"कृष्णाजी नारायण आठल्ये" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

'''कृष्णाजी नारायण [[आठल्ये]]''' ([[३ जानेवारी]], [[इ.स. १८५३]]:[[टेंभू]], [[सातारा जिल्हा]], [[महाराष्ट्र]] - [[२९ नोव्हेंबर]], [[इ.स. १९२६]]:[[पुणे]], महाराष्ट्र) हे एक मराठी कवी, टीकाकार, भाषांतरकार, चरित्रकार व संपादक होते.

कृष्णाजी [[आठल्ये]] यांचे शालेय शिक्षण पाचव्या इयत्तेपर्यंत झाले. त्यांचे वडील एक व्युत्पन्‍न वैदिक पंडित असल्याणेअसल्याने त्यांनी कृष्णाजींनी वैदिक वाङ्मयाच्या शास्त्रांचे सखोल ज्ञान दिले.

कृष्णाजी नारायण [[आठल्ये]] यांनी [[सातारा]] जिल्ह्यात पाच वर्षे शिक्षकाची नोकरी केली आणि नंतर चित्रक्ला शिकण्यासाठी ते मुंबईत आले. ते शिक्षण पूर्ण झाल्यावर कृष्णाजी [[बडोदा|बडोद्याला]] गेले. तेथे त्यांची भेट [[बडोदा|बडोद्याचे]] दिवाण टी. माधवराव यांच्याशी झाली. त्यांच्या आग्रहामुळे ते [[मद्रास]]ला गेले. माधवरावांचे बंधू [[कोचीन]]ला रहात म्हणून कृषाजींनीकृष्णाजींनी कोचीनला त्यांच्याकडे वास्तव्य करायचे ठरवले. तेथेच एका कंपनीत भाषाशिक्षक म्हणून त्यांची नेमणूक झाली.

[[कोचीन]]ला भाषा शिक्षकाची नोकरी चालू असतानाच कृष्णाजींनी ’गीतापद्यमुक्ताहार’ नावाचे पुस्तक लिहून आपल्या ग्रंथलेखनाचा प्रारंभ केला. काव्य, नाटके, कादंबर्‍या, तत्त्वज्ञान यांव्यतिरिक्त कृष्णाजींनी आपल्या पुस्तकांतून फोटोग्राफी, मोहिनीविद्या, [[विज्ञानकथा]], नजरबंदी, आरोग्य हेही विषय हाताळले आहेत.