"अरुणिमा सिन्हा" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

कंबरेपासून पायाचे हाड मोडले. चेहऱ्यावर जखमा झाल्या. ती जिथे आदळली त्याला लागून दुसरा रेल्वेमार्ग होता. दुसऱ्या ट्रॅकवरील रुळांवर तिचा पाय होता. तिने उठायचा प्रयत्न केला. पण ती उठू शकली नाही. पाय हलत नव्हता. समोरून एक रेल्वे त्याच ट्रॅकवरून येत होती. ती तिच्या पायांवरून गेली. रात्रभर रेल्वे येत जात होत्या. रुळांखालील उंदीर तिचे पाय, केस कुरतडत होते. रेल्वेतील मलमूत्र तिच्या चेहऱ्यावर, अंगावर पडत होते. बऱ्याच वेळानंतर तिची शुद्ध हरपली. सकाळी कोणालातरी ती दयनीय अवस्थेत ट्रॅकवर पडलेली दिसली. एका प्राथमिक आरोग्य केंद्रात तिला भरती करण्यात आले आहे. हे तिला जाणवले. तिचा पाय कापण्याचा निर्णय झाला. त्यामुळे तिची व्हॉलीबॉलमधील कारकीर्द  संपुष्टात येणार होती. भूल द्यायची सुविधा उपलब्ध नसल्याने तशाच परिस्थितीत तिचा पाय कापण्यात आला. त्यानंतर तिला दिल्लीत एम्स रुग्णालयात भरती करण्यात आलंआले. तिच्याकडे अधिकृत तिकीट नसल्याने तिने स्वतः बाहेर उडी मारल्याचा दावा दूरचित्रवाणी माध्यमे करू लागली. या सर्व घटनाक्रमात तिला शारीरिक आणि मानसिक आघातांना सामोरे जावे लागले. अरुणिमा सिन्हाला कृत्रिम पाय लावण्यात आला.<ref>{{स्रोत बातमी|url=https://yourstory.com/2015/05/arunima-sinha-world-champion/|title=How the worst tragedy of her life turned Arunima Sinha into a world champion|date=2015-05-10|work=YourStory.com|access-date=2018-07-18|language=en-US}}</ref>

या घटनाक्रमात अरुणीमानेअरुणिमाने आपले मनोधैर्य गमावले नाही. याउलट तिने आपला कृत्रिम पाय घेऊन सर्वोच्च शिखर [[माऊंट एव्हरेस्ट]]वर चढाई करण्याचे नक्की केले.ती रुग्णालयातून भावासोबत बचेंद्री पाल यांना बिहारमध्ये भेटायला गेली. “[[बचेंद्री पाल]]” या प्रथमपहिल्या भारतीय स्त्री माउंट एव्हरेस्टवीर आहेत. त्यांनीही तिला प्रथम विरोध केला. पण अरुणिमाची जिद्द बघून त्यांनीशेवटी तिला पूर्ण पाठिंबा दिला.

काठमांडुलाकाठमांडूला पशुपतीनाथाचंपशुपतिनाथाचे दर्शन घेऊन दुसऱ्या  दिवसापासून तिची चढाई सुरू झाली. शेर्पा तिच्या मदतीला होता. पण जेव्हा त्याला अरुणिमाच्या पायाबद्दल कळलंकळले, त्याने एका अपंग मुलीसोबत जाण्यास नकार दिला. अरुणिमाने विनवण्या करून शेर्पाला राजी केले. ती म्हणाली,' तुम्हालातुम्ही कुठेहीएका जाणवणारअपंग नाहीमुलीसोबत कीचालला तुम्हीआहात एकाअसे अपंगतुम्हाला मुलीसोबतकुठेही चाललायजाणवणार नाही'.

काही दिवसांच्या चालण्यानंतर, संकटंसंकटे झेलतझेलीत, मृत्यूच्या दाढेतुनदाढेतून वाचत ती शिखरापासून काही मिनिटांवर येऊन पोहचली. रस्त्यात अनेक प्रेते दिसली. तेव्हा तिच्या समोर एक जर्मन पर्वतारोही पाय घासून मृतयूमुखीमृत्यूमुखी पडताना दिसला. एका ठिकाणी बर्फावर रक्त सांडलेलंसांडलेले दिसलंदिसले. पुनः काही प्रेते दिसलीतदिसली. त्या सर्व प्रेतांना ओलांडून ती समोरपुढे गेली. आणि शेवटी तिने एव्हरेस्ट शिखर सर केलंकेले. .एप्रिल २०११ला तिचा अपघात झाला आणि २१ मे २०१३ ला सकाळी १० वाजून ५५ मिनिटांनी ती पृथ्वीवरील सर्वात उंच जागेवर उभी होती.

पण अजूनही एक फार मोठंमोठे संकट बाकी होतंहोते. तिचा प्राणवायू संपत आला होता. तिला जाणीव झाली होती की  ती जिवंत परत जाऊ शकणार नाही., म्हणून किमान जगाला आपले चित्रीकरण दिसावादिसावे म्हणून  तिने शेर्पाला तिलातिचे चित्रितचित्रण करायला सांगितलंसांगितले .शेर्पा तिच्यावर प्रचंड चिडला, कारण परिस्थिती खूप बिकट होती. शिखरावर भयानक वेगाने वारे वाहत होते. लवकरच वादळ येणार होतंहोते. आणि सगळ्यात मोठंमोठे संकट म्हणजे प्राणवायू संपत होता. पण तिची जिद्द बघून तो शेर्पाही नतमस्तक झाला. तो म्हणाला, “अरुणिमा'अरुणिमा आता मी मेलो तरीही चालेल पण तुला एकटंएकटे सोडणार नाही!. तुला जिवंत परत खाली घेऊन जाईन!”.'

* अरुनिमाअरुणिमा सिन्हाला २०१५ मध्ये  [[भारत सरकार]]च्या ‘[[पद्मश्री पुरस्कार|'पद्मश्री’ पुरस्कार]]ाने ने गौरविण्यात आले.