"तुकाराम भाऊराव साठे" च्या विविध आवृत्यांमधील फरक

अण्णा भाऊ साठे हे [[लावणी|लावण्या]], शाहिरी काव्ये, [[पोवाडा]] या लोककलांमध्ये तरबेज होते. [[मराठी भाषा|मराठीभाषिक]] स्वतंत्र [[महाराष्ट्र]] राज्याच्या निर्मितीकरता इ.स. १९५० च्या दशकात चाललेल्या [[संयुक्त महाराष्ट्र चळवळ|संयुक्त महाराष्ट्र चळवळीत]] त्यांनी लोककलेच्या माध्यमातून लोकप्रबोधन घडवून आणले.अण्णा भाऊ साठे यांची वगनाट्येही अत्यंत महत्त्वाची आहेत. या वगनाटयांसाठी अण्णा भाऊंनी [[तमाशा]] या महाराष्ट्रातील पारंपरिक लोककलेचा आकृतिबंध स्वीकारला. तमाशाच्या पारंपरिक सादरीकरणातील गण, गवळण, बतावणी आणि वग या घटकांपैकी गण, काही प्रमाणात बतावणी आणि वगनाटय हे तीन घटकच अण्णा भाऊंनी स्वीकारले. असे असले तरी तमाशाच्या पारंपरिक आकृतिबंधात अण्णा भाऊंनी वगनाटयाच्या रूपाने पुष्कळ बदल घडवून आणले. ''अकलेची गोष्ट'', ''शेटजींचे इलेक्षन'', ''बेकायदेशीर'', ''माझी मुंबई अर्थात मुंबई कोणाची?'', ''मूक मिरवणूक'', ''लोकमंत्र्यांचा दौरा'', ''खापऱ्या चोर'', ''बिलंदर बडवे'' यांसारखी वगनाटये अण्णा भाऊंनी संयुक्त महाराष्ट्राच्या आंदोलनाची पायाभरणी करण्यासाठी लिहिली. त्यांतील ''गरुडाला पंख, वाघाला नखं तशी ही (मुंबई) मराठी मुलुखाला'' हे कवन संयुक्त महाराष्ट्राच्या चळवळीत विलक्षण गाजले.