"विष्णुशास्त्री वामन बापट" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

'''विष्णुशास्त्री वामन बापट''' (जन्म: पाऊनवल्ली-राजापूर तालुका, रत्नागिरी जिल्हा, [[मे २२]], [[इ.स. १८७१]]; मृत्यू : [[डिसेंबर २०]], [[इ.स. १९३२]]) हे महाराष्ट्रातील एक शांकरमतानुयायी अद्वैती, प्राचीन संस्कृत वाङ्मयाचे भाषांतरकार आणि भाष्यकार होते.

त्यानंतर आताच्या पाकिस्तानातील सिंध प्रांतात असलेल्या हैदराबाद येथील पाठशाळेत इ.स. १९०३ ते १९१२ पर्यंत शास्त्री म्हणून नोकरी करीत असताना, '''विष्णुशास्त्री बापट''' यांनी, सुमारे ७५ आध्यात्मिक, धार्मिक व पौराणिक संस्कृत ग्रंथांची मराठी भाषांतरे, आपल्या विवेचक प्रस्तवनांसह प्रसिद्ध केली. पुढे पुण्यात आल्यावर त्यांनी ग्रंथप्रकाशनाचा व्यवसाय केला; आचार्यकुल नावाची अध्यापनसंस्था स्थापन केली. याच आचार्यकुलात [[कृष्ण श्रीनिवास अर्जुनवाडकर]] यांनी तीन वर्षे राहून (शांकर)वेदान्ताचा अभ्यास केला. [[लोकमान्य टिळक|लोकमान्य टिळकांच्या]] [[गीतारहस्य|गीता रहस्यातील]] कर्मयोगसिद्धान्त हा शांकरमतास सोडून असल्याने त्या ग्रंथाचे बापटांनी खंडन केले. त्यांनी आयुष्यभर [[शंकराचार्य]]प्रणीत [[अद्वैत]] सिद्धान्ताचे समर्थन आणि प्रसार करून तसे करणाऱ्या ग्रंथांचे लेखन केले. असा प्रसार करणे हे बापटांचे जीवितकार्य होते. वैदिक धर्माचा अभिमान असलेले दानशूर व्यापारी विठ्ठलदास दामोदर ठाकरसी ह्यांचे बापटांना मोलाचे साहाय्य झाले.

* आचार्य (पाक्षिक)
* आचार्यकुल नावाचे पाक्षिकमासिक (इ.स. १९१४पासून पुढे)

* कथासरित्सागर खंड १ ते ४ (मूळ लेखक सोमदेव)

* चार्वाक दर्शनसार (मूळ लेखक चार्वाक)

* वेदान्त परिभाष्यार्थ (मूळ लेखक धर्मराजा ध्वरींद्र)

* श्री जैमिनी अश्वमेघ (मूळ लेखक जैमिनी)

* श्रीमाहेश्वरदर्शनसार (मूळ लेखक महेश्वर)

* श्री रामानुजनरामानुज दर्शनसार (मूळ लेखक रामानुज)

* सार्थ कपिलगीता (मूळ लेखक कपिलमुनी)