"मीठ" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

* साधे मीठ किंवा बारीक मीठ - हे खडे मिठापासून बनते. हे मॅग्नेशियम क्लोराईडचा थोडा अंश असलेले सोडियम क्लोराईड असते. याला हवेतील ओलाव्यामुळे पाणी सुटू शकते. मिठाच्या भांड्यात थोडेसे तांदुळाचे दाणे टाकल्यास मीठ पाघळत नाही.

* शेंदेलोण ऊर्फ सैंधव : याचे खडक असतात,. म्हणूनहे यालामीठ रॉकअन्नपचनाला सॉल्टमदत म्हणतातकरते. बडीशेप, ओवा, अळशीच्या कुटलेल्या बिया यांच्यात हे मीठ मिसळून उत्तम मुखवास बनतो.

* टेबल सॉल्ट : अतिशवअतिशय बारीक केलेले शुद्ध सोडियम क्लोराईड. याला हवेतील ओलाव्यानेसुद्धा पाणी सुटत नाही. हे जेवणाच्या मेजावर बारीक भोकभोके असलेल्या कुप्यांमध्ये भरून ठेवलेले असते, आणि लागेल तेव्हा हातातल्या खाद्यपदार्थावर शिंपडता येते.

आयुर्वेदात या नेहमीच्या मिठाप्रमाणेच नैसर्गिक (जमीन उकरून मिळालेल्या खार्‍या पाण्यापासून मिळवलेले मीठ), बीड (बिडलोण), रोमक (जयपूरजवळच्या [[सांभर तलाव]]ातील पाण्यापासून बनलेले मीठ), पांसुज (fossil salt) वगैरे नावांची मिठे वापरली जातात.

प्राचीन काळापासून् हे मानवाला ज्ञात आहे. सर्वात प्राचीन लिखित उल्लेख [[वेद|वेदातवेदांत]] आढळून येतो.<ref>http://books.google.com.au/books?id=2TpMnMHqDWIC&pg=PT95&lpg=PT95&dq=salt+in+vedas&source=bl&ots=6H-BkXlhxL&sig=lECD5ClPbSCEX-1FEkCbK25DWew&hl=en&sa=X&ei=-JzyU_OGFcaiugSR-YHQBg&ved=0CEwQ6AEwBg#v=onepage&q=salt%20in%20vedas&f=false</ref> [[छांदोग्य उपनिषद]] यात मिठाचा उल्लेख आहे.<ref>http://www.thenagain.info/Classes/Sources/Upanishads.html</ref> [[ग्रीक साहित्य|ग्रीक साहित्यात]] [[होमर]] या कवीने याचा उल्लेख केलेला आढळतो.<ref>http://books.google.com.au/books?id=YbT64n3wYhoC&printsec=frontcover&dq=Salt:+A+World+History&hl=en&sa=X&ei=OZvyU7DpMtSGuASVpYHgBg&ved=0CCYQ6AEwAA#v=onepage&q=Salt%3A%20A%20World%20History&f=false</ref> [[गांधीजी|गांधीजींनी]] [[मिठाचा सत्याग्रह]] करून [[इंग्लंड]]च्या सत्तेला आव्हान दिले होते.<ref>http://www.saltworks.us/salt_info/si_HistoryOfSalt.asp</ref>

अल्प प्रमाणातील मीठ प्राणिजीवनास आवश्यक असते, मात्र अति प्रमाणातील मीठ हानिकारक असते.<ref>http://marathi.webdunia.com/article/marathi-health-tips/%E0%A4%89%E0%A4%A4%E0%A5%8D%E0%A4%A4%E0%A4%AE-%E0%A4%86%E0%A4%B0%E0%A5%8B%E0%A4%97%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%9A%E0%A5%80-%E0%A4%B8%E0%A5%81%E0%A4%A4%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A5%87-109040700060_1.htm</ref> हा [[क्षार]] शरीराच्या सर्व भागात आढळतो. शरिरातील [[पचन|चयापचयासाठी]] व वितरणासाठी हा आवश्यक घटक आहे. जठरातील रस व [[पित्त]] बनवण्यास मदत करतो या क्षारामुळे शरीरातील [[आम्ल]] संतुलित राहते व [[मज्जारज्जू]] व मासपेशींचे कार्य व्यवस्थित चालते. शरीरातील या क्षाराचे प्रमाण कमी झाल्यास [[अशक्तपणा]] येतो, [[त्वचा]] ढिली पडते, पोटर्‍यांमध्येपोटऱ्यांमध्ये गोळे येतात. वजन कमी होते, डोळे खोल जातात, मानसिक दुर्बलता जाणवते, हदयाच्या कार्यात फरक पडतो. याउलट अधिक खाल्यामुळे पित्त वाढते, [[रक्त|रक्ताच्या]] गतीमध्ये वाढ होते (रक्तदाब वाढतो), तहान लागते, मूर्च्छा येते, [[हाडे]] कमकुवत होतात, चेहर्‍यावरचेहऱ्यावर सुरकुत्या पडतात, [[केस]] पांढरे होतात, [[मूत्रपिंड|मूत्रपिंडाचे]] कार्यकाम वाढते [[हात]], [[पाय]], [[चेहरा]] व [[पोट]] यांवर [[सूज]] येते. [[आहार|आहारात]] मिठाचे प्रमाण [[चव|चवी]]पुरतेच असावे.

समुद्रकिनारी वाफे तयार करून त्यात समुद्राचे [[पाणी]] साठवले जाते. [[सूर्य|सूर्याच्या]] उष्णतेने पाण्याची [[वाफ]] होते व मीठ खाली रहाते. मीठ तयार करणार्‍याकरणाऱ्या अशाअश्या जागांना [[मिठागरे]] असे म्हणतात. भारतातील [[ओरिसा]] येथील मीठ उत्कृष्ट समजले जात असे.<ref>http://books.google.com.au/books?id=YbT64n3wYhoC&printsec=frontcover&dq=Salt:+A+World+History&hl=en&sa=X&ei=OZvyU7DpMtSGuASVpYHgBg&ved=0CCYQ6AEwAA#v=onepage&q=India&f=false</ref>