"सुरेश श्रीधर भट" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

त्यांचा जन्म महाराष्ट्रातील [[अमरावती]] येथे कऱ्हाडे ब्राह्मण कुटुंबात झाला. त्यांचे वडील श्रीधर भट हे व्यवसायाने डॉक्टर होते. त्यांच्या आईला कवितांचा खूप नाद होता. त्यांच्यामुळे सुरेश भट यांना लहानपणीलहानपणीच मराठी कवितांची आवड निर्माण झाली.

ते अडीच वर्षाचे असताना त्यांना पोलिओचीपोलियोची बाधा झाली होती. त्यामुळे त्याचंत्याचा उजवा पाय जन्मभरजन्मभरासाठी अधू झाला होता.

त्यांचे सर्व शिक्षण अमरावती येथे झाले. बी.ए.ला अंतिम वर्षाला दोन वेळा नापास झाल्यावरझाल्यानंतत शेवटी १९५५ साली ते बी.ए. पास झाले. त्यानंतर ते शिक्षकी व्यावसायातव्यवसायात आले. अमरावती जिल्ह्यात ग्रामीण भागात नोकरी करताना त्यांनी त्यांचे कविता लेखन सुरू ठेवले होते. त्यांनी लिहिलेल्या कवितांचे एक चोपडेए हृदयनाथ मंगेशकरांना एका फुटपाथवर सापडले. त्यातील कविता वाचून त्यांनी सुरश भटांना शोधून काढले आणि त्यांच्या कवितांना चाली लावून त्या अमर केल्या.

त्यांच्या गझला व कवितांनाकविता [[हृदयनाथ मंगेशकर]], [[लता मंगेशकर]], [[आशा भोसले]], [[सुरेश वाडकर]] यांनीआदींनी गायिलेगायल्या आहेआहेत. गडचिरोली येथे भरलेल्या ३९ व्या [[विदर्भ साहित्य संमेलन]]चे ते अध्यक्ष होते. आयुष्याच्या अखेरच्या पर्वात त्यांनी बौद्ध धम्माचाधर्माचा स्वीकार केला होता.{{संदर्भ हवा}}

हृदय-विकाराच्याहृदयविकाराच्या झटक्याने १४ मार्च २००३ रोजी त्यांचाच्यात्यांचा वयाच्या ७१ व्या वर्षी वय मृत्यू झाला.<ref>

| प्रकाशक =टाईम्सटाइम्स ऑफ इंडिया