किंवा शिरिमिकी (舎 利 幹) शैलीमध्ये जीवनाचा संघर्ष एक वृक्ष प्रस्तुत करताना, त्याच्या ट्रंकचा एक महत्वपूर्ण भाग झाडाची साल आहे. [64] जरी बहुतेक बोन्साई झाडांना सरळ जमिनीत लागवड केली जात असले तरी, खडकांवर लावलेल्या झाडे यांचे वर्णन करणारी शैली आहेत. [65]

रूट-ओव्हर-रॉक किंवा सेविकोज्ू (石 上 樹) एक अशी शैली आहे ज्यामध्ये झाडाची मुळे खडकाच्या ढीगाजवळ मातीमध्ये प्रवेश करून, एका खड्याच्या जवळ गुंडाळलेली असतात. वाढत्या-एक-रॉक किंवा इझिझूक किंवा इहित्सुकी (石 付) शैली म्हणजे झाडांची मुळे जमिनीत क्रॅकिंग आणि रॉकच्या छिद्रांमध्ये वाढ होत आहे. बहुतेक बोन्साई नमुने एका झाडाला वैशिष्ट्य देतात, परंतु बहुतेक सोंडे असलेल्या नमुन्यांकरिता सुस्थापित-शैलीची श्रेणी आहेत. [66]

वन (किंवा गट) किंवा झेड (寄 せ 植 え) शैलीमध्ये बोनसाई पॉटमध्ये एका प्रजातीचे अनेक किंवा अनेक वृक्ष लागतात, विशेषत: विचित्र संख्या. [67] सोवण आणि सांकाळ सारख्या बहु-ट्रंक शैल्यांमध्ये सर्वच कंद एक रूट सिस्टीम बरोबर वाढतात, त्यामुळे बोन्साई खरंच एक वृक्ष आहे. राफ्ट-स्टाईल किंवा इकाडाबूकी (筏 吹 き) बोन्साई नैसर्गिक पदार्थांची नक्कल करते जेंव्हा एखादी झाडे त्याच्या बाजूला उभी करते, उदाहरणार्थ, क्षरण किंवा इतर नैसर्गिक शक्तीपासून. ट्रंकच्या वरच्या बाजूला असलेल्या शाखा नवीन चड्डीच्या एका गटात वाढू लागतात.

आकार वर्गीकरण [संपादन] जपानी बोन्साई प्रदर्शन आणि कॅटलॉग वारंवार बोन्साई नमुन्यांच्या आकाराचे आकार आकारात त्यांना दाखविल्या जातात (खाली टेबल पहा). सर्व स्त्रोत या आकाराच्या श्रेण्यांची अचूक आकार किंवा नावांवर सहमत नाहीत, परंतु श्रेणींची संकल्पना पक्की शेती आणि सौंदर्याचा समजण्यासाठी सुस्थापित आणि उपयुक्त आहे. बोन्साईची छायाचित्रे दर्शकास वृक्षांच्या वास्तविक आकाराचे अचूक परिणाम देऊ शकत नाहीत, त्यामुळे छापील कागदपत्र बोंसाईच्या आकाराच्या श्रेणीला नाव देऊन एखाद्या फोटोग्राफरचे पूरक असू शकतात. आकाराचे वर्ग त्याच्या कंटेनर मध्ये वृक्षाची उंची आणि वजन सूचित करते.

अत्यंत मोठ्या आकाराच्या श्रेणींमध्ये, एक मान्यताप्राप्त जपानी प्रथा म्हणजे वृक्ष आणि भांडे हलविण्यासाठी आवश्यक असलेल्या लोकांची संख्या यांच्या आधारावर, झाडांना "दोहजार", "चार-हात" असे नाव देणे होय. या झाडे डझनभर शाखा असतील आणि पूर्ण आकाराचे झाड अनुकरण करू शकतात. जपानच्या इंपिरियल पॅलेसच्या मोठ्या भांडयांनंतर याचे नाव "शाही" असे म्हटले जाते. [70]

आकाराच्या स्पेक्ट्रमच्या दुसऱ्या टोकाकडे, अगदी सामान्य सामान्य आकार, मणी आणि शिटो यांच्याशी संबंधित काही विशिष्ट तंत्रे आणि शैली आहेत. या तंत्राने बोन्साईच्या मिनिट परिमाणांचा लाभ घ्यावा आणि मर्यादित संख्येने शाखांना आणि पानांची भरपाई करावी जे या लहान झाडावर दिसून येतील.

बोन्साई आकाराच्या वर्गांसाठी सामान्य नावे [71] मोठ्या बोन्साई सामान्य नाव आकार वर्ग ट्री उंची इंपिरियल बोनसाई आठ हाताने 152-203 सें.मी. (60-80 इंच) हची-यूए सहा हाताने 102-152 सेंटीमीटर (40-60 इंच) दाई चार हाताने 76-122 सें.मी. (30-48 इंच) ओमोनी चार-हातांनी 76-122 सें.मी. (30-48 इंच) मध्यम आकाराचे बोन्साई सामान्य नाव आकार वर्ग ट्री उंची ची टू टू-हाड 41-91 सेंटीमीटर (16 -36 इंच) चुमोनो टू-हाड 41-91 सेंटीमीटर (16 -36 इंच) काताडे-मोची एक-हाताने 25-46 सेंमी (10-18 इंच) सूक्ष्म बोनसाई सामान्य नाव आकार वर्ग ट्री उंची कोमोनो एक-हाताने 15-25 सेंमी (6-10 इंच) शोहिन एक हाताने 13-20 सेंटीमीटर (5-8 इंच) मामे पाम आकार 5-15 सेमी (2-6 इंच) शीटो फिंगर्टिप आकार 5-10 सेमी (2-4 इंच) केशिसुबू पॉपी-बीझ आकार 3-8 सेमी (1-3 इंच)

इंडोर बोन्साई [संपादन] मुख्य लेख: इंडोर बोन्साई बोन्साईची जपानी परंपरा बागेत नसलेल्या बोन्साईचा समावेश नाही आणि जपानच्या प्रदर्शनात किंवा कॅटलॉगवर बोन्साई आपल्या संपूर्ण आयुष्यासाठी घराबाहेर उगवतात. कमी पारंपरिक सेटिंग्जमध्ये, जपानच्या तुलनेत अधिक गंभीर वातावरणासह, इनडोअर पर्यावरणासाठी लागवड केलेल्या भांडयात वृक्ष लागवडीखालील झाडांच्या रूपात आतील बोनसाई दिसू शकते. [72]

पारंपारिक पद्धतीने, बोन्साई म्हणजे समशीतोष्ण हवामानातील झाडं कंटेनरमध्ये घराबाहेर वाढतात. [73] घराच्या कृत्रिम वातावरणात ठेवली तर ही झाडे दुर्बल होतात आणि मरतात परंतु अनेक उष्णकटिबंधीय आणि उप-उष्णकटिबंधीय वृक्ष प्रजाती घरांतर्गत राहतील आणि वाढतील. यातील काही उष्णकटिबंधातील आणि उप-उष्णकटिबंधीय प्रजाती बोन्साई सौंदर्यशास्त्रांनुसार उपयुक्त आहेत आणि पारंपारिक मैदानी बाँसाई हे तितक्याच आकाराचे असू शकतात.